Διότι δεν είναι κατ’ επάγγελμα πολιτικός, αλλά τεχνοκράτης. Απέδειξε όμως, με την συνέντευξη Τύπου που παραχώρησε στους ξένους ανταποκριτές μετά την επικοινωνία του με τον Πούτιν, ότι προσεγγίζει τις ανάγκες και τις προοπτικές της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μεγαλύτερη πολιτική οξυδέρκεια, από κάποιους επαγγελματίες πολιτικούς χωρών του ευρωπαϊκού βορρά. Αναδεικνύοντας τα δύο πιο κρίσιμα ζητήματα που πρέπει κατά προτεραιότητα να απασχολήσουν τους ηγέτες της Ένωσης. Την ανάγκη για κοινή και υπεύθυνη εξωτερική πολιτική και αμυντική ισχύ της ΕΕ και την επίσης επείγουσα ανάγκη να σχεδιασθεί και υλοποιηθεί μια πολιτική ενεργειακής απεξάρτησής της. Είναι δύο θέματα που έχουν άμεση σχέση με τις δικές μας ανάγκες:
* Θεωρεί ο κ. Ντράγκι βασικής σημασίας την κοινή ευρωπαϊκή άμυνα. Χαιρετίζοντας την απόφαση για δημιουργία ευρωπαϊκού σώματος ταχείας επέμβασης με 5.000 άνδρες και γυναίκες, ως «ένα πρώτο βήμα προς αυτή την κατεύθυνση». Αλλά επισημαίνει δικαίως: «Αν δεν ακολουθήσουμε την πορεία προς την κοινή άμυνα με την αναγκαία σοβαρότητα, καλύτερα να εγκαταλείψουμε την προσπάθεια, διότι πρόκειται για υπόθεση ζωτικής σημασίας για όλους μας». Χρειαζόμαστε πράγματι έναν ισχυρό ευρωπαϊκό στρατιωτικό μηχανισμό, ο οποίος θα προστατεύει την κυριαρχία και τα δικαιώματα κάθε χώρας-μέλους, υπερασπιζόμενος τα ευρωπαϊκά σύνορα, όπου διατυπώνονται απειλές εναντίον τους. Κάτι που αφορά αμεσότατα την Ελλάδα και την Κύπρο.
* Υποστηρίζει την προοπτική ενεργειακής απεξάρτησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τονίζοντας ότι «οι μεσογειακές χώρες της Ένωσης μπορούν να παίξουν έναν πολύ σημαντικό ρόλο σε επίπεδο υποδομών». Και είναι αλήθεια ότι οι μεσογειακές χώρες μπορούν να παράγουν οικονομικότερη και “καθαρότερη” ενέργεια, εκμεταλλευόμενες την έκθεση στον ήλιο και τους ανέμους.
Ως προς αυτό είναι ανάγκη να “συνέλθουμε” -για να θυμίσω την έκφραση της ρωσικής πρεσβείας- στη χώρα μας και να παύσουμε να είμαστε, με κραυγαλέο τρόπο, αρνητικοί στις επενδύσεις σε ηλιακά και αιολικά πάρκα που θα μπορούσαν να περιορίσουν την εξάρτησή μας από τα ορυκτά καύσιμα: το πετρέλαιο, το φυσικό αέριο που επιχειρείται τώρα να γίνει βρόχος στραγγαλισμού οικονομιών στα χέρια του καθεστώτος Πούτιν, και τον λιγνίτη.
Δυστυχώς όλες οι κυβερνήσεις μας, στον τομέα αυτό, ως τώρα, καρκινοβατούν. Ενώ είναι ανάγκη να ασκηθεί “επιθετική” πολιτική. Με ισχυρά κίνητρα για επενδύσεις σε “πράσινη ενέργεια”.
giorgismassavetas@gmail.com
