Σχεδόν η μισή, γράφει. "Σήμερα παρά λίγο να πάθω εγκεφαλικό, όταν η σύνταξη του Αυγούστου είναι 50% κάτω... πιο λίγα και από το νοίκι που πληρώνω". Χωρίς να προσδιορίζει με ποια χρονική περίοδο κάνει τη σύγκριση. Προφανώς εννοεί από εκείνη που έπαιρνε πριν από την κρίση. Διότι στο μεταξύ και άλλοι, πριν από τους Συριζανέλ, με πρώτο τον ΓΑΠ, έχουν βάλει αγρίως το χέρι τους στις τσέπες των απόμαχων της εργασίας. Τόσο, ώστε για πολλούς οι μειώσεις να ξεπερνούν και το 50%.
Η διαφορά είναι ότι ο συγκεκριμένος άνθρωπος, με την ιδιότητα του προβεβλημένου καλλιτέχνη, είχε στρατεύσει στον προεκλογικό αγώνα του ΣΥΡΙΖΑ. Είχε μάλιστα δημοσιεύσει και άρθρο στην «Αυγή». Οπότε, όσοι «γκουγκλάρουν» συστηματικώς έχοντας διαβάσει τα όσα έγραφε για «ψήφο περηφάνιας», έσπευσαν να του απαντήσουν με αναρτήσεις με τις οποίες του θύμιζαν τι είχε γράψει. Βλέπετε ζούμε στην εποχή όπου το Διαδίκτυο λειτουργεί ως ο… μεγάλος μαρτυριάρης. Και κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί μια αποκάλυψη, όταν πράγματι έχει γράψει κάτι και έχει δημοσιοποιηθεί.
Μετά από δυο ημέρες, δεχόμενος τα… καταιγιστικά πυρά των «ακολούθων» και άλλων χρηστών του Διαδικτύου, επανήλθε με νέα ανάρτηση. Οπου ζητούσε κατανόηση για το λάθος του, με ένα σχόλιο που περιείχε συγκρίσεις κάθε άλλο παρά τιμητικές για εκείνους που εμπιστεύθηκε, εκείνους που μας κυβερνούν: Απαντώ: «Ανθρωπος είμαι, κάνω λάθη… Εδώ ο Ιησούς διάλεξε για μαθητή του τον Ιούδα… και ήταν και Θεός...».
Τι να γίνει; Ετσι συμβαίνει έκπαλαι στη ζωή. Τα λάθη πληρώνονται. Και «δεν αναγνωρίζονται μετά την απομάκρυνση εκ του ταμείου», όπως προειδοποιούσαν πάντοτε οι τυποποιημένες πινακίδες διαφόρων καταστημάτων. Και τα κόμματα, φευ, είναι και αυτά… καταστήματα. Ενίοτε δε μαγαζάκια. Με όλες τις σημασίες της λέξης. Εξ ου και η σχέση τους με τους ψηφοφόρους είναι, συνήθως, «πελατειακή», όπως τα ίδια την ονομάζουν όταν αλληλοκαταγγέλλονται.
Γ.Π. Μασσαβέτας
