Ο Μιχάλης Κατσαρός με ένα ποίημα-ύμνο είχε πει για τούτη εδώ την πόλη: "Αχ, να γινόταν κάποτε να ραντιστεί μ’ αστέρια και να ‘λειωνε το μπόι μου στα σκοτεινά νερά. Οι μέρες σου ατέλειωτα θα ‘τανε καλοκαίρια Κυπαρισσία κυρά" .

Ξεκινώντας κανείς από την παλιά πόλη, μπορεί να ανέβει στο ιστορικό κάστρο που στέκει περήφανο στην κορυφή του όρους Ψυχρό από την εποχή του Ομήρου, με τις όποιες αλλαγές υπέστη κατά την εποχή των Τούρκων και των Φράγκων . Επισκέπτοντάς το κάποιος έχει τη δυνατότητα να θαυμάσει τη θέα της πόλης, με το απέραντο γαλάζιο, από τη γνωστή στους περισσότερους "τρύπα". Κάποτε, το κάστρο φιλοξενούσε ένα μικρό καφέ δίπλα στο κανόνι που προσέφερε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες ροφήματα και σε συνδυασμό με την ιστορικότητα του χώρου αποτελούσε μια τέλεια επιλογή για χαλάρωση. Πλέον, δυστυχώς δεν υπάρχει. Ωστόσο, η παλιά πόλη “διακοσμείται” από πανέμορφα γραφικά καφέ, μεζεδοπωλεία και ταβέρνες, όπου μπορείς να πιεις τον καφέ σου και να φας παραδοσιακά εδέσματα και όχι μόνο, έχοντας θέα όλο τον Κυπαρισσιακό Κόλπο.

Περπατώντας ανάμεσα στα εναπομείναντα καλντερίμια, φτάνεις σιγά-σιγά στο νεόκτιστο μέρος της Κυπαρισσίας, όπου αποτελεί το εμπορικό κέντρο της πόλης. Εκεί, η εικόνα μοιάζει εντελώς διαφορετική, με πληθώρα καταστημάτων, υπηρεσιών και πιο μοντέρνων καφέ που περιστοιχίζουν την κεντρική πλατεία. Η γραφικότητα της παλιάς πόλης αντικαθίσταται από μια σύγχρονη πόλη που δύναται να σου προσφέρει κάθε είδους ανέσεις.

Και αφού τελειώσεις τα ψώνια σου, ήρθε η ώρα να αποφασίσεις να κατηφορίσεις προς το σημείο εκείνο όπου το βουνό δίνει τη σκυτάλη του στη θάλασσα. Φτάνοντας στην παραλία του Αϊ-Λαγούδη, θα αντικρίσεις μία πλήρως οργανωμένη παραλία, ενώ για τους λάτρεις της απλότητας προχωρώντας λίγο πιο αριστερά υπάρχουν μικρά κολπάκια με γαλαζοπράσινα νερά, όπου έχεις την ευκαιρία να απλώσεις την πετσέτα σου και να απολαύσεις με την ηρεμία σου το ηλιοβασίλεμα να βάφει τον ουρανό και τα σύννεφα με ξεχωριστά κάθε φορά χρώματα.

Εν κατακλείδι, φτάνοντας στο τέλος του άρθρου αυτού, θα επιθυμούσα να παραθέσω μια φράση που διάβασα από άρθρο συντοπίτη και εκτιμώ πως αντιπροσωπεύει απόλυτα την πόλη της καρδιάς μου: "Η Κυπαρισσία έχει γεύση ελιάς και χρώμα καρπουζιού αλλά και έναν σπουδαίο ποιητή της μεταπολεμική Ελλάδας".

Γιούλη Ντούλου