Σύμφωνα με αυτό, αφαιρείται από το αρμόδιο Υπουργείο η διαχείριση της υπηρεσίας ύδρευσης και αποχέτευσης, που μεταφέρεται στη ΡΑΕ (Ρυθμιστική Αρχή Ενέργειας), η οποία μετονομάζεται σε ΡΑΑΕΥ (Ρυθμιστική Αρχή Αποβλήτων, Ενέργειας και Υδάτων).
Συγχρόνως στο πολυνομοσχέδιο “σκούπα”, περιλαμβάνονται εξαιρετικά επικίνδυνες ρυθμίσεις, όχι μόνο για το νερό, αλλά και για τις ενεργειακές κοινότητες, την βιοποικιλότητα, τα δάση, τις ΑΠΕ, τα απορρίματα, τους φορείς διαχείρησης αποβλήτων, με διατάξεις που λειτουργούν εχθρικά προς το περιβάλλον, ενάντια σε κάθε δημόσιο αγαθό που κατάφερε να διασωθεί μέχρι τώρα.

Το πέρασμα των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας σε ιδιώτες, εκτός από την μείωση του επιπέδου ασφαλείας, την υποβάθμιση της ποιότητας και την αύξηση του κόστους, κάνει το κράτος και την κοινωνία ομήρους στους εκβιασμούς των εταιρειών, όπως έγινε και με τις συμβάσεις του εξοπλισμού τηλεδιοίκησης στα τρένα που είχαν σαν αποτέλεσμα να χαθούν άδικα τόσες ζωές νέων στα Τέμπη.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού δεν είναι ευρωπαϊκή υποχρέωση, και η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ την είχε απορρίψει στους ευρωπαϊκούς θεσμούς και στο ΔΝΤ.
Η ιδιωτικοποίηση του νερού ως πρακτική έχει αποτύχει και στην Ευρώπη. Εκατοντάδες ιδιωτικοποιημένες εταιρίες ύδρευσης, έχουν επιστρέψει σε δημόσιες δομές. Το Παρίσι, το Βερολίνο και άλλες πόλεις είναι μερικές από αυτές τις περιπτώσεις. Παντού γίνεται αποδεκτό ότι οι κοινωφελείς εταιρείες, πρέπει να ανήκουν στον λαό και να λογοδοτούν σε αυτόν, να υπάρχει δημοκρατικός έλεγχος.
Η απρόσκοπτη πρόσβαση σε υπηρεσίες ύδρευσης και αποχέτευσης είναι ανθρώπινο δικαίωμα.
Το νερό δεν είναι προϊόν, δεν παράγεται από κάποια ανθρώπινη τεχνολογία, είναι φυσικός πόρος απαραίτητος για την ζωή και την ανθρώπινη διαβίωση, και έχει αναγνωριστεί με αυτή την ιδιότητα και από τον ΟΗΕ.
Ούτε το νερό, ούτε οι υπηρεσίες διαχείρισης, ούτε ο υδρολογικός κύκλος, μπορούν να παραχωρούνται ή να ελέγχονται ή να πωλούνται σε ιδιώτες.
Σύσσωμη η αντιπολίτευση, οι εκπρόσωποι της τοπικής αυτοδιοίκησης, οι εργαζόμενοι στις υπηρεσίες ύδρευσης και οι περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν στην προσπάθεια ιδιωτικοποίησης του νερού, που θα έχει τεράστια επίδραση στην ζωή μας. Με δεδομένη την κλιματική αλλαγή, που φέρνει αυξημένες πλημμύρες, αλλά και λειψυδρία, γίνεται φανερή η ανάγκη ένα τόσο πολύτιμο αγαθό, να μην θυσιαστεί στον βωμό του κέρδους, αλλά να διατηρηθεί για το κοινωνικό όφελος.

Χαρίκλεια (Χαρά) Κιουρή
Φυσικός, Γεωπόνος, Msc
Διευθύντρια 6ου ΓΕΛ Καλαμάτας,
Μέλος της ΚΕ Σύριζα-ΠΣ