Δείτε τώρα και μια παράλληλη ιστορία, όπου ο θιγόμενος από την δράση κακοποιού στοιχείου, δεν είναι κάποιος πολιτικός, όπως ο κ. Πολάκης, αλλά ένας απλός πολίτης. Ενας επιχειρηματίας από την Καλαμάτα, ο οποίος είχε έλθει για δουλειές στην Αθήνα. Κάποιος λοιπόν του έκλεψε το αυτοκίνητο, μέσα στο οποίο είχε, στον χώρο αποσκευών, τον ηλεκτρονικό του υπολογιστή, με όλα τα αρχεία του και μια τσάντα με έγγραφα, μεταξύ των οποίων και επιταγές πελατών του.
Για καλή του τύχη, ο υπολογιστής του ήταν Apple και ως εκ τούτου διέθετε πρόγραμμα εντοπισμού σε περίπτωση κλοπής. Απευθύνθηκε λοιπόν ο άνθρωπος στην Υπηρεσία Δίωξης Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και πράγματι κατάφεραν να εντοπίσουν, ακολουθώντας το ηλεκτρονικό σήμα που εξέπεμπε ο συγκεκριμένος υπολογιστής, το σημείο όπου βρισκόταν. Ενα διαμέρισμα πολυκατοικίας στην περιοχή του Αμαρουσίου. Αναθάρρησε ο άνθρωπος, πιστεύοντας ότι, αφού εντοπίσθηκε ο συγκεκριμένος χώρος, άρα με μια έφοδο των αστυνομικών θα πιανόταν ο δράστης της κλοπής και έτσι θα βρίσκονταν και τα κλοπιμαία. Αμ, δε.
Η υπόθεση κόλλησε διότι ο αρμόδιος εισαγγελέας δεν έδωσε την άδεια στο Αστυνομικό Τμήμα Αμαρουσίου να εισβάλει στο συγκεκριμένο διαμέρισμα. Η απάντηση ήταν ότι τέτοια άδεια χορηγείται μόνο στις περιπτώσεις που έχουμε να κάνουμε με κακούργημα, ενώ η κλοπή τόσων πραγμάτων και η τεράστια ζημιά που έκανε στο θύμα, ήταν ένα απλό πλημμέλημα.
Ποιο είναι το ηθικό δίδαγμα από τη σύγκριση των υποθέσεων; Οτι στην Ελλάδα αν είσαι πολιτικός και η εξύβριση εναντίον σου μπορεί να αντιμετωπιστεί σαν να ήταν κακούργημα. Ενώ αν είσαι απλός πολίτης κανείς δεν κινείται εναντίον εκείνου που σε έπληξε, έστω και αν αύριο αποδειχθεί ότι επρόκειτο για μια μεγάλη σπείρα, που θα έπρεπε να εξαρθρωθεί, η ακόμη και για τρομοκρατική οργάνωση που «απαλλοτριώνει» Ι.Χ. για μελλοντική χρήση.
Ελλάς το μεγαλείο σου….
Γ. Π. Μασσαβέτας
