Στη στήλη “Εντυπώσεις” (Ελευθερία του Σαββατοκύριακου 16 Οκτωβρίου, σελ. 2) στην αρθρογραφία του δημοσιογράφου Γιώργου Παναγόπουλου με τίτλο "Κανένας δεν μπορεί να κρυφτεί" μεταξύ των άλλων  σημειώνεται:
"Στο τραπέζι τίθεται τέλος και η οικονομική λύση του ξηλώματος των πάντων από τον Νέδοντα, έτσι ώστε να υπάρχει απόλυτη ασφάλεια από πλημμυρικά φαινόμενα και να είναι βέβαια εφικτή η μελλοντική αξιοποίηση του ποταμού ως φυσικού μνημείου"
Είναι πραγματικά καταπληκτική πρόταση που μας γεμίζει χαρά, αισιοδοξία αλλά και ερωτήματα: 

Ερώτημα 1ο
Εάν πραγματικά το ζητούμενο είναι ασφάλεια της Καλαμάτας από πλημμυρικά φαινόμενα, γιατί δεν υιοθετείται αυτή η λύση;

Ερώτημα 2ο
Γιατί δεν υιοθετούμε αυτή την οικονομική λύση για να εξοικονομήσουμε τα 100 εκατ. του Ταμείου Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας σε συνδυασμό με τις πρόσθετες χρηματοδοτήσεις από το πρόγραμμα «Ορίζων Ευρώπη» για την περίοδο 2022-23 και πολλές ακόμη ευκαιρίες χρηματοδότησης που θα βοηθήσουν στην δημιουργία επιχειρηματικού πάρκου στις παρυφές της πόλης, για την μετεγκατάσταση των μεγάλων σούπερ Μάρκετ (που σήμερα λειτουργούν στο κέντρο της πόλης και είναι η σοβαρότερη αιτία κυκλοφοριακής συμφόρησης) και του πάρκινγκ αυτοκινήτων του Νέδοντα, τα έσοδα του οποίου θα επιδοτούν το αστικό ΚΤΕΛ για να  συνδέει δωρεάν με συνεχή δρομολόγια το επιχειρηματικό πάρκο με το κέντρο της πόλης;

Ερώτημα 3ο
Γιατί δεν υιοθετούμε αυτή την οικονομική λύση  για να ξεγνοιάσουμε και να πάψουμε εσαεί να αναζητούμε πόρους για την συντήρηση του αντιπλημμυρικού έργου που προτείνει ο "Μορέας";
Ερώτημα 4ο
Γιατί δεν υιοθετούμε αυτή την οικονομική λύση για να εξασφαλίσουμε πόρους που θα μας επιτρέψουν να μελετήσουμε (διεθνείς διαγωνισμοί) αλλά και στην συνέχεια να χρηματοδοτήσουμε την βιώσιμη ανάπτυξη του Ταϋγέτου, του Νέδοντα, του Στρατοπέδου, του λιμανιού, του σιδηροδρόμου κ.α. που θα βοηθήσουν πραγματικά την Καλαμάτα να πετύχει τους στόχους της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας και να καταστεί κλιματικά ουδέτερη έως το 2050;\