Οι Αρμένιοι της ανά τον κόσμο διασποράς, κυρίως οι διαβιούντες σε ευρωπαϊκές χώρες, κατάφεραν, με τους συνεχείς επίμονους αγώνες τους, να αναγνωρίζεται πλέον επισήμως από αρκετές χώρες η Γενοκτονία των Αρμενίων. Ηδη έχουν φθάσει τις 27 οι χώρες που έχουν, εις πείσμα των λυσσωδών τουρκικών αντιδράσεων, αναγνωρίσει αυτή τη γενοκτονία που συντελέσθηκε στη διετία 2015-2017, κατά την οποία σίγησαν, βιάσθηκαν, απαγχονίσθηκαν ή πέθαναν στα κάτεργα των «ταγμάτων εργασίας» περίπου ενάμισι εκατομμύριο άνθρωποι, κατά τις εκτιμήσεις όλων των άλλων, πλην της Τουρκίας που θέλει να περιορίζει τον αριθμό σε 600 έως 800.000 θύματα.
Εκτός από τους Αρμένιους της διασποράς, μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ενωσης και την ανεξαρτησία της Αρμενίας, επικεφαλής της προσπάθειας για την αναγνώριση αυτής της γενοκτονίας ετέθη το ίδιο το αρμενικό κράτος, με συντονισμένες ενέργειες που απέδωσαν θετικά αποτελέσματα.
Εμείς, για τη Γενοκτονία των Ποντίων, που ξεκίνησε το 1914 και συνεχίσθηκε ως το 1922, με τα θύματα να είναι πάνω από 350.000 ψυχές, τι κάναμε; Ως το 1994, ούτε καν το ελληνικό κράτος δεν μιλούσε επισήμως για τη γενοκτονία του ποντιακού ελληνισμού. Η αναγνώρισή της από την ελληνική Βουλή έγινε το 1994, κατά τη διάρκεια της θητείας της τρίτης κυβέρνησης του Ανδρέα Παπανδρέου, ενώ το 1999, επί κυβερνήσεως Κώστα Σημίτη, η Βουλή αποφάσισε να κηρύξει επισήμως την 19η Μαΐου ως ημέρα πένθους.
Σήμερα, λόγω της διαχρονικής αβελτηρίας των ελληνικών κυβερνήσεων, η Γενοκτονία των Ποντίων αναγνωρίζεται μόνο από τρεις ευρωπαϊκές χώρες: Ολλανδία, Σουηδία και Αυστρία. Μαζί με τη Γενοκτονία των Ασσυρίων, που διαπράχθηκε επίσης από το καθεστώς των Νεότουρκων του Κεμάλ. Στις ΗΠΑ η αναγνώριση έχει γίνει μόνο από μικρό αριθμό επιμέρους Πολιτειών και στην Αυστραλία μόνο από μια τοπική Βουλή.
Και όμως, αυτή η γενοκτονία ήταν, αναλογικώς, πολύ μεγαλύτερη. Διότι οι 353.000 άνθρωποι που εξολοθρεύτηκαν ήταν ως ποσοστό του συνολικού ποντιακού ελληνισμού πολύ μεγαλύτερο από το ποσοστό των δολοφονημένων Αρμενίων, αν λάβει κανείς υπόψη του τα πληθυσμιακά μεγέθη των δύο εθνοτικών ομάδων.
Γ. Π. Μασσαβέτας
