Αλλά ούτε το 2020 είναι 1989, ούτε ο Τσίπρας είναι Ανδρέας. Απλώς γελοιοποιούνται ομαδικώς με τέτοια τερτίπια, προσπαθώντας να αποφύγουν, αν όχι και τη δικαστική, τουλάχιστον την ακόμη χειρότερη πολιτική νέμεση για τις αθλιότητες που «κοσμούν» τα πεπραγμένα τους.
Εκανε ο Αλέξης Τσίπρας τις επιλογές του. Δεν του άρεσε η ιδέα να στηριχθεί η «για πρώτη φορά Αριστερά στην εξουσία» επί της πλειοψηφίας που του εξασφάλιζε το «Ποτάμι» του Σταύρου Θεοδωράκη. Τους… μύριζε ως… μη επαρκώς αριστερός και προοδευτικός, κατά τα δικά τους γράδα, ο Σταύρος. Και προτίμησαν να στηριχθούν στον ακροδεξιό και ψεκασμένο συνωμοσιολόγο Πάνο Καμμένο και να σχηματίσουν μια κυβέρνηση ανίερης συμμαχίας, στην οποία είχαν ειδική αποστολή να δημιουργήσουν καθεστωτικά ορίσματα στον χώρο της Δικαιοσύνης, δυο πρόσωπα τελείως ξένα προς την Αριστερά. Ο γνωστός πια με το προσωνύμιο «Ρασπούτιν» Δημήτρης Παπαγγελόπουλος και η υπερφιλόδοξη, αρχολίπαρη κ. Θάνου.
Και τον μεν Σταύρο Θεοδωράκη, η ιστορία κάποια στιγμή θα τον δικαιώσει για το πολιτικό ήθος που επέδειξε τόσο κατά την είσοδό του στην πολιτική, όσο και, ακόμη περισσότερο, κατά την έξοδό του. Οταν μπορούσε να διαπραγματευθεί πολιτικές αντιπαροχές, εξασφαλίζοντας μια περίοπτη θέση στο προσκήνιο, αλλά προτίμησε να… ξεράνει το «Ποτάμι» του, να επιστρέψει χρήματα από τις επιχορηγήσεις στα δημόσια ταμεία και να γυρίσει πίσω στις δουλειές του.
Αλλά τον Αλέξη Τσίπρα θα τον κυνηγούν μια ζωή οι επιλογές του. Ο άνθρωπος που μιλούσε τόσο πολύ και με τόση έπαρση για το «ηθικό πλεονέκτημα» της παράταξής του, πορεύεται τώρα λασπωμένος από τον βούρκο στον οποίο κολυμπούσαν οι εκλεκτοί του. Βούρκο που αναδεικνύεται μέσα από τις ηχογραφημένες συνομιλίες που ατιμάζουν τον πολιτικό μας βίο.
Ευθύνη σας κ. Πρόεδρε είναι να μην συντηρείτε αυτό το νοσηρό κλίμα. Η πολιτική Νέμεσις έχει ήδη επέλθει από το αποτέλεσμα των εκλογών και πιστοποιείται καθημερινώς μέσω όλων των δημοσκοπήσεων. Εχει πολλά προβλήματα να αντιμετωπίσει ο τόπος, δεν μας χρειάζεται άλλη μια διαδικασία με προοπτική «ειδικού δικαστηρίου». Αφήστε την αναγκαία κάθαρση στα χέρια της τακτικής δικαιοσύνης, χωρίς να κάνετε τη Βουλή, για μια ακόμη φορά, δικαστήριο.
Γ.Π. Μασσαβέτας
