Είτε φέρουν μαύρο πολιτικό ένδυμα, όπως είχαν οι «σωτήρες» της δικτατορίας Ιωαννίδη - Γκιζίκη - Ανδρουτσόπουλου και οι τωρινοί πολιτικοί τους επίγονοι της Χρυσής Αυγής, είτε φορούν ερυθρόχροα φτιασίδια όπως ο Νίκος Κοτζιάς και άλλοι όψιμοι ζηλωτές του Τάσσου Παπαδόπουλου.
Μια σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική κληρονομιά που μας άφησε ο Ανδρέας Παπανδρέου, ως προς τον χειρισμό του κυπριακού προβλήματος, ήταν το δόγμα «η Λευκωσία αποφασίζει, η Αθήνα συμπαρίσταται». Διότι ο πρώτος λόγος ανήκει πράγματι σε εκείνους που ζουν στο πετσί τους, στην κάθε μέρα τους, το πρόβλημα της κατοχής και της διαίρεσης του νησιού.
Σε αυτή τη γραμμή είναι ανάγκη να σταθεί και η σημερινή κυβέρνηση. Και να παύσει ο κ. Κοτζιάς να υπονομεύει με φλύαρα «non papers», που τα στέλνει εδώ και εκεί, τους χειρισμούς της κυπριακής ηγεσίας. Να σεβασθεί και αυτός και οι λοιποί «πλειοδότες» τη θέληση του κυπριακού ελληνισμού, όπως εκφράζεται από την πλειοψηφία του λαού της ελεύθερης Κύπρου. Από τα συντεταγμένα όργανα που την εκπροσωπούν.
Τα λόγια και οι πράξεις της Αθήνας πρέπει να στέκονται μακριά από πειρασμούς που οδήγησαν, από τη δεκαετία του 1950, την ιστορία του Κυπριακού σε έναν διαγκωνισμό αρνήσεων και πλειοδοσιών, για εσωτερική κομματική κατανάλωση, -όχι μόνο εδώ αλλά και στην ίδια την Κύπρο- με κατάληξη να καταγράφεται η ιστορία αυτή ως μια «ιστορία χαμένων ευκαιριών». Οχι άλλες χαμένες ευκαιρίες. Χωρίς βεβαίως υποχώρηση από την πάγια εθνική γραμμή ότι το Κυπριακό είναι πρόβλημα κατοχής. Μιας ανεπίτρεπτης κατοχής και παρουσίας τουρκικών στρατευμάτων επί τμήματος μιας επικράτειας που είναι έδαφος της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Γεγονός που καθιστά υποχρεωτική και απαραίτητη την συμμετοχή της Ενωσης, ως θεσμού, στην προετοιμαζόμενη πολυμερή διάσκεψη του Ιανουαρίου στην Ελβετία. Είτε αρέσει στον «σουλτάνο» της Αγκυρας, είτε όχι.
Γ.Π. Μασσαβέτας
