«Πολίτες της πόλης της Γάζας, εκκενώστε προς το νότο για τη δική σας ασφάλεια και την ασφάλεια των οικογενειών σας», ανακοίνωση του Ισραηλινού Στρατού, πριν την αναμενόμενη χερσαία επέμβασηκαι βέβαιη ανθρωπιστική καταστροφή.
Στο μεσανατολικό άνοιξαν οι πύλες της Κολάσεως και βρισκόμαστε ακόμη στον Προθάλαμο.
Η αποτρόπαιη τρομοκρατική επίθεση της Παλαιστινιακής οργάνωσης ΧΑΜΑΣ, με θύματα ισραηλινούς και υπηκόους άλλων κρατών, που παρακολουθούσαν μια πολιτιστική εκδήλωση (μουσικό φεστιβάλ) στον Ισραηλινό νότο, έχει προκαλέσει και δικαίως, τη διεθνή κατακραυγή.
Όμως, δεν έχει απαντηθεί το ερώτημα: Πως οι μυστικές υπηρεσίες του Ισραήλ, που είναι από τις πιο αξιόπιστες στο Κόσμο, δεν κατόρθωσαν να αποτρέψουν, ένα τέτοιου επιπέδου τρομοκρατικό χτύπημα, από μια οργάνωση τη ΧΑΜΑΣ, που η δράση της, εδώ και πολλά χρόνια, είναι στο μικροσκόπιο των Ισραηλινών;
Και ακόμη: γιατί, η ηγεσία της ΧΑΜΑΣ, αποφάσισε μια πολύνεκρη τρομοκρατική ενέργεια, γνωρίζοντας ότι η αντίδραση του Ισραήλ, θα προκαλέσει εκατόμβη θυμάτων Παλαιστινίων αμάχων στη Λωρίδα της Γάζας; Οι τηλεοπτικές εικόνες που φτάνουν από τη Γάζα, προκαλούν σοκ, φρίκη, οργή, αποτροπιασμό, από τη στοχευμένη στρατιωτική βία των Ισραηλινών και με θύματα άμαχους Παλαιστίνιους, που όμως, ουδείς τολμά να καταδικάσει από την πολιτισμένη Δύση.
Ποιο είναι όμως το βασικό πρόβλημα στην διένεξη Ισραηλινών – Παλαιστινίων; Είναι η άρνηση από το Ισραήλ , να αποκτήσουν οι Παλαιστίνοι δικό τους ανεξάρτητο κράτος, αλλά και ο μη σεβασμός των παλαιστινιακών οργανώσεων στο δικαίωμα του Ισραήλ στην ασφάλεια των συνόρων του. Αυτή είναι η πηγή της βίας, που ματώνει και τους δύο αντιπάλους.
Η Διεθνής Κοινότητα, έχεις τεράστιες ευθύνες, που μέσω της διπλωματίας, δεν κατέστη εφικτό η ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους, με κύρια ευθύνη ασφαλώς του Ισραήλ με τις πολιτικές εποικισμού και με την επιμονή του να δώσει στρατιωτική λύση σε ένα πολιτικό πρόβλημα, αλλά και της τρομοκρατικής οργάνωσης ΧΑΜΑΣ, που αρνείται όχι μόνο τις συνομιλίες, αλλά και να αναγνωρίσει το Ισραήλ ως κυρίαρχο κράτος.

Σαφή θέση υπέρ του Ισραήλ και των ΗΠΑ έχει η Ελληνική Κυβέρνηση.
Βέβαια, προκύπτει το εξής ερώτημα: Η Ελλάδα θα παραμείνει στο πλευρό του Ισραήλ, ακόμη και στην περίπτωση υπερ-αντίδρασης (γενοκτονία των Παλαιστινίων στη Γάζα) του Ισραήλ;
Το ΚΥΣΕΑ, που συνεδρίασε για τις εξελίξεις στη Μέση Ανατολή, αποφάσισε και την αποτελεσματική φύλαξη των συνόρων, διότι φοβάται κύμα μεταναστών από τη Λωρίδα της Γάζα.
Όμως, αν εκκενωθεί η Γάζα των 2,5 εκατομμυρίων κατοίκων πριν τους «λιώσουν» οι ερπύστριες των ισραηλινών αρμάτων Μερκάβα, τότε, εκατοντάδες χιλιάδες Παλαιστίνιοι, θα προσπαθήσουν να βρουν διέξοδο διαφυγής, προς την Ευρώπη με πρώτες επιλογές την Τουρκία, την Κύπρο και την Ελλάδα. Θα αρνηθεί η χώρα μας την περίθαλψη των κατατρεγμένων Παλαιστινίων;
Αν η χερσαία εισβολή των Ισραηλινών στη Γάζα, προκαλέσει ανθρωπιστική καταστροφή, πιθανόν, η μουσουλμανική κοινότητα να ασκήσει πιέσεις για εμπλοκή της σιιτικήςΧεζμπολάχ, της τρομοκρατικής οργάνωσης που έχει έδρα το Λίβανο και χρηματοδοτείται από το θεοκρατικό – σιιτικό Ιράν. Ανάμειξη της Τεχεράνης δια αντιπροσώπου στη Γάζα, που θα προκαλέσει την οργισμένη αντίδραση του Ισραήλ. Είναι το «φιτίλι» που θα πυροδοτήσει την γενικότερη ανάφλεξη στη Μέση Ανατολή και θα απλωθεί στην Ανατολική Μεσόγειο και την Αραβική Χερσόνησο.
Στη περίπτωση αυτή, όλες οι χώρες της ευρύτερης γεωγραφικής περιοχής, μεταξύ αυτών Ελλάδα και Κύπρος, πιθανόν, να βρεθούν μπροστά σε συγκλονιστικά , υπαρξιακού χαρακτήρα, διλήμματα.
Ασφαλώς, ειδεχθές το έγκλημα της ΧΑΜΑΣ και απερίφραστη η καταδίκη της. Όμως, αποδίδεται δικαιοσύνη όταν τα ισραηλινά μαχητικά F-35 βομβαρδίζουντη Λωρίδα της Γάζας και σκορπούν τον όλεθρο , την καταστροφή και την απελπισία στους συφοριασμένους ανθρώπους, που προσπαθούν να ζήσουν , χωρίς φως και νερό, φαντάσματα στα ερείπια των σπιτιών τους; "Η ΓΑΖΑ θα γίνει πάρκινγκ " δηλώνει ακροδεξιός μέλος της ΚΝΕΣΕΤ (Ισραηλινή Βουλή). Άραγε, σε τι διαφέρουν τα θύματα, οι άμαχοι, αν είναι Ισραηλινοί ή Παλαιστίνιοι; Έχει ο ανθρώπινος πόνος, η θλίψη, η συντριβή, η απώλεια, εθνοτικό, φυλετικό, θρησκευτικό χρώμα; υπάρχει μεροληπτική ευαισθησία ή αλληλεγγύη στον πάσχοντα συνάνθρωπο; Υπάρχει διαβάθμιση στη λύπη; λυπάμαι λιγότερο αν το νεκρό παιδί είναι Παλαιστίνιος και περισσότερο αν είναι ισραηλινός; Πάνω απόλαείναι ΑΝΘΡΩΠΟΙ, αλλά δυστυχώς, αυτό είναι το ζητούμενο στις μέρες μας, ο ανθρωπισμός....
Καταγράφω μια προσωπική εμπειρία. Είχα καλύψει δημοσιογραφικά την ισραηλινό-παλαιστινιακή σύγκρουση την σκληρή και αιματηρή ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ το 2002, με επιτόπου ρεπορτάζ, στη Λωρίδα της Γάζας, στην ισοπεδωμένη από τα ισραηλινά τεθωρακισμένα πόλη ΤΖΕΝΙΝ, στην αποκλεισμένη Βηθλεέμ, στη Ραμάλα. Ήμουν παρών, στην τρομοκρατική επίθεση από νεαρή, πόλις 16 χρονών Παλαιστίνια καμικάζι, σε αστικό λεωφορείο στην αγορά της ΧΑΙΦΑΣστον εβραϊκό τομέα της Ιερουσαλήμ με νεκρούς και ακρωτηριασμένους ισραηλινούς πολίτες. Κάθισαδίπλα με Ισραηλινούς και Παλαιστίνιους, που βίωναν τον απόλυτο πόνο και θρηνούσαν για τις απώλειες. Οι άνθρωποι αυτοί «ζούσαν» μια βαρύτατα τραυματική και ψυχοφθόρα κατάσταση, μια διαρκής ακροβασία στη λεπτή γραμμή που ορίζει τα απώτατα όρια της λογικής από το σκοτεινό παραβάν του παράλογου, εκεί που οδηγεί ο εφιάλτης της απόγνωσης, του πόνου, της δυστυχίας, της εσωτερικής συντριβής, της υπαρξιακής καταβύθισης των ανθρώπων, που δεν έχουν ΤΙΠΟΤΑ άλλο να χάσουν. Είναιμια εμπειρία που δεν περιγράφεται, απλά βιώνεται και αφήνει ψυχολογικά τραύματα ανεπούλωτα, που σε συντροφεύουν εφόρου ζωής.