Αξίζει να την περπατήσεις και να ξαποστάσεις στην 'Τρανή Βρύση' που χτίστηκε το 1724! Αν ανέβεις στα ψηλά της σοκάκια εννοείται φυσικά πως θα απολαύσεις την καλύτερη θέα. 

Η διαδρομή στις πλαγιές του Λυκαίου όρους οδηγεί στην Καρύταινα και τα υπόλοιπα όμορφα χωριά της Αρκαδίας. Ιδανικός προορισμός για ορεινές διακοπές.
Το μονοπάτι του Φωτός σε προ(σ)καλεί να περπατήσεις όπου και ο Παυσανίας, το 2ο αιώνα μ.Χ. και να φτάσεις στις Βάσσες προκειμένου να επισκεφθείς το Ναό του Επικούριου Απόλλωνα.
Το συγκεκριμένο μονοπάτι είναι ένα μόνο από τα συνολικά 11 μονοπάτια του δικτύου Apollo Trails εκ των οποίων τουλάχιστον 3 περνούν από την Ανδρίτσαινα!!
Μέσα από τις διαδρομές του Apollo Trails ενώνονται τα σημεία. Από τον Ναό του Επικούριου Απόλλωνα, τα λείψανα του αρχαίου ιερού του Πανός, το βωμό του Δία στην κορυφή του Λυκαίου όρους, στις πηγές της Νέδας ως τα εκπληκτικά πέτρινα αλώνια και τους παλιούς νερόμυλους.
Διαδρομές μέσα στις εναλλαγές της φύσης που ακολουθούν τη ροή του νερού και τις εποχές μέσα στο δάσος, τις παλιές καλλιέργειες και τα ρέματα με τα αιωνόβια πλατάνια.
Σε αυτή την περιοχή μακριά από την επιρροή του σύγχρονου τρόπου ζωής και ανέγγιχτη από το χρόνο, ο επισκέπτης βρίσκει την ηρεμία και γαλήνη και ξανασυνδέεται με την φύση.

Η πόλη διαθέτει εξαιρετικό Λαογραφικό Μουσείο και τη σημαντικότερη επαρχιακή Βιβλιοθήκη της χώρας, με χιλιάδες σπάνιους ή και μοναδικούς τόμους από τα πρώτα χρόνια της τυπογραφίας.
Ηταν ανέκαθεν στην καρδιά των γεγονότων, απόδειξη το παραδοσιακό τυπογραφείο της εφημερίδας «Νέος Ορίζων» που εκδίδεται ανελλιπώς από το 1926.
Διαθέτει πλήρες ιστορικό αρχείο και μέσα εκτύπωσης -πιεστήρια και πρέσες- από τα πρώτα βήματα της τυπογραφίας στην Ελλάδα, τα οποία εκθέτονται στο ιδιόκτητο παραδοσιακό τυπογραφείο της εφημερίδας στην Ανδρίτσαινα, που προκαλεί το θαυμασμό των ξένων και ντόπιων περιηγητών.

''Το Μονοπάτι του Φωτός''
Η διαδρομή ξεκινάει από την ξακουστή Τρανή Βρύση της Ανδρίτσαινας, με ημερομηνία κατασκευής το 1724. Διέρχεται εν συνεχεία από την πλατεία του χωριού με τον εντυπωσιακό πλάτανο, και περνάει από γραφικά στενά σοκάκια μέχρι να αρχίσει την ανηφόρα για την περιοχή Σταυρούλι. Πάνω από το Σταυρούλι, στη θέση «Τσομάκου», η διαδρομή ακολουθεί ένα παλιό μονοπάτι προς την περιοχή Καλαμιώνα, όπου είναι έντονη η αγροκτηνοτροφική δραστηριότητα.
Εν συνεχεία, ένας χωματόδρομος ήπιας κυκλοφορίας, με όμορφη θέα προς την παρακείμενη κοιλάδα οδηγεί στο σημείο «Ανάθεμα». Εκεί, στις αρχές του 19ου αιώνα, μετά από ενέδρα Τούρκων σε Έλληνες, οι Τούρκοι έστησαν το κεφάλι του «πιο όμορφου παλικαριού της Γορτυνίας» πάνω σε βράχο. Έκτοτε, το σημείο αυτό πήρε το όνομα Ανάθεμα.

Από εκεί, η διαδρομή ανηφορίζει με παλιό μονοπάτι προς τη θέση Αλωνάκι, με υπέροχη θέα προς τα δυτικά. Τα τελευταία χιλιόμετρα προς το Ναό του Επικούριου Απόλλωνα βρίσκονται πάνω σε μια κορυφογραμμή με απεριόριστη θέα προς όλη την Πελοπόννησο. Η άφιξη στην περιοχή που ονομαζόταν στην αρχαιότητα Βάσσαι (μικρές κοιλάδες) γίνεται από τα βόρεια, με παλιό, λιθόκτιστο μονοπάτι το οποίο οδηγεί στο Ναό από την κατεύθυνση που κατά τη μυθολογία ερχόταν και ο θεός Απόλλωνας να «επικουρήσει» τους Φυγαλείς, τους αρχαίους κατοίκους της περιοχής.
Το τελευταίο σκέλος της διαδρομής βρίσκεται εντός του φυλασσόμενου αρχαιολογικού χώρου. Απαιτείται προσυνεννόηση με το φυλάκιο του ναού για το άνοιγμα της πόρτας.

Εναλλακτικά, η σήμανση θα σας οδηγήσει στην κύρια πύλη του ναού από την άσφαλτο.
* Διασταύρωση με: 1. To Μονοπάτι της Θεραπείας, 3. Το μονοπάτι της Αγάπης

Ενα από τα καλύτερα λαογραφικά μουσεία της Ελλάδας στην Ανδρίτσαινα
Το Λαογραφικό Μουσείο της Ανδρίτσαινας ιδρύθηκε το 1981 και σήμερα στεγάζεται στο αναπαλαιωμένο διατηρητέο αρχοντικό Γεωργίου Κανελλόπουλου που κτίστηκε το 1847.
Ο Γεώργιος Κανελλόπουλος παντρεύτηκε το 1901 απέκτησε 3 παιδιά και το 1912 σκοτώθηκε στους Βαλκανικούς Πολέμους.
Είναι δωρεά της Γαληνής Κανελλοπούλου, τελευταίας απογόνου της οικογένειας, στον Εξωραϊστικό Σύλλογο του χωριού, τον οποίο ίδρυσε η ίδια. Τα αδέλφια της ήταν δικηγόροι και διετέλεσαν δήμαρχοι της Ανδρίτσαινας για πολλά έτη. Κανένα από τα τρία αδέλφια δεν άφησε απογόνους.
Το μουσείο αυτό καλύπτει όλους τους χώρους της καθημερινής ζωής, τα σκεύη και εργαλεία, τα δωμάτια ιδιωτικής χρήσης και τις «σάλες» υποδοχής, όλα με αυθεντική επίπλωση, ρουχισμό και είδη προικός. Επιπλέον, υπάρχουν δύο χειροποίητα νυφικά και η στολή της βασίλισσας Αμαλίας. Ανάμεσα στα εκθέματα θα βρει κανείς και το μπαούλο του Παναγιώτη Αναγνωστόπουλου, ιδρυτή της Φιλικής Εταιρείας, με τα ενδεικτικά «Π.Α.1832». Υπάρχει ακόμα άφθονο υλικό σε έγγραφα, συμβόλαια, προικοσύμφωνα, εφημερίδες και περιοδικά του περασμένου αιώνα. Στο υπόγειο εκτίθενται αγροτικά εργαλεία και είδη εργαστηρίου καθώς και διάφορα σκεύη αποθήκευσης τροφίμων.
Ο αριθμός των εκθεμάτων ξεπερνά τις 4.000 τα οποία καταμαρτυρούν τη ζωντάνια και την αρχοντιά της περιοχής σε άλλους χρόνους…

Βιβλιοθήκη Ανδρίτσαινας ή αλλιώς «Νικολοπούλειο»
Στη συλλογή της σήμερα εντάσσονται σπάνια βιβλία, περιλαμβάνει τις αξιόλογες συλλογές «Κωνσταντίνου–Αγαθόφρωνα Νικολόπουλου» – με σπάνιες εκδόσεις των πρώτων ετών της τυπογραφίας – και «Ευάγγελου Καλλιανιώτη», επίσης έκθεση γύψινων εκμαγείων της ζωφόρου του Ναού Επικούρειου Απόλλωνα (δωρεά του Βρετανικού Μουσείου 1963), καθώς και ιστορικό αρχείο με χειρόγραφα έγγραφα της Επαναστάσεως και μετεπαναστατικά.
Λειτουργεί αναγνωστήριο, δανειστικό τμήμα και Κέντρο Πληροφόρησης. Στεγάζεται σε ένα νεοκλασικό κτήριο δίπλα στο ιστορικό Γυμνάσιο Ανδρίτσαινας.
Ανταποκρίνεται σε πληροφοριακές, ενημερωτικές, εκπαιδευτικές και πολιτιστικές ανάγκες του κοινού της, και στοχεύει στην προώθηση της ανάγνωσης βιβλίων και τη μετάδοση της γνώσης, στη διαφύλαξη, ανάδειξη και προβολή της τοπικής πολιτισμικής παράδοσης, στη στήριξη της εκπαιδευτικής πράξης, υπηρετώντας τους στόχους του Υπουργείου Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, καθώς και στην εξυπηρέτηση χρηστών με τη χρήση νέων τεχνολογιών. Συμμετέχει στην υλοποίηση Προγραμμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, όπως «Κοινωνία της Πληροφορίας».

Για την ιστορία
Η Ανδρίτσαινα είναι μεσαιωνική κωμόπολη και εμφανίζεται σαν οικισμός το 900 μ.Χ. περίπου, στις υπώρειες του Λυκαίου όρους και σε υψόμετρο 760 μ. Το όνομά της το οφείλει στην όμορφη χήρα του Αντρίκου Μουρμούρη, την Αντρίκαινα (ή Αντρίτσαινα από την εγχώρια προφορά του «και» ως «τσαι»), στο χάνι της οποίας («Χάνι της Ανδρίτσαινας») κατέλυαν οι ταξιδιώτες και γύρω από το οποίο στη συνέχεια έγινε η πρώτη γειτονιά της Ανδρίτσαινας, τα Μουρμουρέικα, στη θέση που βρίσκεται σήμερα η «Τρανή Βρύση». Σταδιακά (από την περίοδο της Φραγκοκρατίας- Ενετοκρατίας) επεκτάθηκε η γειτονιά και εξελίχθηκε σε κωμόπολη, η οποία στην ακμή της απαριθμούσε περίπου 20 γειτονιές.
Το 1800 η Ανδρίτσαινα ήταν σημαντική χώρα, όπως ονομαζόταν, με πολλές οικοδομές, εργαστήρια και εμπορική κίνηση. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο τόσο στα Ορλωφικά, πληρώνοντας βαρύ τίμημα σε θυσίες, όσο και κατά την Ελληνική Επανάσταση. Το 1826, μάλιστα, η πόλη καταστράφηκε (κάηκε) από τα στρατεύματα του Ιμπραήμ.
Κατά την περίοδο του Μεσοπολέμου (1924 – 1940) η Ανδρίτσαινα παρουσιάζει μεγάλη εμπορική, πνευματική και τουριστική κίνηση (λόγω γειτνίασης με τον Επικούριο Απόλλωνα), η οποία συνεχίστηκε και μετά το τέλος του 2ου Παγκοσμίου πολέμου για κάποιες δεκαετίες. Αυτό αποδεικνύεται από: τη λειτουργία Δημοτικού και Ελληνικού Σχολείου αρχικά και στη συνέχεια Γυμνασίου και Λυκείου, τη λειτουργία της Νικολοπουλείου Βιβλιοθήκης στη Β.Α πτέρυγα του Διδακτηρίου, τη λειτουργία Επαγγελματικών Σχολών (Ταπητουργική, Τυροκομική, Κοπτική – Ραπτική, Χοροδιδασκαλείο, Ελαιοκλαδευτών και Εμβολιαστών), την ύπαρξη ποικίλων καταστημάτων και επιχειρήσεων, την έκδοση τοπικών εφημερίδων, την ύπαρξη ποικίλων συλλόγων και ομίλων, την ύπαρξη πολλών Δημοσίων Υπηρεσιών. Το σημαντικότερο εμπορικό γεγονός της περιοχής ήταν το παζάρι της Ανδρίτσαινας, το οποίο απέκτησε ιδιαίτερη δυναμικότητα και κινητικότητα τη δεκαετία του 1950.