Ελάχιστες από αυτές είναι θετικές και νηφάλιες. Ελάχιστες ασχολούνται με την προβολή των θέσεων ή τις αρετές εκείνου, τον οποίο προτίθενται οι συντάκτες τους να ψηφίσουν στον δεύτερο γύρο της εσωκομματικής αναμέτρησης. Οι περισσότερες είναι δηλητηριώδεις κυρίως από πικραμένους οπαδούς του ΓΑΠ, που σέρνουν τα εξ αμάξης στον Ανδρουλάκη, αλλά και συνεχίζουν να διασύρουν τον Λοβέρδο αν και έχει πια ηττηθεί, επειδή τους ενοχλεί που πήρε θέση υπέρ του νικητή του πρώτου γύρου.

Η μεγάλη προσέλευση στις κάλπες την πρώτη Κυριακή γέννησε μια ελπίδα. Όχι μόνο ενδυνάμωσης αυτού του καθημαγμένου ως τώρα σχήματος της Κεντροαριστεράς, του ΚΙΝΑΛ, αλλά και ουσιαστικής ανανέωσής του. Και δεν εννοώ βεβαίως ως ουσιαστική ανανέωση το να είναι “νέο πρόσωπο”, ιδίως δε νεαρής ηλικίας, ο προσεχής πολιτικός ηγέτης αυτής της παράταξης, αλλά το να διαμορφωθούν νέα ήθη σε αυτό τον χώρο.

Ας μην ξεχνάμε ότι ένας από τους λόγους που έκαναν αντιπάλους τους άλλοτε παραληρούντες υπέρ του Ανδρέα Παπανδρέου και της “Αλλαγής” ψηφοφόρους ήταν και οι ασχήμιες, το δηλητήριο, η λάσπη, ως εργαλείο “επίλυσης” των εσωκομματικών διαφορών, κυρίως δε ως τακτική αντιμετώπισης παντός διαφωνούντος. Ήταν μια πρακτική που σφράγισε λίαν νωρίς το πολιτικό ήθος του ΠΑΣΟΚ. Από τότε που κάποιοι θρησκευτικώς φαντασμένοι οπαδοί του ιστορικού ηγέτη του ωρύονταν κατά του ήρωα της αντίστασης κατά της χούντας και σοβαρού πνευματικού ανθρώπου, ηγέτη της “Δημοκρατικής Άμυνας” Σάκη Καράγιωργα, με το σύνθημα “έξω τώρα ο κουλοχέρης”.

Μια πρακτική που ο γράφων την γνώρισε καλά στο πετσί του με τόνους λάσπης που εκτοξεύθηκαν από το τότε πρόθυμο εργαλείο δολοφονίας χαρακτήρων, την “Αυριανή” του Κουρή. Αυτό το χοιροστάσιο που χρησιμοποιήθηκε συστηματικώς κατά παντός διαφωνούντος, που έκανε όλες τις βρόμικες δουλειές για χάρη του Ανδρέα, του Άκη και του Μένιου.

Αν τώρα ένα μέρος του στελεχιακού δυναμικού αναβιώνει αυτές τις μεθόδους, αν... εκσυγχρονίζεται ο αυριανισμός, αν υφέρπει ένα πνεύμα εσωκομματικού ρεβανσισμού, τότε η ελπίδα της πρώτης Κυριακής κινδυνεύει να εξελιχθεί σε μια φούσκα, με τον κίνδυνο μιας ακόμη διάσπασης να ελλοχεύει την επομένη της τελικής αναμέτρησης.

Γ. Π. Μασσαβέτας

giorgismassavetas@gmail.com