Μου θυμίζει μάλλον τριτοκοσμικές καταστάσεις. Αλλά ας παρακάμψουμε το, συνηθισμένο για τα ελληνικά δεδομένα, πανηγυριώτικο στοιχείο της υπόθεσης. Ας σταθούμε στην ουσία. Είτε πρόκειται για τα “Ραφάλ”, της πολεμικής αεροπορίας μας, είτε για τις νέες φρεγάτες του πολεμικού ναυτικού μας.
Η εκάστοτε πολιτική ηγεσία ασφαλώς και πρέπει να μεριμνά για τον εκσυγχρονισμό του υλικού αιχμής των ενόπλων μας δυνάμεων. Έστω και αν το κόστος είναι ιδιαιτέρως ακριβό για τα οικονομικά δεδομένα της χώρας, πρωτίστως των φορολογουμένων πολιτών, μέγα μέρος των οποίων “δυσκολεύεται να τα φέρει βόλτα”. Ιδίως μάλιστα σε περιόδους κρίσεων όπως αυτές που βιώνουμε.
Εκείνο που δεν χρειάζεται είναι τα μεγάλα λόγια, που ακούγονται και γράφονται, περί την ιστορική σημασία των εν λόγω προμηθειών. Ούτε η καλλιέργεια ψευδαισθήσεων ότι τάχα αποκτούμε… υπεροπλία απέναντι στον στρατιωτικό αστακό που λέγεται Τουρκία. Είναι κωμικό να διατυπώνονται τέτοιοι ισχυρισμοί.
Καλοί και άγιοι λοιπόν οι εξοπλισμοί μας, αλλά δεν είναι το πλέον δραστικό, το ουσιαστικότερο φάρμακο, απέναντι στο πρόβλημα που λέγεται τουρκικός επεκτατισμός. Το “φάρμακο” που πράγματι μπορεί να μας ανακουφίσει είναι πρωτίστως πολιτικό. Και θα βγω και εγώ να πανηγυρίζω στους δρόμους όταν μια ελληνική κυβέρνηση, μετά από συστηματική διπλωματική προσπάθεια, καταφέρει να πείσει τους άλλους 26 εταίρους μας, ώστε να συναποφασίσουν ότι ήλθε η ώρα να αναλάβει η Ευρωπαϊκή Ένωση, μέσω ενός ενιαίου ευρωπαϊκού στρατού, την υπεράσπιση των συνόρων όλων των χωρών που την αποτελούν.
Όταν δηλαδή η Τουρκία, είτε του Ερντογάν, είτε του Κιλιντσάρογλου, του Μπαχτσελί, της Ακσενέρ, που αν και εκπροσωπούν διαφορετικά κόμματα, απέναντί μας συναγωνίζονται ως προς το ποιος διεκδικεί περισσότερα νησιά και περισσότερη “γαλάζια πατρίδα” στο Αιγαίο και την Μεσόγειο, δεν θα έχει απέναντί της μόνον την Ελλάδα και την Κύπρο. Αλλά μια συμπαγή, πανίσχυρη και με ξεκάθαρες “κόκκινες γραμμές”, για την υπεράσπιση των χερσαίων, εναέριων και θαλασσίων συνόρων της, όπως και για την εκμετάλλευση του υποθαλασσίου πλούτου της, Ευρωπαϊκή Ένωση.
Καλοί οι εξοπλισμοί και οι αγιασμοί, με τους οποίους υποδεχθήκαμε τα “Ραφάλ” ή τις φρεγάτες. Αλλά η… γάτα της υπόθεσης είναι η απόλυτη πολιτική μας κάλυψη, ως έσχατο σύνορο της Ένωσης. Ομπρέλα να πάρετε, κ. Πρόεδρε.
giorgis@massavetas.gr
