Με αφορμή τη δημοσιοποίηση video με τσακωμό δυο παιδιών στο Πάρκο Σιδηροδρόμων θα ήθελα να καταθέσω λίγες σκέψεις.

Δύο παιδιά τσακώθηκαν, χτυπήθηκαν και βρίστηκαν. Όχι ευχάριστο, αλλά πάντα συνέβαινε. Πολλά παιδιά παρακολουθούσαν  χωρίς να επεμβαίνουν, χωρίς να προσπαθούν να τα χωρίσουν. Παλαιότερα δεν θα γινόταν γιατί οι γονείς τότε προέτρεπαν τα παιδιά τους  να μην αφήνουν να εξελίσσονται έτσι οι τσακωμοί παιδιών.

Κάποια παιδιά μαγνητοσκοπούσαν τον τσακωμό και όχι μόνο αυτό αλλά έστειλαν το video σε άλλα παιδιά, το ανάρτησαν άκριτα παντού. Έτσι, η αρχική ευθύνη μοιράστηκε, έγινε απρόσωπη και ο στόχος δεν ήταν μόνο να γελάσουμε ήταν ο εξευτελισμός των παιδιών. Αυτό το video  έχει ήδη φτάσει παντού.

Η νοοτροπία σήμερα είναι ότι το γεγονός υπάρχει μόνο όταν το δούμε σε video. Ακόμη και fake να είναι η ζημιά γίνεται.

Αυτό δεν πρέπει να συμβαίνει. Η ευθύνη είναι των οικογενειών, των σχολείων και των παιδιών μας. Πρέπει όλοι να συνεργαστούμε για την καλλιέργεια της εν συναίσθησης  στα παιδιά μας, της ανάληψης των ευθυνών μας, της παροχής παιδείας.

Πρέπει να εκπαιδεύσουμε τα παιδιά μας να σέβονται και να σκέφτονται πριν κάνουν κάτι τόσο σοβαρό.

Δεν πρέπει τα παιδιά μας να νιώθουν τη βία, την προσπάθεια για δημόσιο εξευτελισμό σαν κάτι απλό, σαν ένα story στα social media που κρατάει ένα λεπτό. Δεν θα είναι απλή η συνέχεια για τα παιδιά μας.

Ας αναλογιστούμε όλοι τις ευθύνες μας και ας προσπαθήσουμε να κάνουμε το ελάχιστο που μας αναλογεί. Δεν μπορεί να συμβαίνουν τόσα γύρω μας και να τα προσπερνάμε. Τα παιδιά μας είναι το μέλλον. Για να είναι το μέλλον φωτεινό πρέπει τα μυαλά και οι ψυχές των παιδιών μας να είναι φωτεινές.

Αυτή τη φλόγα πρέπει να την ανάψουμε, να την κρατάμε αναμμένη και να βοηθήσουμε τα παιδιά μας να μάθουν να την ανάβουν και μόνα τους.