Κάποιοι από μας δεν λένε να σταματήσουν να παίζουν, όχι μόνο με την δική τους ζωή, αλλά και με τις ζωές των άλλων. Λες και τους τρώει ο πισινός τους να συναντήσουν, καλά και σώνει, τον κορονοϊό. Σαν να έχουν, εξ ειμαρμένης, ραντεβού μαζί του. Οι εικόνες που είδαμε, από τα κυριακάτικα… χαλαρά σουλάτσα, με την φραπεδιά ανά χείρας, στην παραλία της Θεσσαλονίκης αλλά και σε περιοχές της Αττικής, είναι κάτι παραπάνω από εξωφρενικές. Είναι μακάβριο σήμα κινδύνου.
Δεν ανησυχώ πια για μένα. Εκανα τον κύκλο μου. Εζησα τη ζωή, με τα καλά και τα κακά της. Είμαι έτοιμος, κάθε μέρα, για αναχώρηση. Ανησυχώ για τα παιδιά μου και τον εγγονό μου. Ιδίως για την κόρη μου και τον σύντροφό της. Που εργάζονται αμφότεροι στον υγειονομικό τομέα, με τρία κρούσματα να έχουν ήδη καταγραφεί μεταξύ των συναδέλφων τους στην ίδια μονάδα. Και που, προκειμένου να μη με εκθέσουν σε κίνδυνο, τους βλέπω πια μόνο μέσω βιντεοκλήσεων.
Αλλά πέρα από τα παιδιά μου ανησυχώ για όλους τους ανθρώπους που ανήκουν στις ευπαθείς και ευάλωτες ομάδες. Και τους οποίους κάποιοι, στην αμεριμνησία τους, εκθέτουν σε διαρκή κίνδυνο, περιφερόμενοι ανευθύνως. Αλλά και αφήνοντας τους παππούδες και τις γιαγιάδες να συγχρωτίζονται σε ουρές, είτε στις τράπεζες και τα ΑΤΜ, είτε στα καταστήματα τροφίμων, αντί να τους βοηθούν καλύπτοντας εκείνοι τις ανάγκες τους.
Δυστυχώς, δεν είναι καθόλου λίγοι αυτοί που «κάνουν του κεφαλιού τους». Οι χίλιες και περισσότερες περιπτώσεις που καταγράφονται, καθημερινώς, στις επίσημες στατιστικές των μηχανισμών ελέγχου, με την επιβολή προστίμων, είναι η μειονότητα μπροστά σε αυτό που πραγματικώς συμβαίνει. Τους βλέπω από τον εξώστη μου. Να σουλατσάρουν δυο-δυο, σαν τα κορίτσια στο παλιό τραγούδι του Διονύση Σαββόπουλου, χωρίς να κρατάνε τις προβλεπόμενες αποστάσεις.
Οσα μέτρα και αν επιβάλει η Πολιτεία, το αποτελεσματικότερο όπλο άμυνας απέναντι σε αυτόν τον ύπουλο, αόρατο και τόσο φονικό εχθρό, παραμένει ένα: Η ατομική ευθύνη και επαγρύπνηση. Ευθύνη και επαγρύπνηση να προστατεύσουμε εαυτούς και αλλήλους. Για να μην γίνουμε Ιταλία. Ούτε Ισημερινός. Οπου, όπως διαβάζω, δυσκολεύονται να μαζέψουν τα πτώματα από τα σπίτια.
Μην πας γυρεύοντας, πατριώτη. Μην πιστεύεις το σύνθημα κάποιων αναρχικών «δεν είναι γρίπη, είναι ταξικός πόλεμος» και το ρίχνεις στην… αντίσταση. Μείνε σπίτι.
giorgis@massavetas.gr
Γ.Π. Μασσαβέτας
