Διαβάσαμε και τις ανακοινώσεις των δύο ισχυροτέρων πολιτικών ομάδων του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Με τις οποίες, τόσο το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) όσο και το κεντροαριστερό Ευρωπαϊκό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ), που αντιπροσωπεύουν τα δύο τρίτα της Ευρωβουλής, ζητούν ακριβώς το ίδιο από τη Σύνοδο Κορυφής: Να λάβει μέτρα κατά της Τουρκίας.
Παραλλήλως όμως, διαβάζουμε και τις αναλύσεις διεθνών πρακτορείων και άλλων μέσων ενημέρωσης. Και όλες συγκλίνουν προς μια προοπτική: Ελλάδα και Κύπρος θα πρέπει να κρατούν… μικρό καλάθι ως προς τις προσδοκίες τους για το είδος των «μέτρων» που ενδέχεται να αποφασισθούν.
Διότι στη μια πλευρά της ζυγαριάς τοποθετούνται, ευλόγως, οι αρχές και οι αξίες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Η προάσπιση του διεθνούς δικαίου, η υπεράσπιση της κυριαρχίας όλων των χωρών-μελών της Ενωσης. Αυτονόητα πράγματα. Αλλά στο άλλο τοποθετούνται κάποιες σκοπιμότητες που έχουν ειδικό βάρος. Από τον φόβο μήπως «εξασφαλίσει» ο Ερντογάν και «αμολήσει» κανένα εκατομμύριο πρόσφυγες που παραμένουν για την ώρα σε τουρκικό έδαφος, σπάζοντας τη συμφωνία που έχει υπογράψει με την ΕΕ. Ως το ενδεχόμενο να υπάρξει, έστω και με ανεπίσημη κήρυξη κάποιο μποϊκοτάζ κατά των ευρωπαϊκών προϊόντων, από μια υπολογίσιμη αγορά, όπως είναι η Τουρκία των άνω των 70 εκατομμυρίων κατοίκων. Αυτό το τελευταίο καθορίζει και την κουτοπόνηρη στάση ορισμένων χωρών. Με πιο χτυπητή περίπτωση εκείνη της Μεγάλης Βρετανίας, που ενώ είναι με το ενάμισι πόδι εκτός Ενωσης, εντούτοις έχει ακόμη δικαίωμα ψήφου. Και το χρησιμοποιεί ασκώντας πιέσεις ώστε να πέσει το καθεστώς της Αγκυρας στα μαλακά.
Οι αποφάσεις που θα λάβουν στην αναμενόμενη Σύνοδο Κορυφής στο τέλος αυτής της εβδομάδος, θα είναι το γράδο με το οποίο θα μπορέσουν οι λαοί της Ευρώπης να μετρήσουν αν έχουν να κάνουν με πολιτικούς ηγέτες ή με μετρίου αναστήματος πολιτικάντηδες, που είναι ικανοί να καταπίνουν και τις πιο αισχρές προκλήσεις, εν ονόματι μιας επωφελούς για τα συμφέροντα κάποιων επιμέρους χωρών, διπλωματίας «λεπτών ισορροπιών».
Γ. Π. Μασσαβέτας
