Προκαλώντας, ευλόγως, νέες αντιδράσεις από τον χώρο της αντιπολίτευσης και τα μέσα ενημέρωσης.
Ισως με ρωτήσει κάποιος καλόπιστος: «Μα δεν είναι ανθρώπινο, μια συνταξιούχος πλέον τέως πρόεδρος του Αρείου Πάγου, να έχει αναπτύξει, κατά την διάρκεια της θητείας της, μια φιλική προσωπική σχέση με την εισαγγελέα του ίδιου δικαστηρίου, και να θέλει να πιουν έναν καφέ μαζί;». Αν πράγματι επρόκειτο για μια απλή… απόστρατη της Δικαιοσύνης και του δημοσίου βίου, ουδείς θα ασχολείτο περί το αν οι δύο κυρίες θα έπιναν τον καφέ τους, είτε στο κοινό υπηρεσιακό τους σπίτι, είτε στο σπίτι της μιας ή της άλλη, ή οπουδήποτε αλλού.
Αλλά η κ. Θάνου δεν είναι μια συνταξιούχος που δεν έχει να ασχοληθεί παρά μόνον με τα τρία παιδιά της και τα εγγόνια της. Επέλεξε, η αποδέχθηκε, να έχει έναν νέο ρόλο. Καθαρώς πολιτικό. Στα όρια του κομματικού. Διότι, όλοι οι άμεσοι συνεργάτες του γραφείου του πρωθυπουργού, έχουν κομματική ταυτότητα αντιλήψεων μαζί του.
Οταν λοιπόν η κυβέρνηση εμφανίζεται διά στόματος του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα και του αρμοδίου υπουργού Δικαιοσύνης Σταύρου Κοντονή -και άλλων αναρμοδίων, πέραν του γραφικού Παυλή Πολάκη- να επιτίθεται κατά των δικαστών και εισαγγελέων, ευλόγως γεννάται το ερώτημα: Τι γυρεύει η κ. Θάνου από την κ. Δημητρίου;
Κατανοώ ότι δεν μπορούσε να κάνει την πρώτη της δημόσια εμφάνιση στην Κω, μεταφέροντας, ας πούμε, το ενδιαφέρον του πρωθυπουργού στους σεισμοπαθείς. Διότι υπήρχε ο κίνδυνος, από κάποια μετασεισμική δόνηση, να καταστραφεί η, μνημειακής αξίας, όπως τα διατηρητέα, κόμμωση της. Ας επέλεγε κάποια άλλη, πιο ήπια, κοινωνική αποστολή. Οπως π.χ. να επισκεφθεί, κατά την επιταγή του λόγου Του, μερικούς εκ «των αδελφών Του, των ελαχίστων» στις φυλακές.
Εδώ τα πράγματα όζουν διατεταγμένης πολιτικής αποστολής. Και βεβαίως μην περιμένετε καμία απομαγνητοφώνηση της συνομιλίας. Διότι οι δύο κυρίες δεν πρόκειται να συζητήσουν για την καταστροφή κάποιου καταστήματος στην Ερμού, από το οποίο σχεδίαζαν να ψωνίσουν στη διάρκεια των εκπτώσεων.
Οταν η αλεπού βγαίνει στο παζάρι, κάτι γυρεύει για να πάρει. Τσάμπα κόπο δεν κάνει.
Γ. Π. Μασσαβέτας
