Στις Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία θεωρούμε ότι ένα σημαντικό κεφάλαιο της προετοιμασίας του συνεδρίου της ΔΗΣΥ πρέπει να είναι αφιερωμένο στις εξελίξεις στην Ευρώπη και τον κόσμο. Ο κόσμος αλλάζει, το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα αλλάζει. Η έλλειψη ρύθμισης της παγκοσμιοποίησης παράγει τέρατα και στην οικονομία και την πολιτική. Η δημοκρατική διακυβέρνηση δέχεται πλήγματα, μετατρέπεται σε μία τυπική διαδικασία και αφήνει στις κυβερνήσεις περιθώρια αυθαιρεσιών. Ο κόσμος έχε μπει σε έναν νέου τύπου ψυχρό πόλεμο μέσα από τον κυβερνοχώρο με πρωταγωνιστές τις μυστικές υπηρεσίες. Ο Τραμπ και ο Πούτιν εκφράζουν τις δύο όψεις του ίδιου νομίσματος. Και οι λαοί αποπροσανατολισμένοι ψάχνουν καταφύγιο σε λύσεις εθνικής περιχαράκωσης. Στην ευρύτερη περιοχή μας παρακολουθούμε με ανησυχία τις λυκοφιλίες που αναπτύσσονται μεταξύ Ερντογάν και Πούτιν, τις κινήσεις αποσταθεροποίησης στα δυτικά Βαλκάνια, το συνεχιζόμενο δράμα στη Συρία.

Ωστόσο, δεν πρέπει να παραβλέψουμε ότι ένα νέο πολιτικό πλαίσιο έχει αρχίσει να διαμορφώνεται στην Ευρώπη. Η απόφαση των Βρετανών για το Brexit όσο και αν θεωρήθηκε και είναι μιά κακή στιγμή για την Ευρώπη και να ξύπνησε φόβους για αποσύνθεση, τελικά έδρασε συσπειρωτικά για τους υπόλοιπους 27.  Ταυτόχρονα, άρχισε να γίνεται φανερό ότι η Ευρώπη δεν μπορεί να συνεχίσει στο προ της κρίσης πνεύμα. Η εκλογή Μακρόν αλλά και η επιστροφή του Ρέντσι στην ηγεσία του Δημοκρατικού κόμματος δείχνει ότι αρχίζει να επικρατεί μία νέα γενιά ηγετών. Καθώς συνεχίζεται ο κρίσιμος εκλογικός κύκλος στην Ευρώπη, το πολιτικό περιβάλλον φαίνεται να επανακαθορίζεται προς κατευθύνσεις ευνοϊκότερες για τις φιλελεύθερες, προοδευτικές, φιλοευρωπαϊκές δυνάμεις, χωρίς κατ’ ανάγκη αυτό να σημαίνει και την ανάκαμψη της Ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας. 

Είναι όμως σημαντικό ότι στην Ευρώπη καταγράφεται μια νέα πολιτική αφύπνιση για την προστασία της δημοκρατίας, της Ευρωπαϊκής ενοποίησης, της ανοιχτής κοινωνίας. Η Ευρωπαϊκή Ενωση, 60 χρόνια  μετά την ίδρυσή της, φαίνεται να ξεπερνά την πολύπλευρη κρίση και να προχωρά με διαφορετικές ταχύτητες σε νέα σχήματα διαφοροποιημένης, αλλά βαθύτερης ολοκλήρωσης, που εκ των πραγμάτων θέτουν προβλήματα και προκλήσεις για την Ελλάδα. Με τη χώρα μας όμως ουσιαστικά απούσα από τις συζητήσεις που έχουν ανοίξει για το μέλλον της Ευρώπης.

Στο σημείο αυτό θα αναφερθώ στη σημασία που έχει για εμάς η εκλογή Μακρόν. Πολλοί διατυπώνουν το ερώτημα «σε ποιον ανήκει ο Μακρόν;» για να σπεύσουν βέβαια να τον οικειοποιηθούν. Ο Μακρόν ανήκει πρώτιστα στη Γαλλία και μακάρι να μπορέσει να κυβερνήσει βρίσκοντας τις κατάλληλες ισορροπίες που χωρίς να θίγουν τα κοινωνικά δικαιώματα θα φέρουν ανάπτυξη και πρόοδο στη χώρα του. Και επίσης ανήκει στην Ευρώπη. Η εξισορρόπηση του τάντεμ Γερμανία/Γαλλία θα είναι θετική για την Ευρώπη και άρα πρέπει να την ευχόμαστε. Ταυτόχρονα, τον Μακρόν τον έφερε στην εξουσία ένα κύμα αμφισβήτησης των παλιών ηγεσιών, των παλιών πρακτικών και μία γενικευμένη επιθυμία για ουσιαστικές μεταρρυθμίσεις που εξέφρασαν κυρίως οι νέοι άνθρωποι ανεξάρτητα κοινωνικής προέλευσης ή εθνοτικής καταγωγής. Αυτό είναι το μήνυμα της εκλογής Μακρόν. Και κάτι αντίστοιχο πρέπει να εκφράσει το συνέδριό μας δίνοντας το βήμα κυρίως στους νέους, που μαζί με την εμπειρία των παλιότερων, θα εκφράσουν το αίτημα της ανανέωσης.

Απέναντι σε αυτό το μεταβαλλόμενο ευρωπαϊκό περιβάλλον, η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ/ΑΝΕΛ οδηγεί τη χώρα σε ένα ολοένα και βαθύτερο αδιέξοδο με τις πράξεις της, τις παραλήψεις της, το λόγο της, τη συμπεριφορά της, τις ανοιχτές και κρυφές μεθοδεύσεις της και τελικά την απροθυμία και ανικανότητά της να εργασθεί με σχέδιο για την έξοδο από την κρίση και την επιστροφή της χώρας σε μια στοιχειώδη κανονικότητα. 

Ο πρωθυπουργός χωρίς κανένα αίσθημα ντροπής, αφού προσποιήθηκε ότι θα χορέψει τους εταίρους με νταούλια και ζουρνάδες, οργάνωσε ολόκληρο δημοψήφισμα για να συρθεί στη συνέχεια να μεταλλάξει το "Οχι" σε "Ναι" και να φορτώσει στον ελληνικό λαό ένα νέο μνημόνιο. Που θα δεσμεύει όχι μόνο αυτή την κυβέρνηση αλλά και την επόμενη, που θα βαρύνει όχι μόνο αυτή τη γενιά αλλά και τις επόμενες. Επικοινωνιακά τις εθνικές ήττες τις ονομάζει νίκες, τον εξευτελιστικό μιζεραμπιλισμό διεκδίκηση και διαπραγμάτευση. 

Χωρίς κανένα αίσθημα ευθύνης η κυβέρνηση, κάθε φορά που αντιμετωπίζει δυσκολίες, ενοχοποιεί την Ευρώπη υποθάλποντας ένα διαβρωτικό αντιευρωπαϊσμό ιδιαίτερα ζημιογόνο για τη χώρα. Παράλληλα, προωθεί λογικές και πρακτικές αλλοίωσης των δημοκρατικών βάσεων του πολιτικού συστήματος της χώρας και οικειοποίησης του κράτους και της διοίκησης μέσω της στελέχωσής της στη βάση των πελατειακών σχέσεων χωρίς διαφάνεια, και δημιουργία επιδοματούχων χειροκροτητών. Το αποτέλεσμα είναι οι άξιοι -αφού πρώτα απαξιώθηκε η αριστεία- να φεύγουν και όσοι μένουν να υφίστανται την πλύση εγκεφάλου που ασκείται καθημερινά από την ΕΡΤ. Και επειδή αυτό δεν αρκεί, νέα μίντια βλέπουν το φως ή παλιά αλλάζουν χέρια και γραμμή.

Η καθυστερημένη ολοκλήρωση της δεύτερης αξιολόγησης με τεράστιο κόστος για την κοινωνία και την οικονομία πιστοποιεί ότι το μόνο που ενδιαφέρει την κυβέρνηση είναι η παραμονή στην εξουσία. Ο σχεδιασμός της είναι να κερδίσει πολιτικό χρόνο. Και μέσα στο διάστημα μέχρι τις εκλογές θα πολλαπλασιαστούν οι εκκλήσεις τύπου Φίλη ή διανοουμένων της Κεντροαριστεράς, αλλά και κύκλων της ευρωπαϊκής σοσιαλδημοκρατίας για προσέγγιση δήθεν στο όνομα του εθνικού συμφέροντος και της ενότητας της μετριοπαθούς Αριστεράς.

Κάτω από τις συνθήκες αυτές, οι Κινήσεις Πολιτών εκτιμούν ότι πρέπει να αντισταθούμε στις συριζαϊκές σειρήνες που θα μας καλούν σε σύμπραξη ή ανοχή προς την κυβέρνηση ή σχηματισμό κυβερνητικού σχήματος συνεργασίας μεταξύ Δημοκρατικής Συμπαράταξης και ΣΥΡΙΖΑ. Οποιαδήποτε τέτοια πρόταση συνεργασίας θα πρέπει να επιστρέφεται ως απαράδεκτη και ανεπιθύμητη.

Από την άλλη μεριά, η ΝΔ και η πολιτική πρόταση που παρουσιάζει σήμερα, απέχει πολύ από τις πολιτικές ενός σύγχρονου κόμματος με γνήσια ευρωπαϊκή μεταρρυθμιστική ατζέντα. Πόσω μάλλον που δεν έχει απαλλαγεί, ως κόμμα, από τις παθογένειες του συντηρητισμού, του λαϊκισμού και του κρατισμού. Πίσω από τα φιλοευρωπαϊκά κλισέ στην πραγματικότητα υιοθετεί μία φοβική στάση απέναντι στην Ευρώπη και -κυρίως υπό την πίεση της καραμανλικής πτέρυγας- συντάσσεται με τις δυνάμεις που προάγουν τον εθνοκεντρισμό εις βάρος της βαθύτερης, περισσότερης και τελικά της ομοσπονδιακής Ευρώπης που θέλουμε. 

Οσο όμως εμείς δεν ενωνόμαστε, η ΝΔ φαντάζει σαν το ασφαλές λιμάνι για τον κεντρογενή ψηφοφόρο. Δηλαδή, οι διαιρέσεις μας αντικειμενικά παίζουν το παιχνίδι της! 

Εξίσου, όμως, όσο η Κεντροαριστερά συνεχίζει να παρουσιάζει την σημερινή εικόνα κατακερματισμού, όσο τα ποσοστά μας θα κινούνται σε μονοψήφια επίπεδα, τόσο ο ΣΥΡΙΖΑ θα επιτείνει τις προσπάθειες προσεταιρισμού μας για να μετατρέψει έτσι την ήττα του σε επιβράβευση και αντί για αριστερή παρένθεση να έχουμε μία σύντομη δεξιά παρένθεση. 

Πολλά μέλη μας αποστρέφονται και τη μία και την άλλη προοπτική. Για εμάς στις Κινήσεις Πολιτών για τη Σοσιαλδημοκρατία, η υπόθεση της ενότητας με στόχο τη δημιουργία ενός μεγάλου ενιαίου φορέα όλων των δυνάμεων της Κεντροαριστεράς ανοιχτού στην κοινωνία είναι πράξη πολιτικής ευθύνης, είναι δημοκρατική επιταγή! 

Ολοι μαζί να πάμε και η σημερινή απόφαση επιτρέπει να πάμε μαζί για ένα ιδρυτικό Συνέδριο μέσα στο 2017 που θα αποφασίσει νέο τίτλο, νέο σύμβολο, πρόγραμμα, καταστατικό, εκλογή Κεντρικού Πολιτικού Οργάνου, για να ακολουθήσει η εκλογή ηγεσίας από τη βάση της παράταξης. Το Συνέδριο του Ιουνίου θα είναι ένα ακόμα θετικό βήμα, ένα αποφασιστικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση. 

* Ομιλία στην Οργανωτική Επιτροπή Συνεδρίου (ΟΕΣ) της Δημοκρατικής Συμπαράταξης