Στη χώρα μας επισημαίνεται συχνά η ανάγκη αποκέντρωσης και η έλλειψη ολοκληρωμένης στρατηγικής για την επίτευξή της, η οποία οδηγεί σε διαπιστώσεις και διαμαρτυρίες ότι η Πολιτεία νοιάζεται μόνο για το κέντρο και όχι για την περιφέρεια. Η περίπτωση της Καλαμάτας δεν αποτελεί, δυστυχώς, εξαίρεση στον κανόνα. Επισημαίνεται διαρκώς η πολλαπλάσια χρηματοδότηση και υλοποίηση έργων σε περιοχές του κέντρου της πόλης σε αντίθεση με τις γειτονιές αλλά και τα χωριά του δήμου. Κι όμως, οι περιοχές που ανήκουν στις Δημοτικές Ενότητες Αριος, Αρφαρών και Θουρίας κρύβουν αναξιοποίητους «θησαυρούς» που θα μπορούσαν να απογειώσουν την ανάπτυξη του τόπου μας. 

Στις περιοχές αυτές δεσπόζει ο ποταμός Πάμισος, πηγή ζωής αλλά και ευημερίας ήδη από την αρχαιότητα. Η διαδρομή του ποταμού εντός του Δήμου Καλαμάτας, από τον Αγιο Φλώρο έως το φράγμα στον Αρι και τις εκβολές του στα όρια με το Δήμο Μεσσήνης προσφέρεται για την ανάπτυξη αγροτουρισμού, περιβαλλοντικών  διαδρομών και δραστηριοτήτων ήπιας αναψυχής. Για τη συντονισμένη και αποδοτική αξιοποίηση της περιοχής προς όφελος κατοίκων και δημοτών, καταλυτική θα ήταν η ίδρυση, με πρωτοβουλία του δήμου, ενός φορέα διαχείρισης με την επωνυμία «Περιβαλλοντικό Πάρκο Παμίσου», με μη κερδοσκοπικό σκοπό και ανεξάρτητη διοίκηση. Η δημιουργία του φορέα σε συνδυασμό με την υλοποίηση κατάλληλων πολεοδομικών προσαρμογών, με γνώμονα τόσο την προστασία του φυσικού κάλλους της περιοχής όσο και την παραγωγική της αξιοποίηση, θα προσελκύσει βιώσιμες επενδυτικές πρωτοβουλίες και θα φέρει την αναγέννηση ενός μεγάλου τμήματος του μεσσηνιακού κάμπου δημιουργώντας θέσεις εργασίας. Ετσι, η εύφορη «Μακαρία Γη»  θα αποτελέσει ξανά πηγή πλούτου για την Καλαμάτα. 

Περαιτέρω, στην Ανθεια βρίσκεται και αποκαλύπτεται σταδιακά ένα κρυμμένο «διαμάντι»: ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Θουρίας. Η άμεση ανάδειξη του χώρου ως επισκέψιμου, με την υλοποίηση των απαραίτητων υποδομών, σε συνδυασμό με τη θεσμοθέτηση της συνεργασίας δημοσίων φορέων όπως το υπουργείο Πολιτισμού, το Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου, η «Φάρις», και ιδιωτικών φορέων με σχετική πολιτιστική αναφορά, θα αποφέρει προστιθέμενη αξία στην Καλαμάτα με ανάπτυξη συνεδριακού τουρισμού, οργανωμένων περιβαλλοντικών και πολιτιστικών περιηγήσεων στην ευρύτερη περιοχή καθώς και ερευνητικών και εκπαιδευτικών δράσεων που θα προσελκύσουν ειδικευμένο ανθρώπινο δυναμικό. Και σε αυτό το εγχείρημα ο Δήμος επιβάλλεται να διαδραματίσει καθοριστικό ρόλο, αναδεικνύοντας την Αρχαία Θουρία σε προτεραιότητα της αναπτυξιακής στρατηγικής του. 

Είναι προφανές ότι η στρατηγική αξιοποίησης της περιφέρειας του Δήμου Καλαμάτας, προϋποθέτει μια θεμελιακή, «επαναστατική» αλλαγή στην αντίληψη άσκησης της εξουσίας: τη μετάβαση από τη βραχυπρόθεσμη, ρουσφετολογική διαχείριση, στη μεσοπρόθεσμη και μακροπρόθεσμη αναπτυξιακή δράση. Με οδηγό την αποκέντρωση και πίστη στην παραγωγική ανασυγκρότηση, η Καλαμάτα μπορεί να αναδειχθεί σε πόλη-πρότυπο, με την ξεχασμένη της περιφέρεια να πρωταγωνιστεί στην ευημερία του τόπου μας. Και η επιστροφή στις ρίζες δείχνει το δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμε.          

* Ο Νίκος Θεοδώρου είναι δικηγόρος και διδάκτωρ Δημοσίου και Ευρωπαϊκού Δικαίου της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Ludwig-Maximilians του Μονάχου.