Και δεν χρειάσθηκαν παρά λίγες μόνον ώρες για να καταλάβω -και πολλοί άλλοι που βρεθήκαμε στις ίδιες συνθήκες- ότι τον πόλεμο τον είχαμε χάσει πριν ακόμη ξεκινήσει. Για έναν πολύ απλό λόγο. Διότι, οι ηρωικώς μαχόμενοι, επί κυπριακού εδάφους, ματαίως θα περίμεναν μια αποτελεσματικώς οργανωμένη βοήθεια από την «Μητέρα Ελλάδα».
Κάποιες εκατοντάδες επίστρατοι εμφανισθήκαμε σε ένα στρατόπεδο στην Κάντζα Αττικής, όπως έπρεπε κατά το χρώμα του απολυτηρίου μας. Αλλά εκεί ήταν αδύνατον να μας υποδεχθούν όλους. Μας φόρτωσαν το πρωί σε στρατιωτικά οχήματα και μας μετέφεραν στο Μεγάλο Πεύκο, στην περιοχή των Μεγάρων. «Προφανώς, εδώ, θα είναι καλύτερα οργανωμένα τα πράγματα» σκέφθηκα. Αμ, δε. Πλήρης διάλυση και εδώ. Οσοι είχαν παρουσιασθεί την προηγούμενη μέρα, είχαν σταλεί να… καταλάβουν το ύψωμα «Καντήλι», ένθα περίμεναν ματαίως και την δεύτερη ημέρα και την τρίτη, χωρίς νερό και χωρίς φαγητό. Πάλι καλά που ήταν Ιούλιος και δεν είχαν ανάγκες και από σκεπάσματα.
Την τρίτη ημέρα όλο το στρατόπεδο έβραζε. Φωνές διαμαρτυρίας, πράγμα τελείως ξένο για στρατώνα, άρχισαν να υψώνονται αγρίως. Και το αποκορύφωμα ήταν όταν, οι διανυκτερεύσαντες επί δύο βράδια, νηστικοί και διψασμένοι, στο «Καντήλι», αδιαφορώντας για τις φωνές κάποιων αξιωματικών, κατέβηκαν και αυτοί στο στρατόπεδο. Στο οποίο ήδη τα… απαγορευμένα τρανζιστοράκια μετέδιδαν συνεχώς πληροφορίες για κινήσεις του 3ου Σώματος Στρατού, αλλά και για σχέδιο ανάληψης της εξουσίας από πολιτική κυβέρνηση και την έλευση του Κωνσταντίνου Καραμανλή.
Η κατάσταση ήταν τόσο ανεξέλεγκτη, ώστε, όταν ένας μόνιμος λοχίας έβγαλε από την θήκη το πιστόλι του, κραδαίνοντάς το κατά εκείνων που, ως έλεγε, είχαν «στασιάσει», εγκαταλείποντας τις θέσεις τους στο «Καντήλι», τον βούτηξαν και δεν θέλω να σας πω, πού ακριβώς του έβαλαν το πιστόλι.
Το αποτέλεσμα: Στήθηκαν μερικά τραπεζάκια έξω από το Διοικητήριο, από τα οποία περνούσαμε ένας-ένας, μας σφράγιζαν το απολυτήριο με μια σφραγίδα που έγραφε: «Παρουσιασθείς, αποστρατεύεται ως πλεονάζων». Και για όσους δεν είχαν το απολυτήριό τους μαζί, χρησιμοποίησαν απλά… χαρτάκια.
Τόσο… οργανωμένοι ήσαν οι «νταήδες» της χούντας Ιωαννίδη, το έγκλημα των οποίων πληρώνει, εδώ και 43 χρόνια ο λαός, όχι μόνο στην Κύπρο αλλά και στην Ελλάδα.
Γ. Π. Μασσαβέτας
