Παρακολουθήσαμε προ ημερών την ιδιαιτέρως προβεβλημένη παρέλαση των πενήντα τεθωρακισμένων οχημάτων του τουρκικού στρατού, που επήλθαν στην περιοχή της επαρχίας Ιντλίμπ. Μια επαρχία η οποία εδώ και πέντε χρόνια ελεγχόταν πλήρως πότε από το «Ισλαμικό Κράτος» και πότε από άλλες οργανώσεις Σύρων παραστρατιωτικών, ιδεολογικώς συγγενών προς την «Αλ Κάιντα» και στρατιωτικώς συμμάχων του καθεστώτος Ερντογαν. Τώρα όμως τα πράγματα έχουν πάρει άλλη τροπή. Με τους θανάτους Τούρκων στρατιωτών να μετρώνται σε δεκάδες. Και με τις δυνάμεις του καθεστώτος Ασαντ να ανακαταλαμβάνουν πόλεις και χωριά σε αυτή την επαρχία.
Το τραγικό αποτέλεσμα όλων αυτών είναι ότι αυξάνεται δραματικώς ο αριθμός των εκπατρισμένων. Υπολογίζεται ότι τουλάχιστον ένα εκατομμύριο άνθρωποι εγκαταλείπουν αυτή την περιοχή και κατευθύνονται προς τα τουρκικά εδάφη. Ο δε Ερντογαν, έχοντας χάσει τον έλεγχο της κατάστασης, απειλεί να αφήσει όλους αυτούς να «περάσουν στην Ευρώπη». Δηλαδή, σε ακριβή μετάφραση, να περάσουν τα ελληνικά σύνορα. Είδαμε μάλιστα φωτογραφίες και μαγνητοσκοπημένα στιγμιότυπα από πορευόμενους που φώναζαν «Γιουνανιστάν, Γιουνανιστάν», όπως αποκαλείται η χώρα μας στα αραβικά.
Οι εικόνες αυτές είναι ιδιαιτέρως εύγλωττες. Διότι πουθενά δεν εμφανίζονται ατυχείς ξεσπιτωμένες οικογένειες. Αλλά μόνον νέοι άνδρες, γύρω στα είκοσι, δηλαδή κυρίως στρατεύσιμης ηλικίας. Οι όποιοι προφανώς και θέλουν να αποφύγουν να στρατευτούν, είτε στον καθεστωτικό στρατό του Ασαντ είτε στις παραστρατιωτικές ισλαμιστικές δυνάμεις που υποστηρίζει ο Ερντογαν.
Αντιλαμβανόμαστε τι μας περιμένει, αν όλοι αυτοί κατευθυνθούν προς τη χώρα μας, χωρίς εμείς να είμαστε έτοιμοι να διαχειρισθούμε ένα τέτοιο τεράστιο κύμα νέων εισροών; Χωρίς να έχουμε στήσει οργανωμένους χώρους διαβίωσής τους; Πώς θα αντιμετωπίσουμε ένα τέτοιο ενδεχόμενο; Με τα… αχαμνά του Μουτζούρη; Ή με τα ευχολόγια του επικεφαλής της ευρωπαϊκής διπλωματίας Ζοζέ Μπορέλ; Μας αρκεί η δήλωσή του ότι «η ΕΕ θα εξετάσει όλα τα απαραίτητα μέτρα για να προστατεύσει τα συμφέροντά της στην ασφάλεια»; Δηλαδή;
Μήπως είναι ώρα να καταλάβουμε όλοι, από τους άρχοντες, κεντρικούς και τοπικούς, ως τους πολίτες, ότι το προσφυγικό-μεταναστευτικό δεν είναι τοπικό πρόβλημα κάποιας περιοχής, αλλά εθνικό, και ότι αναλόγως πρέπει να αντιμετωπίζεται; Οτι όλοι πρέπει να αναλάβουμε να σηκώσουμε κάποιο βάρος, ώστε να μην μας ξεφύγει τελείως ο έλεγχος της κατάστασης; Θυμηθείτε: Πάντα υπάρχουν και χειρότερα.
giorgis@massavetas.gr
