Διαβάζοντας κάποιος προσεκτικά τις απαντήσεις του Δημάρχου Καλαμάτας κ. Θαν. Βασιλόπουλου στις 5 ερωτήσεις που του έθεσε η εφημερίδα “Ελευθερία” -και καταγράφονται στο φύλο της 5ης & 6ης Αυγούστου-, δεν μπορεί παρά να μείνει έκπληκτος καθώς “ομολογεί” με αριθμούς, το πενιχρό έργο της δημοτικής αρχής την τετραετία που εκπνέει:
Στο ερώτημα «μιλήσατε για μικρά και μεγάλα έργα. Μπορείτε να μας δώσετε περισσότερα στοιχεία;», απαντά αφοπλιστικά: «Στη θητεία μας έχουν ολοκληρωθεί περισσότερα από 25 έργα και δράσεις προϋπολογισμού άνω των 12.000.000 €», δηλώνει ο δήμαρχος, πράγμα που σημαίνει -με απλή αριθμητική- έργα 3 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο!
Τι κρατάμε απ’ όλα αυτά; Την τετραετία που ο κ. Βασιλόπουλος ήταν δήμαρχος, σε όλο τον Δήμο Καλαμάτας, παρήχθη έργο 12 εκατομμυρίων. Μόνο αυτό μένει.
Το μόνο ορατό έργο που αφήνει ο δήμαρχος στην πόλη είναι “τα πάρκα τσέπης”, που στην ουσία η χρήση τους από τους πολίτες είναι περιορισμένη έως μηδενική. Για να μην αδικούμε όμως τον δήμαρχο, στο τέλος της θητείας του, ο κ. Βασιλόπουλος, τους χώρους που επί χρόνια χρησιμοποιούνταν για στάθμευση, στην οδό Ναυαρίνου και στο δημοτικό στάδιο Καλαμάτας, στην Παραλία, τους διαμόρφωσε, περιορίζοντας μάλιστα σημαντικά τις θέσεις στάθμευσης. Μάλιστα, σε έναν από αυτά, της οδού Ναυαρίνου, υπάρχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία: Σε ειδική πινακίδα αναγράφεται το όνομα του Δημάρχου κ. Βασιλόπουλου, ότι το έργο έγινε επι δημαρχοντίας του! Και υπάρχει και το τρίτο πάρκινγκ της Παραλίας, αυτό, ανατολικά του Ι.Ν. Αναστάσεως, που μέσα στο καλοκαίρι, προς ταλαιπωρία των Καλαματιανών και των επισκεπτών της πόλης, άρχισε να διαμορφώνεται!
Ποτέ άλλοτε στην ιστορία του δήμου μας δεν υπήρξαν τόσο χαμηλές επιδόσεις, τόσο χαμένες ευκαιρίες, τόσο μειωμένες προσδοκίες.
Όμως η συνέντευξη του δημάρχου είναι πλημμυρισμένη από «θα», τα οποία θα κριθούν μέσα από πάρα πολλές και σύνθετες διαδικασίες για την υλοποίησή των υποσχόμενων έργων, χωρίς τίποτα από όλα αυτά να είναι εγγυημένο ότι θα προχωρήσει.
Πολλά τα «θα» ακόμα και το πρόγραμμα των 100 κλιματικά ουδέτερων και έξυπνων πόλεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο οποίο μετέχει και η Καλαμάτα, ο Δήμαρχος σε κάθε ευκαιρία το χρησιμοποιεί ως σωσίβιο προβάλλοντάς το.
Εδώ, θα πρέπει να σημειώσουμε ότι η πόλη κέρδισε αυτό το “έπαθλο”, τη συμμετοχή της στο συγκεκριμένο πρόγραμμα, διότι έχει μία μακρά παράδοση και ιστορία και ένα τεράστιο κεκτημένο στα ζητήματα τα περιβαλλοντικά. Υπήρξε πάντα πρωτοπόρος από την δεκαετία του ’80 και αυτό που κρύβεται είναι το τι προσπάθεια απαιτείται από δω και πέρα για να μπορέσει να υλοποιηθεί αυτή η καταρχήν θετική για την Καλαμάτα απόφαση. Αν θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί την ευκαιρία που δίδεται και να αντληθούν πόροι εκατομμυρίων, μέσω του προγράμματος αυτού. Το ερώτημα υπαρκτό, η ανησυχία διάχυτη.
Όλα όμως τα έργα πρέπει να υπάγονται σε μία στρατηγική στην οποία η παράταξή μας δίνει ιδιαίτερη έμφαση. Ο Δήμος μας χρειάζεται μεγάλες ιδέες και προτάσεις για να συναντηθεί με το μέλλον του. Αυτές, κατά την άποψη μας, εδράζονται κυρίως σε 4 άξονες:
1ος άξονας: Στην απελευθέρωση, για πολίτες και τουριστικές επενδύσεις, όλου του παραλιακού μετώπου 15 χιλιομέτρων.
2ος άξονας: Στην ανάδειξη, του άξονα Ανατολή – Δύση, σε λεωφόρο ζωής και πολιτισμού με μετατροπή της παλιάς εθνικής οδού σε αστικό άξονα που θα εξασφαλίζει 4 ροές κινητικότητας: ΑΜΕΑ, Πεζούς, Ποδήλατα, Αυτοκίνητα.
3ος άξονας: Τη δημιουργία ανοικτού πάρκου περιβάλλοντος και πολιτισμού των πρώην Δήμων Θουρίας – Άριος – Αρφαρών.
4ος άξονας: Τη μετατροπή του οικοσυστήματος του Ταϋγέτου σε πυλώνα πρότυπης τουριστικής αξιοποίησης.
Αν δεν κινηθούμε στην προαναφερόμενη στρατηγική, τίποτα δεν μπορεί να «ανθίσει», τίποτα δεν μπορεί να «καρποφορήσει». Αυτό που κυρίως λείπει από τη δημοτική αρχή είναι ότι δεν έχει όραμα για το μέλλον του δήμου και σε κάθε περίπτωση χρησιμοποιεί το «σωσίβιο» των 100 κλιματικά ουδέτερων και έξυπνων πόλεων που συμμετέχει η Καλαμάτα. Θεμιτό μόνο σε συμβολικό επίπεδο και όχι στο ουσιαστικό για το μέλλον της πόλης.
Καταλήγω με μία διαπίστωση, την οποία και ενστερνίζεται πλειάδα συμπολιτών μας: Ποτέ κανένας δήμαρχος δεν είπε τόσα πολλά “θα” και δεν άφησε τόσο μικρό έργο όσο ο κ. Βασιλόπουλος.
