Όλα ξεκίνησαν πριν από πολλά χρόνια, περισσότερα από δέκα, όταν μπαίναμε στην εποχή των τερατογενέσεων, των πλατειών με τους αγανακτισμένους και της αγανάκτησης. Συνεχίσαμε στην εποχή των τεράτων που γεννήθηκαν εκεί και πολλαπλασιάστηκαν, και που τώρα πλέον, το ένα κατόπιν του άλλου, επιστρέφουν στη φυσική τους κοίτη. Άλλων τεράτων η φυσική τους κοίτη βρίσκεται στο πουθενά, κι αυτά εξαφανίζονται, και άλλων τεράτων η κοίτη βρίσκεται κάπου μεταξύ τρία και εφτά τοίς εκατό, και αν υπολογιστούν και οι επιχωματώσεις, άντε αν πάνε όλα καλά, να πάει στο δώδεκα και πολύ λες. Και το δώδεκα, περισσότερο ως πρόδρομος του πέντε και βλέπουμε.
Φαντάσου σε πόση απελπισία ήταν ο κόσμος όταν άρχισαν όλα αυτά, ώστε πήγε και ψήφισε το ΣΥΡΙΖΑ, τους καμμενους και τη Χρυσή Αυγή, το άθροισμα δηλαδή των αγανακτισμένων πασών των πλατειών. Νά καεί, να καεί... Αλάλαζαν τα πλήθη και οι συριζοκαμμενοι τα παρότρυναν να φωνάζουν κι άλλο. Από κοντά και οι χρυσαυγίτες, να καεί, να καεί, φώναζαν κι αυτοί. Κι ο κόσμος, ο μη εισέτι αγανακτισμένος, αγανακτούσε κι αυτός, και φτάσαμε εκεί που φτάσαμε. Όλοι τους και οι τρεις, γεννήματα κακόμορφων και κακόψυχων “μανάδων”, της οχλαγωγίας, της εκτράχυνσης, της απάτης.
Είχε έρθει η ώρα των χειρότερων.
- Ρέ θεία, σοβαρά μου λες τώρα ότι θα ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ;
- Σοβαρά και πολύ σοβαρά!
- Ρέ θεία, έχεις τρελαθεί; Θα ψηφίσεις αυτούς; Αυτοί είναι απατεώνες, είναι οι χειρότεροι!
- Τούς χειρότερους θέλω! Όλο τους καλύτερους ψήφιζα και κοίτα πού φτάσαμε! Θέλω τους χειρότερους, μπορεί να είναι καλύτεροι... Άσε με!
Οψιμος, ακούσιος σουρεαλισμός, αλλά στην κάλπη μετράνε και οι σουρεαλιστικές ψήφοι εξ ίσου με τις χαζές και τις λογικές. Καί στο φινάλε, η θεία φταίει; Αφού οι άλλοι, οι κανονικοί, έφεραν τα πράγματα να χωράει ο σύριζα και οι καμμενοι, τί να σου κάνουν κι οι θειάδες, κι ο κόσμος όλος;
Τώρα πια, ελπίζουμε όλοι, ότι τα μέχρι πρότινος και εισέτι ονομαζόμενα αστικά κόμματα, κόμματα της αστικής δημοκρατίας, να έχουν κατανοήσει ότι τον ΣΥΡΙΖΑ τον έπαθε η χώρα και όλοι μας, ως επιβεβαίωση – επαλήθευση του δημώδους, «άν κάνεις μαλακίες, ανοίγεις το δρόμο για να έρθουν οι μαλάκες».
(Σ.τ.Σ. : Περιέχει άσεμνες εκφράσεις. Να το διαβάζετε μετά τις 12.00 ώστε να έχουν κοιμηθεί τα παιδιά).
Πάρε λοιπόν τους χειρότερους για πέντε σχεδόν χρόνια, κοντέψανε να τα διαλύσουν όλα, αλλά ευτυχώς, ο κόσμος είδε περί τίνος πρόκειται, τους έστειλε εκεί που στέλνει τα τέρατα, πρός αποτεράτωση. Άλλοι πάλι λένε πως αυτοί, δεν γίνονται άνθρωποι, δεν επιδέχονται αποτεράτωσης, μόνο τέρατα μπορούν να είναι.
Δέν ξέρω, να το δούμε, μπορεί και να έχουν δίκιο, ποιός μπορεί να το αποκλείσει έτσι που κάνουν κάθε μέρα κι αυτοί. Τώρα βέβαια, τέρατα που γεννήθηκαν από τέτοιες “μανάδες”, από την οργή, από την οχλαγωγία, από την απάτη, με θείες τη μιζέρια, την κακοπιστία και τη γκρίνια, πόσο μπορούν να αλλάξουν, πόση αποτεράτωση να κάνουν; Δέν είναι εύκολο να το βρεις.
Ο άκακος ψηφοφόρος, τα βλέπει όλα αυτά, χαίρεται που γλύτωσε από τα τέρατα, αλλά θέλει να γλυτώσει κι άλλο. Τα βλέπει να βγάζουν γλώσσα και δεν θέλει. Γυρνάει το βλέμμα και ψάχνει να βρει, περιμένει με ελπίδα να δει τους Πασόκους να του πάρουν το τέρας από μπροστά του, αλλά μπερδεύεται. Ακούει από μέσα φωνές που του λένε να πάνε όλοι μαζί να γίνουν κι αυτοί τέρατα, να πάνε με το ΣΥΡΙΖΑ. Τρομάζει. Στενοχωριέται, δεν θέλει, γυρίζει το μάτι του από την άλλη, προς τα δεξιά, και τότε, το DNA του απελευθερώνει τα αντισώματα του αντιδεξιού εμβολίου που έγινε παλιά, γενιές πίσω.
- Δέν μου πηγαίνει το χέρι, δεν μπορώ να ψηφίσω δεξιά! Αναφωνεί ο άκακος υπό την επήρεια των αντισωμάτων του, κρυφογελά ο συριζαιος που το ακούει, ξαμολιούνται οι προξενητάδες, - Να φτιάξουμε το μεγάλο αντιδεξιό μέτωπο, να φτιάξουμε την προοδευτική παράταξη. Ποντάρουν στο εμβόλιο, κι ας είναι παλιό. Κι αυτοί παλιοί είναι, δεν τους ακούς τί λένε; Μιλούν γαλήνια, είναι χαμογελαστοί, είναι πολιτισμένοι κι ευχάριστοι. Έτσι κάνουν όσοι είναι τόσο μαλαγάνες.
Ο άκακος δεν θέλει που τον κοροϊδεύουν, τους έχει καταλάβει τί μαλαγάνες είναι, δεν τους αντέχει πια άλλο, τους έχει σχεδόν σιχαθεί. Από αυτή την απέχθεια, πολλοί πήγαν και ψήφισαν Μητσοτάκη, και πολλοί απ’ αυτούς δεν θέλουν να μείνουν εκεί. Θέλουν να φύγουν. Και οι άλλοι, άκακοι ψηφοφόροι κι αυτοί, που το DNA τους αμολάει μεγάλο αριθμό αντιδεξιών αντισωμάτων, πήγαν και ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ, που δεν είναι δεξιά και πέσανε πάνω στους καμμενους. Και απ’ αυτούς, πολλοί δεν θέλουν να μείνουν εκεί, δεν τους αρέσει. Θέλουν κι αυτοί να φύγουν. Όλοι αυτοί είναι στο «πάρε με από ‘δώ» , στρέφουν το βλέμμα προς το ΠΑΣΟΚ, έτσι όπως έχει γίνει μικρό δεν το βλέπουν και καλά, βλέπουν ανησυχία, πολλοί έχουν αρχίσει και μαλώνουν, άλλοι λένε να πάνε με το ΣΥΡΙΖΑ, άλλοι λένε να πάνε με τη Νέα Δημοκρατία, όλοι λένε να πάνε κάπου! Και η ηγεσία; Τί κάνει η ηγεσία; Αναρωτιέται αμήχανα ο άκακος.
– Η ηγεσία, λέει κι αυτή πού να πάνε, και κρυφοχαϊδεύεται με το ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως, ο άκακος ψηφοφόρος δεν θέλει να του λένε πού να πάει, δεν θέλει να φύγει, θέλει να του πουν πώς θα μείνει. Δεν τους θέλει αυτούς που του λένε πού να πάει. Περιμένει να ακούσει αυτόν που θα του πει να μείνει και να φωνάξουμε και τους άλλους!
