Στην Πρίγκηπο, το μεγαλύτερο και ωραιότερο ίσως από τα νησιά, και στην κορυφή του νότιου λόφου της, δεσπόζει η Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά.
Η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου του Κουδουνά, βρίσκεται στο ωραιότερο σημείο του νησιού. Από το λιμάνι μέχρι τη ρίζα του λόφου, φτάνει κανείς μέσα σε δέκα περίπου λεπτά, χρησιμοποιώντας τις γνωστές άμαξες με τα άλογα (τα λεγόμενα παϊτόνια) και αυτό γιατί στα Πριγκηπόνησα απαγορεύεται η κυκλοφορία αυτοκινήτων. Από κει ανεβαίνει κανείς μέχρι την κορυφή του λόφου πεζοπορώντας για 25-30 λεπτά περίπου. Πρόκειται για μια από τις πιο φημισμένες Ελληνορθόδοξες εκκλησίες, στην οποία κάθε χρόνο συρρέουν χιλιάδες τούρκοι για να προσευχηθούν στον Άγιο, να αγγίξουν και να προσκυνήσουν την εικόνα του.
Η θαυμαστή εικόνα του Αγίου Γεωργίου, καλύπτεται με επένδυση επίχρυση και έχει μόνο το πρόσωπο γυμνό, λέγετε ότι εζωγραφήθη το 607μ.Χ. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, οικονομικής και κοινωνικής κατάστασης, εθνικότητας και θρησκείας, πραγματοποιούν ανάβαση στην κορυφή του λόφου, συχνά με γυμνά πόδια. Ένας κοινός τόπος λατρείας στον οποίο συρρέουν κάθε χρόνο, ειδικά ανήμερα του Αγίου Γεωργίου χριστιανοί και μουσουλμάνοι.
Όπως λένε χιλιάδες τούρκοι που επισκέπτονται κάθε χρόνο τον Άγιο Γεώργιο, «ο Άγιος δεν ξεχωρίζει Ρωμιούς από αλλόθρησκους και τους φροντίζει όλους». Γι’ αυτό και εκείνοι του ζητούν ότι έχουν περισσότερο ανάγκη.
Ανεβαίνουν αμίλητοι, κρατώντας στα χέρια τους κουβάρια από κλωστή τα λεγόμενα “καρουλάκια”. Ανάλογα με το αίτημα του προσκυνητή, η κλωστή έχει και άλλο χρώμα. Άλλο αν παρακαλεί για την απόκτηση παιδιού, άλλο για την απόκτηση συζύγου, άλλο για υγεία κ.λπ.
Ξετυλίγοντάς τα, και ώσπου να φτάσουν στη είσοδο του ναού, παραμένουν σιωπηλοί, από τη στιγμή που ξεκινούν την ανάβαση του λόφου και μέχρι τη στιγμή που θα αιτηθούν στον Άγιο αυτό που επιθυμεί ο καθένας.
Ο τρόπος διατύπωσης της ευχής παρουσιάζει μεγάλη ποικιλία. Άλλοτε πρόκειται για γραπτά σημειώματα τα οποία τα ρίχνουν στο ειδικό κουτί που βρίσκεται εντός του ναού, άλλοτε για μικρές πολύχρωμες κορδέλες και μαντήλια που τα δένουν στα κλαδιά των δένδρων, άλλοτε για ζωγραφιές με χαλίκια ή με μπογιές ή ακόμα και αντικείμενα που συμβολίζουν την επιθυμία τους. Εκείνη την ημέρα ο ναός είναι έτσι διαμορφωμένος, ούτως ώστε ο κόσμος να εισέρχεται σε μια γραμμή, να προσκυνάει ένας ένας τη θαυματουργή εικόνα και να φεύγει από μιαν άλλη πόρτα του ναού.
Η παράδοση θέλει το Μοναστήρι να έχει ζωή πάνω από χίλια χρόνια και συγκεκριμένα να έχει χτιστεί το 963 μ. Χ., όταν βασίλευε στην αυτοκρατορία των Ρωμαίων, ο ένδοξος και ευσεβέστατος αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς.
Η Θαυματουργή εικόνα του Αγίου Γεωργίου δωρίθηκε στο Μοναστήρι από τη γυναικεία Μονή της Ειρήνης της Αθηναίας. Η Μονή ερημώθηκε από τους Σταυροφόρους το 1204 και αργότερα κάηκε από τους ενετούς πειρατές το 1302.
Οι μοναχοί, κατάφεραν να διασώσουν ορισμένα κειμήλια και μαζί και την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, τα οποία εν συνεχεία τα έθαψαν σε απόκρημνη και δυσπρόσιτη περιοχή, για να αποτρέψουν την αρπαγή τους και τη βεβήλωσή τους.
Η εικόνα αυτή έμεινε θαμμένη πάρα πολλά χρόνια χωρίς να υποστεί καμία φθορά, μέχρι τη θαυματουργή εύρεσή της από κάποιο βοσκό.
Σύμφωνα με το θρύλο, ο βοσκός είδε στον ύπνο του τον Άη Γιώργη να του προτείνει να ανέβει στο λόφο για να τον βρει.
Του είπε να σκάψει εκεί όπου θα άκουγε κουδούνια να χτυπούν. Έτσι και έγινε. Ο βοσκός ακολούθησε κατά γράμμα αυτά που του είπε ο Άγιος και βρήκε την εικόνα στολισμένη με κουδούνια.
Στη συνέχεια η μονή θα επανιδρυθεί. Οι πηγές είναι συγκεχυμένες, όμως οι ιστορικοί τοποθετούν την επανίδρυση της το 17ο ή 18ο αιώνα. Η Μονή φτιάχτηκε με ίδια έξοδα από κάποιον μοναχό Ησαΐα το 1751-1752 . Επειδή ο μοναχός Ησαΐας χρεώθηκε για να ανοικοδομήσει τη Μονή του Άγιου Γεωργίου και των παραρτημάτων αυτής, παρεκάλεσε την μεγάλη Εκκλησία όπως η Μονή προσαρτηθεί ως μετόχι στη Μονή της Άγιας Λαύρας του Αγίου Όρους (Οκτώβριος 1760). Οι Αγιορείτες μοναχοί φαίνεται ότι δεν ανταποκρίθηκαν στην παράκληση του μοναχού Ησαΐα, οπότε και ο τελευταίος μερίμνησε για την παραχώρηση της Μονής, στη συντεχνία των μπακάληδων της Κωνσταντινούπολης (1781).
Επὶ της πατριαρχίας όμως του Γαβριήλ Δ´ (1780-1785) τα μέλη της συντεχνίας των μπακάληδων παρακάλεσαν την μεγάλη Εκκλησία όπως η Μονή αυτή προσαρτηθεί στην Μονή της Λαύρας της Πελοποννήσου, πράγμα που ἐγινε (1781). Έκτοτε η Μονή λειτουργεί συνεχώς. Τα σημερινά της κτήρια κατασκευάστηκαν το 1906, οπότε και έγινε ριζική ανακαίνιση.
Από τότε, δίνονται στους χιλιάδες προσκυνητές κουδουνάκια, ως ευλογία του Αγίου, τα οποία κατά τους ίδιους «θαυματουργούν».
Η πνευματική προσφορά της μονής είναι τεράστια. Ο Άη-Γιώργης ο Κουδουνάς απετέλεσε για αιώνες, το άσυλο των φρενοβλαβών και οι πολλές θαυματουργίες του θα προκαλέσουν το σεβασμό τόσο των Ρωμιών όσο και των μουσουλμάνων. Σχεδόν κάθε ρωμαίικη οικογένεια επισκέπτονταν έστω μια φορά το χρόνο τη Μονή, ενώ τα αναθήματα και οι δωρεές εκ μέρους των μουσουλμάνων είναι πολλές και σημαντικές.
Υπήρχε δε και η συνήθεια, πολλοί από τους θεραπευμένος να παραμένουν από ευγνωμοσύνη στο μοναστήρι για κάποιο χρονικό διάστημα, προσφέροντας εθελοντική εργασία. Ανεξαρτήτως της θρησκείας των ανθρώπων, ο μεγαλομάρτυρας Άγιος Γεώργιος ο Κουδουνάς, εγχέει τη χάρη του σε όλους όσους με πίστη προστρέχουν σ’ αυτόν.
Η μονή πανηγυρίζει δύο φορές το χρόνο. Στις 23 Απριλίου εορτή του Αγίου Γεωργίου και στις 24 Σεπτεμβρίου εορτή της Παναγίας της Μυρτιδιώτισσας και της Αγίας Θέκλας. Και στις δύο πανηγύρεις, αλλά ειδικά στην πρώτη, αυτή του Αγίου Γεωργίου στις 23 Απριλίου, παρατηρείται ένα εκπληκτικό φαινόμενο.
Από όλα τα μέρη της Τουρκίας, προσέρχονται στην Μονή δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνων, για να προσκυνήσουν τον Άγιο, να ανάψουν το κερί τους στη χάρη του και να τον παρακαλέσουν για την επίλυση των προβλημάτων τους.
Το φαινόμενο τα τελευταία χρόνια έχει πάρει απρόσμενες διαστάσεις.
Από τις πεντέμισι το πρωί που καταφθάνει το πρώτο βαποράκι, μέχρι αργά τη νύχτα, το νησί πλημμυρίζει από κόσμο. Άνθρωποι κάθε ηλικίας, αλλά κυρίως νέοι, οικογένειες ολόκληρες, παρέες μεγάλες, ζευγάρια, μοναχικοί άνθρωποι, όλοι για να προσκυνήσουν και να παρακαλέσουν τον Άη-Γιώργη. Διακόσες πενήντα χιλιάδες τούρκοι έρχονται κάθε χρόνο να ανάψουν κερί και να προσκυνήσουν ευλαβικά την εικόνα του Αγίου Γεωργίου, παρά τις ρητές απαγορεύσεις του Ισλάμ. Φαινόμενο εκπληκτικό και δυσερμήνευτο.
Είχα τη χαρά να βρεθώ και εγώ στην Πρίγκηπο ανήμερα του Αγίου Γεωργίου και να διαπιστώσω «ιδίοις όμμασι» τα όσα εκπληκτικά συμβαίνουν.
Μεγάλη έκπληξη και εξαιρετική εντύπωση μου έκανε επίσης ότι σχεδόν όλοι οι βράχοι πέριξ της μονής ήταν κατάμαυροι από εκατοντάδες κεριά που είχαν στερεωθεί πάνω τους. Ο κόσμος άναβε και στερέωνε τα κεριά πάνω στους βράχους. Επίσης πάνω στους βράχους ήταν κολλημένοι και πάρα πολλοί μικροί κύβοι από ζάχαρη, οι γνωστοί αυτοί μικροί τετράγωνοι κύβοι ζάχαρης που συνήθως χρησιμοποιούν στο τσάι τους στην Τουρκία. Πολύς κόσμος στεκόταν υπομονετικά μπροστά από τους βράχους και έκανε αλλεπάλληλες προσπάθειες μέχρι να καταφέρει να ισορροπήσει, να «κολλήσει» τη ζάχαρη πάνω στον βράχο. Το νόημα και την εξήγηση των κεριών και των κύβων στους βράχους μου την είπε ένας τούρκος προσκυνητής, και σχετίζεται με τις ψυχές των νεκρών τους.
Τέλος αξίζει να σημειωθεί ότι υπήρχαν άτομα, τα οποία κερνούσαν τον κόσμο λουκούμια ή ακόμα και κύβους ζάχαρης. Αυτοί όλοι ήταν άτομα, στο αίτημα των οποίων ο Άγιος ανταποκρίθηκε εκπληρώνοντας τους το ποθούμενο. Αυτοί λοιπόν όλοι οι άνθρωποι «ήταν υποχρεωμένοι» την επόμενη φορά που γιόρταζε ο Άγιος, να έρθουν και πάλι στο νησί για να κεράσουν τον κόσμο.
Το φαινόμενο μπορεί να προσεγγιστεί από πολλές πλευρές, (θρησκευτική, ιστορική, κοινωνιολογική κ.λπ.) και να δοθούν διάφορες ερμηνείες. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι στις προθέσεις του παρόντος άρθρου. Στεκόμαστε μόνο στην περιγραφή των γεγονότων και στην παρότρυνση προς τους μελλοντικούς επισκέπτες των Πριγκιποννήσων, να εντάξουν στο πρόγραμμά τους την επίσκεψη στην Ιερά Μονή, την προσκύνηση της θαυματουργού εικόνας και την παράθεση στον Άη-Γιώργη τον Κουδουνά των όποιων αιτημάτων τους. Θα έχουν πολλά να ωφεληθούν.
Ας κλείσουμε αυτή μας την αναφορά στον Άγιο Γεώργιο τον Κουδουνά με το απολυτίκιο του.
Ως των αιχμαλώτων ελευθερωτής
και των πτωχών υπερασπιστής,
ασθενούντων ιατρός, βασιλέων υπέρμαχος,
τροπαιοφόρε, μεγαλομάρτυς Γεώργιε,
πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ
σωθήναι τα ψυχάς ημών.
Κοτσογλανίδη Φωτεινή
Πρόεδρος Ένωσης Μικρασιατών Μεσσηνίας “Η ΙΩΝΙΑ”
kotsxa@gmeil.com
