Η αποστασιοποίηση από την ακολουθούμενη Κυβερνητική πολιτική του τέως πρωθυπουργού κ. Αντώνη Σαμαρά, πυροδοτεί γεγονότα, με πολλές και απρόβλεπτες συνέπειες στον τόπο μας που επηρεάζουν πολιτικά – αυτοδιοικητικά πρόσωπα, εφαρμοζόμενες πολιτικές, αλλά και παραγωγή έργου.
Τα όσα εμφατικά υποστηρίζει ο τέως Πρωθυπουργός, είναι άκρως σοβαρά και δημιουργούν δεύτερες σκέψεις περί της ορθότητας της ακολουθούμενης κυβερνητικής πολιτικής, σε συνδυασμό βέβαια με την πραγματικότητα της διαβίωσης των Ελλήνων πολιτών, όπως και της δυσμενούς θέσεως της Χώρας μας στο ευρύτερο Ευρωπαϊκό περιβάλλον.
Είναι δυστυχώς αληθή όσα στατιστικά στοιχεία αναφέρονται στην απελπιστικά χαμηλή αγοραστική δύναμη των Ελλήνων, την ίδια στιγμή που η πλεονεκτική θέση άλλων χωρών της Ευρώπης με τις οποίες είχαμε παρεμφερή προβλήματα και είτε χρεοκόπησαν, είτε βρέθηκαν στον προθάλαμο της χρεοκοπίας όπως η Ιρλανδία, η Ισλανδία, η Πορτογαλία και η Ισπανία, ενισχύει περαιτέρω το κλίμα αβεβαιότητας και απελπισίας των πολιτών που βιώνουν στο πετσί τους, την πραγματική κατάσταση της Χώρας μας.
Ο πρώην Πρωθυπουργός αναφέρθηκε τόσο στην κατάσταση στο εσωτερικό , όσο και στις εμφανείς αδυναμίες στην εξωτερική μας πολιτική. Το πολιτικό προσωπικό της Ελλάδας όμως , θεωρεί πως μπορεί εσαεί να βαδίζει πατώντας σε δύο βάρκες και να επικροτεί συγχρόνως την έντονη κριτική του τέως πρωθυπουργού, αλλά και να χειροκροτεί και να επιβραβεύει την κυβερνητική πολιτική .
Η περίπτωση της Πελοποννήσου, είναι ενδεικτική της πολιτικής παραζάλης των εκλεγμένων βουλευτών, αλλά και των αυτοδιοικητικών, αφού στην περιφέρεια αυτή, υπήρξε κομβικός τόσο στην εκλογή, όσο και στις επιλογές για τις θέσεις ευθύνης ο ρόλος του τέως πρωθυπουργού, ο οποίος κυριολεκτικά πήρε στην «πλάτη» του αυτοδιοικητικούς συνδυασμούς και πολιτικά - αυτοδιοικητικά πρόσωπα, τα οποία μόνο με τις δικές τους δυνάμεις θα ήταν απλά περαστικοί από την πολιτική-αυτοδιοικητική σκηνή.
Το οξύμωρο όμως είτε της σιωπής, είτε των ενεργειών κάποιων, προκαλεί δυσανεξία στους σκεπτόμενους, διότι μερικοί ψηφίζουν ναι σε όλα και νομοσχέδια που καταφανώς δεν εντάσσονται στην ιδεολογική πλατφόρμα την Ν.Δ. δηλ. του κοινωνικού φιλελευθερισμού αλλά ανήκουν στον πυρήνα του σκληρού νεοφιλελευθερισμού, σιωπούν στην αγωνία των εργαζομένων και των συνταξιούχων που πλέον δεν μπορούν να επιβιώσουν αξιοπρεπώς, κοιτούν αλλού στην καρτελοποίηση της Ελληνικής οικονομίας και στην ανισόρροπη μεγέθυνση κάποιων κλάδων της, την ώρα που στον αντίποδα, διαλύεται η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και εν κατακλείδι, φτάνουν να χειροκροτούν, αποδεχόμενοι συγχρόνως και την κριτική του μεν και την πολιτική των δε.
Η κατάσταση στην αυτοδιοίκηση ιδίως όσων βρέθηκαν μετά το 2023 σε θέσεις ευθύνης, ελέω κ.Σαμαρά, προκαλεί σε όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, σφίξιμο στο στομάχι.
Αρκετοί όντας πολιτικά ανεπαρκείς, που είχαν ως κυρίαρχο εφόδιο τη στήριξη του πολιτικού ανδρός , σήμερα σιωπούν αμήχανα, χειροκροτούν τους πάντες και φυσικά δεν παράγουν απτό έργο στην Πελοπόννησο, αφού θέλοντας να εξευμενίσουν εκτός του τέως και την Κυβέρνηση, σιωπούν και δεν διεκδικούν αναγκαίες υποδομές και έργα που έχουν βαλτώσει κυριολεκτικά στον τόπο. Υπερπροβάλλουν μέσω της θέσης που κατέλαβαν, ήσσονος σημασίας μικρά και ασύνδετα της ανάπτυξης έργα, ενώ ελλείψει οράματος και σε κάποιες περιπτώσεις και επάρκειας, δεν σχεδιάζουν τίποτα ουσιαστικό για τον τόπο.
Αναλώνονται κυρίως σε ανούσια κοινωνικού-πολιτικού-αναπτυξιακού πεδίου φληναφήματα, αφού δεν έχουν επικοινωνήσει σχεδιασμούςι ή διεκδικήσει πόρους για όσα μιλούν και προβάλλουν, δημοσιοποιούν μικρές παρεμβάσεις που είχαν σχεδιάσει και υλοποιήσει παλαιότερες διοικήσεις και το μόνο που τους απασχολεί είναι η δική τους θέση στον πολιτικό βατήρα της επόμενης ημέρας.
Η πολιτική παρακμή διαφαίνεται απόλυτη σε όλα τα πεδία και στη μέση βρίσκεται η κοινωνία, που παρακολουθεί αποσβολωμένη τις συγκρούσεις και την ελεγχόμενη επικοινωνία. Είναι σίγουρο πως η ιστορία θα καταγράψει αρνητικά αυτήν την πολιτική και αυτοδιοικητική περίοδο όπως και αρκετά πρόσωπα, είτε πρωταγωνιστές, είτε κομπάρσους, αυτής της πολιτικής παραζάλης.