Ενα από τα πρώτα σημεία της έκθεσης του επιτρόπου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων δεν είναι ότι φέρει τον τίτλο: Το κράτος δικαίου στο Διαδίκτυο και στον ψηφιακό κόσμο - επικίνδυνα δεδομένα. Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι άνθρωποι χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο και τον ψηφιακό κόσμο για να επικοινωνήσουν, να μάθουν, να διασκεδάσουν, αλλά τα προσωπικά τους δεδομένα παραμένουν στον ψηφιακό κόσμο με τον πιο εύκολο τρόπο ώστε να αναγνωριζόμαστε πολύ γρήγορα. 

Τι δεν έχει ακόμα εφαρμοσθεί ώστε να ενισχύσει πλήρως, σύμφωνα με την προστασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα τα προσωπικά δεδομένα του καθενός από εμάς(;). Για παράδειγμα υποκλοπή προσωπικών δεδομένων στο Διαδίκτυο είναι η πράξη της εξαπάτησης ενός χρήστη κάνοντάς τον να δώσει προσωπικές πληροφορίες σε μια «πλαστή ιστοσελίδα» στο Διαδίκτυο (λ.χ. διεύθυνση, αριθμό ταυτότητας, αριθμό διαβατηρίου, αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών κ.λπ.). Μια τέτοιου είδους δραστηριότητα επιτρέπει σε έναν απατεώνα (cracker) να κλέψει ή να πλαστογραφήσει τα στοιχεία του θύματος ή/και να κερδίσει παράνομη πρόσβαση στα δεδομένα του/της, όπως προσωπικούς λογαριασμούς, συνδρομές, e-mail, κωδικούς, κ.λπ. Κάποιοι θεωρούν τις απάτες (scams) ως ένα είδος υποκλοπής, μόνο που οι απάτες συνήθως δεν ενδιαφέρονται για τις προσωπικές μας πληροφορίες, αλλά προσπαθούν να προκαλέσουν τον οίκτο μας για τον ανθρώπινο πόνο, ώστε να προσφέρουμε λεφτά για να βοηθήσουμε ένα δήθεν καλό σκοπό. Για παράδειγμα, σχεδόν κάθε μεγάλη καταστροφή (σεισμός, πλημμύρες, πείνα, πόλεμος) έχει προκαλέσει πολυάριθμες ηλεκτρονικές απάτες, μηνύματα σε ιστοσελίδες που ζητούν από τους χρήστες να προσφέρουν λεφτά για να βοηθήσουν για κάποιο καλό σκοπό. 

Πολλοί άνθρωποι έχουν χάσει πολλά λεφτά για τέτοιους “καλούς” σκοπούς. Κάποιοι έχουν χάσει ακόμα και τη ζωή τους, καθώς έχουν ταξιδέψει σε άλλες χώρες για να γνωρίσουν αυτούς που επωφελούνταν των προσφορών τους. Εχει κριθεί παγίως από το Δικαστήριο των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων ότι κάθε ανάρτηση προσωπικών δεδομένων σε δημόσια προσβάσιμη ιστοσελίδα του Διαδικτύου αποτελεί “αυτοματοποιημένη εν όλω ή εν μέρει επεξεργασία δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα” (http://curia.europa.eu/jurisp/cgi-bin/form.pl?). Επομένως, για τις διαδικτυακές αναρτήσεις προσωπικών δεδομένων, παρέλκει η έρευνα του κατά πόσον υφίσταται “αρχείο” ως διαρθρωμένο σύνολο: αρκεί το γεγονός ότι τα δεδομένα υφίστανται αυτοματοποιημένη εν όλω ή εν μέρει επεξεργασία.

Η κατάργηση των κανονισμών περί προστασίας της προσωπικής ζωής έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στις ΗΠΑ (στον αέρα τα προσωπικά δεδομένα  εκατομμυρίων χρηστών του Διαδικτύου στην Αμερική), με κάποιες οργανώσεις να ανησυχούν για την ανεξέλεγκτη διάδοση προσωπικών δεδομένων των χρηστών του Διαδικτύου. Ποιος θα μπορούσε να σταματήσει αυτή την ομαδική «γκετοποίηση»;