Οταν ξεκινήσαμε τον αγώνα μας στον Δήμο Καλαμάτας είχαμε διαπιστώσει ότι υπάρχει ένα μεγάλο κενό στην εκπροσώπηση των αγνών Ελλήνων και Ελληνίδων πατριωτών, αυτών που αγωνίζονται καθημερινά να τα βγάλουν πέρα και τους κοροϊδεύει ο κάθε πολιτικάντης που ενδιαφέρεται μόνο για την διατήρηση της καρέκλας του. Την στιγμή που η παγκοσμιοποίηση εισβάλλει επιθετικά και ύπουλα στην πατρίδα μας μπήκαμε μπροστά για να αποτελέσουμε φραγμό στα σχέδιά της.

Πατριώτες και εθνομηδενιστές

Το τελευταίο χρονικό διάστημα μας κατέπληξε η «λύσσα» κάποιων για την υπεράσπιση ενός «φεστιβάλ» που προωθεί την πολυπολιτισμικότητα και την παγκοσμιοποίηση. Δεν το κρύβουν άλλωστε και στο πρόγραμμά τους μιλούν ότι θέλουν μια Καλαμάτα «πολυπολιτισμική και χωρίς αποκλεισμούς» με «ελεύθερη έκφραση» (συμπεριλαμβάνονται και οι βωμολοχίες;) και «προσπαθεί να δώσει βήμα σε καλλιτέχνες που συχνά νιώθουν αποκλεισμένοι από το καλλιτεχνικό γίγνεσθαι, διότι η τέχνη τους δεν είναι "αποδεκτή" (ή ακόμη και διώκεται)», στην δημοκρατία που έχουμε όλα είναι αποδεκτά, αυτοί οι «καλλιτέχνες» γιατί διώκονται;

Οι θρασείς αυτοί νεαροί, θα μιλήσουμε πιο κάτω ποιος είναι υπεύθυνος του θράσους το οποίο έχουν, εξίσωσαν τις «τέχνες» του Δρόμου με το Διεθνές Φεστιβάλ Χορού που γίνεται στην πόλη μας αλλά και με τους φορολογούμενους ιδιοκτήτες των καταστημάτων υγειονομικού ενδιαφέροντος που αγωνίζονται να βγάλουν «τα σπασμένα» τον Αύγουστο. Αυτούς ποιος τους χρηματοδοτεί, ο μεγαλοκαρχαρίας George Soros;

Οι μάσκες έχουν αρχίσει να πέφτουν και έτσι εκτός από τους φανερούς οικουμενιστές μαρξιστικής προέλευσης που τους υπερασπίστηκαν, η οργάνωση «Καλαμάτα 2030» έβγαλε μια ανακοίνωση στην οποία μεταξύ άλλων μας λέει για το «Φεστιβάλ» Δρόμου «ότι αποτελεί μια εξαιρετική πρωτοβουλία» που «διαφημίζει την Καλαμάτα». Πριν από λίγο καιρό ήρθε στο μυαλό μου μια άλλη εκδήλωση που προάγει την παγκοσμιοποίηση της οργάνωσης TEDx την οποία βλέπουμε καθημερινά με το γκράφιτι που έχει γίνει σε κεντρικό σημείο της πόλης με την βοήθεια της δημοτικής αρχής του κυρίου Νίκα, που εύκολα θα διαπιστώσετε με μια έρευνα στο διαδίκτυο ότι προάγει την παιδοφιλία.

Η θεωρία των «χρησίμων ηλιθίων».

Θα με ρωτήσετε ότι κατηγορώ τον δήμαρχο Καλαμάτας ότι προάγει την παιδοφιλία; Οχι βέβαια. Αλλά προκειμένου να τα έχει καλά με όλους είναι και με «τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ». Γιατί μετά από δέκα χρόνια απαγορεύει το «Φεστιβάλ» Δρόμου; Φυσικά όχι για το ωράριο αλλά για να κλείσει το μάτι στην εκλογική του πελατεία τώρα που έρχονται εκλογές. Παρ' όλα αυτά δεν είναι αντίθετος με τέτοιου είδους «φεστιβάλ» όπως δήλωσε, αλλά μετά τις εκλογές. Προσφέρθηκε μάλιστα να αναλάβει ο δήμος τα έξοδα από την ακύρωση του «φεστιβάλ» λες και θα τα πλήρωνε από την τσέπη του και δεν είναι τα λεφτά των δημοτών.

Στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο, όπως είπε με ανάλογο στόμφο, έχει φτιάξει δική του Σχολή και θα βοηθήσει αυτήν την πολιτική του «στάνη» στις ερχόμενες εκλογές. Εχει δίκιο που λέει ότι δημιούργησε Σχολή και θα αναφέρω το περιστατικό με τον αιρετό πρόεδρο της Αγοράς που όπως γράψανε οι τοπικές εφημερίδες συγκινείται βλέποντας την σημαία, αλλά το ίδιο διάστημα παραχώρησε κεντρική μεγάλη αίθουσα της Αγοράς σε «απάτριδες» όπως είναι ο τίτλος του εντύπου τους που καίνε συνειδητά την ελληνική σημαία. 

Την θεωρία των «χρησίμων ηλιθίων» την ανέπτυξε ο Λένιν, δηλαδή οι αστοί να εξυπηρετούν τους μελλοντικούς σφαγείς τους, και φυσικά την ακολουθεί πιστά η δημοτική αρχή του Λουδοβίκου κυρίου Νίκα για να μην χάσει καμία ψήφο.

Το έθνος, οι κρατιστές και ο ορισμός του φασισμού

Ο Ελληνισμός, δηλαδή το έθνος των Ελλήνων, κάποτε που δεν υπήρχε κράτος ήταν απλωμένο σε όλη την Μεσόγειο και την Μαύρη Θάλασσα με ισχυρά κέντρα, την Πόλη, την Οδησσό, την Αλεξάνδρεια, την Κύπρο, την Μικρά Ασία, την Κάτω Ιταλία με την Σικελία, την Μασσαλία, την Τεργέστη, την Βιέννη, τις Παραδουνάβιες Ηγεμονίες και άλλα, την εποχή που στην Αθήνα έβοσκαν πρόβατα. Ο Ελληνισμός πιστός στον ορισμό του έθνους από τον Ηρόδοτο, που γράφω στην αρχή, διέπρεπε χωρίς να υπάρχει κράτος. Και μετά φτιάξαμε αυτό το μίζερο κράτος, για να γεμίσει ο Κορυδαλλός με πολιτικούς, ανίκανο ακόμη και την σημερινή εποχή να προστατέψει τους άγρια φορολογούμενους πολίτες του όπως είδαμε με τις πρόσφατες πυρκαγιές.

Αυτό το κομματικό κράτος που καταστρέφει το έθνος υπερασπίστηκε και η δημοτική αρχή που προάγει την παγκοσμιοποίηση και τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ λες και όσα έχουν κάνει είναι νόμιμα ξεκινώντας από το ημερολόγιο που τύπωσαν με τα αίσχη του Δεκέμβρη του 2008 αλλά και οι διοργανωτές του «φεστιβάλ» που δήλωσαν υπακοή στο κράτος. Ολοι αυτοί αγνοούν τον ορισμό του Μουσολίνι για τον φασισμό, που είναι η δύναμη και η κυριαρχία του κράτους οπότε και έχουν άμεση σχέση. Ψευτοεπαναστάτες εκ του ασφαλούς για το facebook και μόνο.

Η ελληνική παράδοση και τα πανηγύρια

Επειδή κάποιοι «προοδευτικοί» που αγνοούν την ελληνική παράδοση έγραψαν για τα πανηγύρια, έχω να τους αναφέρω τα εξής: Τα πανηγύρια είναι εκείνες οι μοναδικές στιγμές του χρόνου όπου τα μέλη κάθε κοινότητας θα βρεθούν για να γιορτάσουν τον άγιό τους στην εκκλησία ή το ξωκκλήσι που φέρει το όνομά του, θα διασκεδάσουν και θα βιώσουν τελετουργικά την ενότητά τους. Το θρησκευτικό μέρος, το φαγοπότι, διάφορα έθιμα που συνδέονται με φάσεις της αγροτικής και κτηνοτροφικής ζωής, ο χορός, το τραγούδι και το γλέντι είναι συστατικά των πανηγυριών και έχουν μεγάλο ενδιαφέρον σαν ολότητα, αλλά και το καθένα από αυτά μεμονωμένα. Γι’ αυτό τα πανηγύρια σαν κοινωνικό γεγονός, είχαν και έχουν μια ανεπανάληπτη συμπύκνωση ζωής και πολιτισμού που σπάνια να την συναντήσεις σε άλλες εκδηλώσεις.

Παρά όλες τις κοσμοϊστορικές αλλαγές που έγιναν τις τελευταίες δεκαετίες με την κυριαρχία της παγκοσμιοποίησης που ανέτρεψε τα ήθη και τα έθιμα και πρωταρχικά την ουσία της παραδοσιακής κοινότητας, τα πανηγύρια που έρχονται από τα βάθη των αιώνων της ελληνικής παράδοσης, εξακολουθούν να αποτελούν ένα κοινό μέσο έκφρασης που συμμετέχοντας σε αυτά τα μέλη μιας κοινότητας αντιστέκονται στην αποξένωση από την  παραδοσιακή τους κουλτούρα που είχε σαν ουσία την συνοχή της κοινότητας. Γιατί σε αυτά τα υπολείμματα της κοινοτικής ζωής κρύβεται η απάντηση στον ενιαίο παγκόσμιο πολιτισμό που απλώνεται παντού. Στην υποκρισία των σύγχρονων κοινωνικών συναναστροφών και στην φυγή των «εικονικών» ταξιδιών, τα πανηγύρια έρχονται να μας υπενθυμίσουν ότι υπάρχει και η ζωή. Η ζωή με τους άλλους μέσα σε μια κοινότητα.

Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Γιώργος Δημητρούλιας

Δημοτικός Σύμβουλος με την "Ελληνική Δράση"