Και αυτό είναι η πλήρης διάψευση ελπίδων. Με την επιβαρυντική περίπτωση ότι αυτό το κόμμα που κατέλαβε, σχεδόν ανέλπιστα για το ίδιο, την εξουσία, δεν μπόρεσε να δώσει δικές του, «αριστερές», απαντήσεις στα προβλήματα του τόπου. Αλλά, κάτω από μια αριστερίζουσα φρασεολογία, εφαρμόζει τυφλά τις ίδιες συνταγές που εφάρμοζαν και οι άλλοι. Υλοποιεί, με ακόμη μεγαλύτερη ένταση που φτάνει -ενίοτε δε και ξεπερνά- τα όρια της σκληρότητας, εκείνα ακριβώς τα οποία κατήγγειλε ως αντιπολίτευση.
Υπάρχει βεβαίως και μια πανευρωπαϊκή πραγματικότητα. Μια γενικευμένη διάψευση ελπίδων της Αριστεράς, με ανάλογη εκλογική συμπεριφορά των πολιτών. Μόνο που αυτή η διαπίστωση δεν μπορεί να παρηγορήσει όσους πίστεψαν ότι, για την Ελλάδα, «η ελπίδα έρχεται» μαζί με τον Τσίπρα και τους συντρόφους του. Οπως δεν τους παρηγορεί και η ομολογία του σημερινού πρωθυπουργού για τις «αυταπάτες» του. Είναι όμως μια πραγματικότητα άξια ιδιαίτερης προσοχής. Από την τραγική πτώση του σοσιαλιστικού κόμματος στη Γαλλία, ως την αναμενόμενη νέα ήττα των σοσιαλδημοκρατών στη Γερμανία, παρά την αρχική αισιοδοξία που συνδέθηκε με την επιλογή του Μάρτιν Σουλτς ως υποψηφίου για την Καγκελαρία.
Είναι αρκετά διαφωτιστική μια ανάλυση που κάνουν οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» στα όσα αναδεικνύονται από τις δημοσκοπήσεις, ενόψει των γερμανικών εκλογών του Σεπτεμβρίου, για τη διείσδυση της 63χρονης Καγκελαρίου Ανγκελα Μέρκελ, σε χώρους όπου θα έπρεπε να κυριαρχούν οι καθ’ ημάς «προοδευτικές δυνάμεις». Οπως στους πολύ νέους ψηφοφόρους:
Μάλιστα, ακόμη και νέοι που το 2013 ψήφισαν τους αναρχικούς είναι έτοιμοι να της χαρίσουν την ψήφο τους: «Κάνει καλά τη δουλειά της και καμιά φορά πάει κόντρα στο κόμμα της» λέει ένας από αυτούς. Και κάπως έτσι, λένε οι δημοσκοπήσεις, οι νέοι από 18 έως 21 ετών είναι αυτοί που ψηφίζουν σε ποσοστό 57% τη "γιαγιά Ανγκελα".
Και δεν είναι ήττα μόνο για τους σοσιαλδημοκράτες αυτό που συμβαίνει. Θυμηθείτε την περί ελπίδων φιλολογία που συνόδευσε την ίδρυση του κόμματος «Η Αριστερά», από τον Οσκαρ Λαφοντέν.
Τώρα η «γιαγιά Ανγκελα» τους σαρώνει, διότι αν και «γιαγιά» δεν συνηθίζει να λέει παραμύθια. Στα οποία επιμένουν οι δικοί μας, παρά τον νεότατο ηγέτη τους.
Γ. Π. Μασσαβέτας
