Να το αξιολογήσεις ως “παράπλευρη απώλεια” που οφείλεται στη μεγάλη σπουδή με την οποία επιδόθηκαν οι φαρμακοβιομηχανίες σε έναν αγώνα δρόμου για την ανακάλυψη ενός εμβολίου, διαδικασία η οποία άλλοτε διαρκούσε επί πολλά χρόνια, ακόμη και δεκαετίες. Αλλά κάθε άνθρωπος που χάνεται δεν είναι απλώς ένα ποσοστό. Δεν είναι το 0,01% της στατιστικής. Είναι το 100% μιας προσωπικότητας, μιας ανθρώπινης ιστορίας.
Για τα τρία παιδιά της 44χρονης γυναίκας στην Κρήτη, που είναι πια κλινικώς νεκρή, και όπως περιέγραφε ο σύζυγός της στον SKAI απλώς περιμένουν να “τη βγάλουν από την πρίζα”, ενώ ήταν ένας υγιέστατος άνθρωπος, ο πόνος της απώλειας της μάνας δεν μετριάζεται από το ότι αυτό το κακό που τους έτυχε είναι μόλις το 0,01% των παρενεργειών του εμβολίου. Το ίδιο ισχύει και για την οικογένεια της 63χρονης από την Καλλονή της Λέσβου, που υπέκυψε επίσης από την ίδια αιτία. Όπως και για την 36χρονη εκ Μυτιλήνης που δίνει μάχη ζωής στο “Ιπποκράτειο”.
Σε πρώτη φάση το ζητούμενο ήταν να βρεθούν εμβόλια. Σε δεύτερη φάση η επιδίωξη ήταν να γίνει, όσο το δυνατόν τάχιστα, η παράδοση των εμβολίων. Και επ’ αυτού ασκούσαν πιέσεις οι κυβερνήσεις και η Ευρωπαϊκή Ένωση, ως πελάτες, στις εταιρείες. Τώρα το ζητούμενο είναι να ασκήσουν πίεση με την ίδια ένταση οι κυβερνήσεις, ώστε οι εταιρείες που παράγουν τα εμβόλια να μελετήσουν πλέον επισταμένως τα περιστατικά των παρενεργειών, ώστε να προχωρήσουν στις αναγκαίες διορθώσεις. Έστω και για μια και μόνη ζωή αξίζει να δαπανήσουν ένα μέρος από τα τεράστια κέρδη τους για μια τέτοια έρευνα.
Για έναν πρόσθετο λόγο. Διότι αυτοί οι “ελάχιστοι”, οι “στατιστικώς ασήμαντοι” θάνατοι κι οι περιπέτειες από θρομβώσεις, προκαλούν μιαν άλλη “παράπλευρη απώλεια”. Αυγατίζουν σε ποσοστό και απόλυτους αριθμούς τον όγκο των “αρνητών” των εμβολίων. Και αυτό είναι εξαιρετικώς επικίνδυνο ως προοπτική. Μπορεί να οδηγήσει σε απώλειες κατά πολύ υπέρτερες αυτού του 0,01% που επιφέρουν οι παρενέργειες των εμβολίων.
Γ. Π. Μασσαβέτας
giorgis@massavetas.gr
