Στα πλαίσια των ευρύτερων οικονομικών και παραγωγικών μετασχηματισμών, της οικονομικής κρίσης, της εκτεταμένης αποβιομηχάνισης και της τριτογενοποίησης της παραγωγής, τις τελευταίες δεκαετίες στην Ελλάδα, αναζητούνται νέες αναπτυξιακές κατευθύνσεις, με σημαντικές κοινωνικές και οικονομικές προεκτάσεις στην Ελλάδα. Στις νέες αυτές τάσεις κυρίαρχο ρόλο φαίνεται να έχει ο χώρος και συγκεκριμένα η αξιοποίηση της γης, για την καθιέρωση νέων μορφών επενδυτικής δραστηριότητας. Κατά μείζονα λόγο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού χώρου και τοπίου καθιστούν την χώρα ιδανικό προορισμό για την ανάπτυξη νέων τουριστικών προϊόντων, στο έδαφος της αναδιάρθρωσης του παραγωγικού μας μοντέλου. Ταυτόχρονα, οι ασκούμενες πολιτικές προωθούν ένα εύρος νομοθετικών ρυθμίσεων στο πεδίο του χωροταξικού σχεδιασμού, οι οποίες καθορίζουν έναν δραστικό επαναπροσδιορισμό του ελληνικού μοντέλου χωρικής ανάπτυξης. Χαρακτηριστικά παραδείγματα των παραπάνω στρατηγικών αποτελούν οι πρόσφατες τουριστικές επενδύσεις μεγάλης κλίμακας ανά την ελληνική περιφέρεια, εγκατεστημένες σε περιοχές υψηλού περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος, οι οποίες εκμεταλλεύονται ένα μεγάλο μέρος του νέου διαμορφωθέντος νομοθετικού «οπλοστασίου». Το μεγαλύτερο μέχρι σήμερα αντίστοιχο επενδυτικό έργο και το μοναδικό σε λειτουργία αποτελεί η επένδυση της Costa Navarino και η Περιοχή Ολοκληρωμένης Τουριστικής Ανάπτυξης στη Μεσσηνία.
Η θεσμοθέτηση της Π.Ο.Τ.Α. Μεσσηνίας και η επένδυση της Costa Navarino έχει αποτελέσει τα τελευταία χρόνια αντικείμενο διαφωνιών και συγκρούσεων, αλλά κυρίως πεδίο κοινωνικών συμμαχιών και συναινέσεων, σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο, ανάμεσα σε τοπικούς κοινωνικούς και πολιτικούς παράγοντες, επιχειρηματίες και κινήσεις πολιτών. Η δημόσια συζήτηση επικεντρώνεται στις σημαντικές περιβαλλοντικές επιπτώσεις της επένδυσης, στο μετασχηματισμό του παραγωγικού μοντέλου της περιοχής, με τα ελληνικά και διεθνή δημοσιογραφικά μέσα να προβάλλουν εκτενώς την επένδυση της Costa Navarino, ως το μέσο για την ανάδειξη της Μεσσηνίας σε σημαντικό τουριστικό ποιοτικό προορισμό, ενώ ο οραματιστής της επένδυσης, Βασίλης Κωνσταντακόπουλος, θεωρείται μέγας ευεργέτης. Η Costa Navarino αποτελεί την πρώτη επένδυση σύνθετων τουριστικών συγκροτημάτων στην Ελλάδα, χαρακτηριστικό παράδειγμα των προωθούμενων στρατηγικών αναδιάρθρωσης της τουριστικής δραστηριότητάς της και προπομπό του νέου αναπτυξιακού υποδείγματος που προωθείται.
Το 2020 συμπληρώνονται 35 χρόνια, από τότε που ο καπετάν Βασίλης Κωνσταντακόπουλος συνέλαβε και δημοσιοποίησε το όραμα της καθιέρωσης της Μεσσηνίας, ως παγκόσμιου ποιοτικού τουριστικού προορισμού, εντός περιοχής υψηλού περιβαλλοντικού ενδιαφέροντος. Εχουν παρέλθει 10 χρόνια, από την με γοργούς ρυθμούς υλοποίηση της Α΄ φάσης της επένδυσης, εν μέσω ανυπέρβλητων εμποδίων και γραφειοκρατικών δυσκολιών του πλέον «δύστροπου σύμπαντος» στα πλαίσια του οποίου επιχειρούσε η εταιρία Temes, με την προγραμματιζόμενη συνολική κολοσσιαία επενδυτική κοσμογονία των 2,5 δισ. ευρώ να εξελίσσεται ομαλά και να ολοκληρώνεται εντός του επόμενου χρονικού διαστήματος, σύμφωνα με τον προγραμματισμό της. Δεν κατέστη όμως δυνατή η διάνοιξη των μόλις 15 πρώτων κρίσιμων χιλιομέτρων, που ήταν και συμβατική και επείγουσα υποχρέωση του Δημοσίου, ενός σύγχρονου τετράιχνου οδικού άξονα, που θα διευκόλυνε την φάση της κατασκευής και κατά μείζονα λόγο την λειτουργία του κολοσσιαίου αυτού τουριστικού συγκροτήματος. Αποτελεί δε μοναδική περίπτωση παγκοσμίως, να στερείται συγκρότημα αυτού του μεγέθους σύγχρονων και ασφαλών οδών προσπέλασης, να αναμένει 30 συναπτά έτη από την εξαγγελία του και 10 έτη από την έναρξη της λειτουργίας του και να πρέπει να υπάρξει «σύνοδος πέντε πλανητών» σε μία σπάνια συμπαντική σύμπτωση, όπου ευθυγραμμίζονται πέντε πλανήτες του ηλιακού μας συστήματος, για να συντονισθούν οι πολιτικοί, οι υπηρεσιακοί και οι αυτοδιοικητικοί παράγοντες να διαλεχθούν, να διαπραγματευθούν και να καταλήξουν σε συμφωνία, για να προχωρήσει η κρίσιμη διάνοιξη των 15 πρώτων χιλιομέτρων του βασικού οδικού άξονα της Μεσσηνίας. Εν συνεχεία με την κατασκευή και των υπόλοιπων τριών τμημάτων του θα δώσει ο Θεός, ο οποίος σημειωτέον είναι και αυτός αγανακτισμένος με την κατάσταση, να ολοκληρωθεί η απρόσκοπτη σύνδεση της παραγωγικής και τουριστικής κεντρικής Μεσσηνίας, ήτοι της Μεθώνης, της Πύλου και της «Μεσσηνιακής Costa Navarino γης της επαγγελίας», με την πόλη της Καλαμάτας και τον σύγχρονο Αερολιμένα της.
Λαμβάνουν χώρα όλα αυτά, στα πλαίσια της διχογνωμίας των δύο αντιτιθέμενων πλευρών, ως προς την χωροθέτηση του επίμαχου Α’ τμήματος των 15 km, μεταξύ αυτής του παραλιακού μετώπου (απόστασης 600 m από την ακτή) και της λύσης της διαπλάτυνσης της εν λειτουργία παλαιάς χάραξης, με την διαδικασία της ολοκλήρωσης του κρίσιμου τμήματος των πρώτων 15 km του οδικού αυτού άξονα να μην έχει καν αρχίσει, με το οπλοστάσιο των επιχειρημάτων των δύο αντιτιθέμενων πλευρών να εμπλουτίζεται και να παγιώνεται η μη λύση. Οι αναπτυξιακές προοπτικές και τα ζωτικά συμφέροντα του Μεσσηνιακού λαού και των δραστηριοποιούμενων στην τουριστική βιομηχανία, στην παραγωγή και όχι μόνον, επιβάλλουν την άμεση επιλογή της βέλτιστης λύσης και την υλοποίησή της με τις διαδικασίες του κατεπείγοντος, γιατί η ανάπτυξη της περιοχής εξαρτάται από την ολοκλήρωση του κεντρικού αυτού οδικού άξονα του νομού μας και δεν μπορεί να περιμένει άλλο. Ας αδράξει κάποιος την σπάθα και ας κομματιάσει με συνοπτικές διαδικασίες τον γόρδιο δεσμό της κρίσιμης αυτής πρώτης διάνοιξης, που εμποδίζει την ολοκλήρωση του κεντρικού οδικού άξονα της Μεσσηνίας, για να διαβεί ο τόπος μας το λυκαυγές του μέλλοντός του και να ανατείλει, διαγράφοντας εν κατακλείδι μία θεαματική φωτεινή πορεία, για να λάμψει σε ένα «παράλληλο υποδειγματικό σύμπαν».
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι η λύση του παραλιακού μετώπου διαθέτει ολοκληρωμένη και ώριμη μελέτη, με όλες τις απαραίτητες εγκρίσεις, και είναι ενσωματωμένη στο Γ.Π.Σ της Καλαμάτας από το 2011.
