Όπου οι “επαναστάτες” του γλυκού νερού, αναρχοχαρούμενοι, ΚΚΕμουλούδες και ΜΛΚουκουέδες και ό,τι άλλο “θολό και ανταριασμένο” φύεται στις παρυφές του πολιτικού μας συστήματος αλλά και στο κέντρο μιας παραζαλισμένης νεολαίας, έκαναν πάλι τα δικά τους, απαγορεύοντας σε εκπροσώπους της κυβέρνησης αλλά και της νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ να καταθέσουν στεφάνι.

Η φωτογραφία που φιλοξενώ είναι από ένα χέρι άξιο σεβασμού. Ανήκει στον Νίκο Μανιό, επί σειρά ετών πρόεδρο της Ένωσης Νοσοκομειακών Γιατρών (ΕΙΝΑΠ) και πρώην βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ. Έναν άνθρωπο που γνωρίζω εδώ και δεκαετίες, με τον οποίο έχω έλθει σε σύγκρουση αρκετές φορές διαφωνώντας για κάποιες θέσεις του. Αλλά δεν έπαψα ποτέ να σέβομαι την ιστορία του, διότι υπήρξε πράγματι αληθινός αντιστασιακός, που ουδέποτε επιδόθηκε σε ανόητους κορδακισμούς για όσα υπέστη από το καθεστώς της χούντας, όταν μας φλόμωναν με ιστορίες ...μαϊμού αντιστασιακής στάσης και δήθεν δράσης διάφοροι άλλοι, ιδίως πολιτευόμενοι.

Στο αληθινό, το ζωντανό Πολυτεχνείο, όπως νωρίτερα και στα γεγονότα της Νομικής, ήμουν εκεί μαζί με την τότε σύζυγό μου και με κάποιους συναδέλφους μου, όχι μόνο αριστερούς, αλλά ακόμη και “καραμπινάτους” δεξιούς, όπως ο Θοδωρής Κασίμης και η Φωτεινή Πιπιλή. Ήμουν εκεί και τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης, όταν εκδηλωνόταν ένα πραγματικά αυθόρμητο λαϊκό προσκύνημα. Ύστερα άρχισε η ...λεηλασία των επίδοξων κληρονόμων ποιος είναι ο καλός και γνήσιος κληρονόμος και συνεχιστής. Οπότε δεν είχα πια θέση.

Αυτή η ανίερη, η βλάσφημη λεηλασία, συνεχίζεται από ανθρώπους που σήμερα βαπτίζουν με περισσή ευκολία “χούντα” μια νόμιμη κυβέρνηση είτε τα μέτρα υγειονομικής προστασίας κατά της πανδημίας, χωρίς να σέβονται τίποτε, φθάνοντας να κακοποιούν ακόμη και ζωντανά σύμβολα αντίστασης, όπως το χέρι του Μανιού.

Ε, δεν έχω τίποτε να ...εορτάσω μαζί τους. Είμαι ακριβώς απέναντί τους.

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgismassavetas@gmail.com