Η φράση ανήκει στον υφυπουργό Πολιτικής Προστασίας Νίκο Χαρδαλιά. Την είπε σχολιάζοντας τις εικόνες με τα υπερπλήρη λεωφορεία, που μετέφεραν επιβάτες στις παραλίες, σε καθεστώς… σαρδελοποίησης, λες και έχει εκλείψει κάθε κίνδυνος από την πανδημία. Και είναι μια αλήθεια που αναδεικνύει την ανάγκη αυξημένης ευθύνης όσων εργάζονται σε χώρους, όπου υπάρχει κίνδυνος μεγάλου συγχρωτισμού.
Πρόκειται για έναν κίνδυνο που δεν εντοπίζεται μόνο στα αστικά ή υπεραστικά μέσα μεταφοράς, αλλά και στα καταστήματα, τους ναούς, τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και αργότερα στους χώρους άθλησης και ψυχαγωγίας. Οπως, βεβαίως, και στις παραλίες. Είναι ανάγκη, όπου δεν λειτουργεί επαρκώς η αρχή της «ατομικής ευθύνης» των προσερχομένων, να υποκαθίσταται με την παρεμβατική ισχύ, που τους παρέχει η έκτακτη νομοθεσία για την αντιμετώπιση της διασποράς του ιού, από την «επαγρύπνηση» και «περιφρούρηση» των μέτρων από εκείνους που έχουν την ευθύνη επίβλεψης κάθε χώρου.
Πήγα την Παρασκευή σε κατάστημα τροφίμων, γνωστής αλυσίδας, στη γειτονιά μου, για τα αναγκαία. Μέτρησα στο εσωτερικό του καταστήματος δέκα έξι άτομα, συν το προσωπικό. Από τους δέκα έξι πελάτες μόνο τρεις φορούσαμε μάσκες. Και από τα επτά άτομα του προσωπικού, μόνο δύο.
Και όμως υπήρχε διευθυντής του καταστήματος που έχει την ευθύνη εφαρμογής της νομοθεσίας, αλλά περιοριζόταν να μοιράζει αριθμούς προτεραιότητας για την είσοδο, ενώ ήταν δική του ευθύνη, αλλά και της εταιρείας την οποία υπηρετεί, να απαγορεύει την είσοδο στο κατάστημα σε όποιον δεν έφερε την υποχρεωτική μάσκα.
Ο συγκεκριμένος και πολλοί άλλοι σε παρόμοια καταστήματα, προκειμένου να μην… στεναχωρήσουν την πελατεία τους, προτιμούν την τακτική τού «κάνουμε τα στραβά μάτια». Το ίδιο και κάποιοι οδηγοί αστικών μέσων μεταφοράς, που έχουν την εξουσία να μην επιτρέπουν την επιβίβαση άλλων επιβατών, όταν οι προβλεπόμενες θέσεις καθήμενων έχουν ήδη πληρωθεί. Κάνουν και αυτοί τα «στραβά μάτια».
Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο να υπάρχει ένας αστυνομικός για κάθε επίδοξο παραβάτη των μέτρων. Αλλά προκειμένου για αλυσίδες τροφίμων, μπορεί να γίνεται δειγματοληπτικός έλεγχος και όπου διαπιστώνεται περιφρόνηση των μέτρων να επιβάλλεται «άγριο» πρόστιμο στην εταιρεία ιδιοκτησίας του καταστήματος. Να δούμε τότε αν συμφέρει τα «αφεντικά» να επιτρέπουν στους υπαλλήλους τους να κάνουν τα «στραβά μάτια».
Γ.Π. Μασσαβέτας
