Επικήδειοι λόγοι, συγκινητικά λόγια και απέραντη αγάπη στην Αγία Ειρήνη συνόδεψαν τον μεγάλο Πέτρο Θέμελη στο πέρασμά του στα Ηλύσια Πεδία του Κάτω Κόσμου και την αιωνιότητα. Οι πολιτικές αρχές και ο απλός κόσμος έδειξαν τον σεβασμό αλλά και την οδύνη τους μπροστά στη μεγάλη απώλεια του ενάρετου ζηλωτή της Αρχαίας Μεσσήνης. Πολλοί απλοί άνθρωποι βουρκωμένοι και σαστισμένοι στέκονταν βουβοί κοντά του, την ύστατη ώρα του «Ἄμωμοι ἐν ὁδῷ, Ἀλληλούϊα ….».
Μετά από μια συγκινητική ανθρώπινη και ζεστή τελετή ο μεγάλος νεκρός κατευθύνθηκε στην τελευταία του κατοικία, στον τόσο οικείο και αγαπημένο γι’ αυτόν χώρο της Αρχαίας Μεσσήνης. Της πόλης της ελληνιστικής περιόδου που με τόση υπομονή, επιμονή και ασίγαστο πάθος κατάφερε να ξαναφέρει στο φως, ως ένας νέος Επαμεινώνδας.
Τεράστιο το έργο του, με παγκόσμια αναγνώριση. Δεν δίσταζε να κάνει κοινωνούς και συνεργάτες της ανασκαφής ικανούς επιστήμονες απ’ όλον τον κόσμο. Ήθελε να μοιράζεται τα ευρήματα και τους προβληματισμούς της ορθής αποκατάστασης των μνημείων με τη διεθνή επιστημονική κοινότητα, χωρίς στεγανά, μυστικοπάθεια και κρυφές κινήσεις. Διάφανα, χρησιμοποιούσε το διαδίκτυο για να μοιράζεται τις αγωνίες της ανασκαφής με συναδέλφους του σε όλη την υφήλιο.
Το πέρασμα του Πέτρου Θέμελη στην απέναντι όχθη του Αχέροντα συνοδεύτηκε από πάμπολλες ανακοινώσεις, ψηφίσματα φορέων και αναρίθμητα σχόλια στα κοινωνικά δίκτυα για το μοναδικό και αξεπέραστο έργο του, που εκτός των άλλων συνέβαλε καθοριστικά στην προβολή και την ανάπτυξη του πολιτιστικού επιπέδου της Μεσσηνίας. Ταυτόχρονα έγιναν προτάσεις για την ονοματοδοσία οδών και δομών στη μνήμη του. Αυτά βέβαια ήταν κατά κάποιον τρόπο αναμενόμενα και αποτελούν μια ελάχιστη ένδειξη της τιμής που οφείλεται στον μοναδικό και αξεπέραστο αρχαιολόγο, καθηγητή, ανασκαφέα της Αρχαίας Μεσσήνης. Αυτά όμως θα αποκτήσουν πραγματικό νόημα όταν το όραμα και τα σχέδια του Πέτρου Θέμελη μείνουν ζωντανά και θα συνεχίσουν να υπάρχουν και να αναπτύσσονται για να περάσουν στις επόμενες γενιές.
Ο αρχαιολογικός χώρος της Αρχαίας Μεσσήνης σηματοδοτεί την πολιτιστική ανάπτυξη της Μεσσηνίας και θα πρέπει να παραμείνει ανοιχτός στο ευρύ κοινό, όπως ήταν πάντοτε υπό τη διεύθυνση και καθοδήγηση του ακάματου καθηγητή Πέτρου Θέμελη. Θα πρέπει να συνεχιστούν οι εξαιρετικά ποιοτικές πολιτιστικές εκδηλώσεις, οι μουσικές βραδιές και οι θεατρικές παραστάσεις στον αρχαιολογικό χώρο, ώστε αυτός να μείνει ζωντανός, «δεμένος» με τη σύγχρονη καθημερινή ζωή.
Πρέπει όλοι εμείς, οι θαυμαστές των επιτευγμάτων και του έργου του καθηγητή Πέτρου Θέμελη να υψώσουμε πνευματικά τείχη γύρω από την ιερή παρακαταθήκη του έργου του για να περιφρουρήσουμε την τεράστια πολιτιστική κληρονομιά που τόσο απλόχερα μας άφησε. Η δημιουργία ενός Ιδρύματος ή ενός Συλλόγου Φίλων της Αρχαίας Μεσσήνης είναι ενδεχομένως μια ασφαλής λύση. Αρκεί να υπάρχει η θέληση για την προάσπιση του έργου του δικού μας Πέτρου Θέμελη. Υπάρχουν πολλοί φορείς και προσωπικότητες που θα μπορούσαν να στηρίξουν αυτή την ιδέα. Ενδεχομένως το δημιούργημά του, η Εταιρεία Μεσσηνιακών Αρχαιολογικών Σπουδών ή ακόμα και η εν Αθήναις Αρχαιολογική Εταιρεία θα μπορούσαν να σταθούν αρχικά αρωγοί στο εγχείρημα της δημιουργίας του Ιδρύματος της Αρχαίας Μεσσήνης.
Στη συνέχεια, υπό την αιγίδα του Ιδρύματος, θα πρέπει κάποια άλλη εμπνευσμένη προσωπικότητα της «εν Αθήναις Αρχαιολογικής Εταιρείας», φυσικά με τη σύμφωνη γνώμη του ΥΠΠΟ, να συνεχίσει με το ίδιο ασίγαστο πάθος το ανασκαφικό έργο του Πέτρου Θέμελη.
