Σήμερα αν θέλουμε επανίδρυση της κοινωνίας, θα πρέπει η κουλτούρα συνεργασίας είτε σε εθνικό επίπεδο είτε σε αυτοδιοικητικό να γίνει πλέον συστατικό στοιχείο του πολιτικού μας συστήματος για την επόμενη μέρα.
Απαιτείται συντονισμένος αγώνας σε μορφή και περιεχόμενο για να υπάρξει βιώσιμο αποτέλεσμα. Η Αυτοδιοίκηση πρέπει να γίνει «Κιβωτός» όπου μέσα της να διαφυλαχθούν αξίες και πολιτισμός.
Κάνοντας το διάλογο εργαλείο συνεννόησης και όχι παγίδα που προσπαθεί να παγιδεύσει ο ένας τον άλλο οι άνθρωποι της Αυτοδιοίκησης να ψάξουν τοπικά να βρουν και να ενώσουν το κομμένο νήμα.
Χρειαζόμαστε μια τοπική Αυτοδιοίκηση που θα δίνει λύση στο καθημερινό πρόβλημα, και που θα έχει σαν εργαλεία της τον ειλικρινή διάλογο, την ενεργό συμμετοχή των πολιτών, την ανάδειξη ρόλων και την καλή πρόσβαση στην ενημέρωση και την πληροφορία.
Ο συνδικαλισμός, αλλά κυρίως το κομματικό σύστημα, όπως έχει δομηθεί, αποτελεί ένα σύστημα κλειστών ακροατηρίων, με την ανάπτυξη των μηχανισμών ως βασικών εργαλείων και με μοναδικό σκοπό την ανέλιξη των στελεχών τους. Αυτό δεν βοηθά να συμβούν τοπικές συνεργασίες ατόμων σε αυτοδιοικητικό επίπεδο δίνοντας πάντα ενοχοποιητικές ερμηνείες όπου και αν συνέβαιναν.
Το ερώτημα που τίθεται είναι: Μπορεί το όλο κομματικό εποικοδόμημα, να αναιρέσει συστατικά του στοιχεία, να αντιστοιχηθεί στις κοινωνικές εξελίξεις και να οδηγήσει την κοινωνία μέσα από μια νέα αντίληψη διακυβέρνησης, στην οποία θα κυριαρχεί η συναίνεση, η σύνθεση απόψεων αλλά και η ουσιαστικοποίηση του πολιτικού λόγου ;
Όσον αφορά τις κρατικές - αυτοδιοικητικές υπηρεσίες, πρέπει να υπάρχουν συστήματα μέτρησης της αποτελεσματικότητας και της αποδοτικότητας τους. Στη χώρα μας, η μέτρηση και η αξιολόγηση της απόδοσης αυτών των υπηρεσιών συνήθως δεν εξετάζονται. Οι διοικητές των κρατικών Οργανισμών αλλά και οι Αυτοδιοικητικοί αιρετοί που τοποθετούνται επικεφαλείς σε Αυτοδιοικητικούς υπηρεσιακούς θεσμούς δεν απολογούνται για το αποτέλεσμα.
Απαιτείται η εφαρμογή μιας στρατηγικής σαφών στόχων-κινήτρων-επιβραβεύσεων και κυρώσεων.
Αν δεν καλλιεργηθεί και δεν κατακτηθεί στις αυτοδιοικητικές εκλογές μια κουλτούρα συνεργασίας μέσα από τις κοινωνικές διεργασίες και τις ιδεολογικές ζυμώσεις και αναζητήσεις, δεν μπορεί να σχηματοποιηθεί ως ένα έτοιμο σχέδιο που θα «ανακαλυφθεί» κατά τη διάρκεια της όποιας διακυβέρνησης. Καλό είναι να καταργηθούν οι διαχωριστικές απαγορευτικές κομματικές γραμμές που δεν επιτρέπουν στα άτομα να δώσουν τα χέρια και να συνεργασθούν για το καλό της τοπικής κοινωνίας. Κάποιοι δυστυχώς θεωρούν ότι το καλό, το σωστό και το δημοκρατικό αποτελεί μονοκαλλιέργεια δική τους.
Η τοπική Αυτοδιοίκηση έπρεπε εδώ και πολλά χρόνια να ήταν πολυσυλλεκτική και υπερκομματική. Όλοι χωρούν και όλοι μαζί μπορούν να είναι χρήσιμοι στην πόλη τους και στην Περιφέρειά τους. Ίσως σε εθνικό επίπεδο να χρειάζεται άλλη ιδεολογική συνταγή προκειμένου να διασφαλίσεις την οικονομία, την υγεία, την παιδεία και τα σύνορά σου.
Κατά τη γνώμη μου η λύση στο πρόβλημα της Περιφέρειας και του Δήμου δεν βρίσκεται σε μονοκομματικές αλήθειες ούτε σε αγωνιστικούς ανέξοδους παλιάς κοπής βερμπαλισμούς· βρίσκεται στην ενίσχυση των κοινωνικών κινημάτων για εμβάθυνση της δημοκρατίας, βρίσκεται στη σύνθεση και διαμόρφωση ενός «προγράμματος» που θα βγάζει τοπικό αναπτυξιακό αποτέλεσμα.
ΥΓ: Απαραίτητη προϋπόθεση όμως για να συμβούν όλα αυτά είναι να απουσιάζουν οι υποδείξεις απ’ τα προεκλογικά δρώμενα των τοπικών κοινωνιών και ο ψηφοφόρος αφειδώλευτα και αξιοκρατικά να καταλήγει στην επιλογή του. Όμως θεωρώ ότι οι προεκλογικές διαδικασίες δεν εφάπτονται με την κοινωνία αξιοκρατικά και απέχουν πολύ από τα αντικειμενικά κριτήρια και ως αποτέλεσμα έχουν να ακυρώνουν στην πράξη την όποια καλή διάθεση συνεργασίας υπάρχει!
