Μετά το 70 μ.Χ. και τη διάλυση του Ισραήλ από τις λεγεώνες του Ρωμαίου αυτοκράτορα Τίτου, μετά από 18 αιώνες, η κατάλυση της Οθωμανικής αυτοκρατορίας έφερε με εντολή της Κοινωνίας των Εθνών το 1923, μια προσωρινή βρετανική διοίκηση στην Παλαιστίνη. Οι Εβραίοι είχαν ξεκινήσει έναν άτυπο επαναπατρισμό από το 1917 μετά τη διακήρυξη του Βρετανού υπουργού Εξωτερικών Μπάλφουρ, που υποσχόταν την εγκαθίδρυση μιας «εβραϊκής πατρίδας» στην Παλαιστίνη, με σεβασμό στα δικαιώματα των λαών που ζούσαν ήδη εκεί. Ακόμα ένα βρετανικό «μπλέξιμο» στη διεθνή σκηνή.
Το Ολοκαύτωμα (Shoah) που ακολούθησε κατά τον Β΄ Παγκόσμιο πόλεμο σημάδεψε αρκετές εβραϊκές γενιές. Όμως, από το 11% του πληθυσμού της Παλαιστίνης το 1922, μετά τον πόλεμο οι Εβραίοι είχαν φτάσει εκεί στο 31% του πληθυσμού
Στις 29 Νοεμβρίου 1947, ο ΟΗΕ με μια τουλάχιστον «περίεργη» απόφαση χώρισε την Παλαιστίνη σε δύο κράτη, το Ισραηλινό (παραχωρώντας του το 55,5% του εδάφους της) και το Αραβικό (που περιοριζόταν στο 44,5%). Η τύχη της Ιερουσαλήμ ήταν να παραμείνει διεθνής πόλη για μία περίοδο δέκα ετών και στη συνέχεια οι κάτοικοί της έπρεπε να αποφασίσουν σε ποιο από τα δύο κράτη θα επιθυμούσαν να ενταχθεί η πόλη τους. Οι Άραβες απέρριψαν την πρόταση του ΟΗΕ ασυζητητί, καθώς δεν διανοούνταν την ύπαρξη εβραϊκού κράτους στα εδάφη τους. Οι Εβραίοι, μετά την απόφαση του ΟΗΕ και τον αραβοϊσραηλινό πόλεμο που ακολούθησε, βίωσαν το 1948 τη γέννηση του εθνικού τους κράτους. Ήταν γι αυτούς ζήτημα ζωής και θανάτου. Για τους Παλαιστίνιους ήταν όμως η «Νάκμπα», η Παλαιστινιακή Καταστροφή, αφού επέφερε την καταστροφή της παλαιστινιακής κοινωνίας και πατρίδας και τον μόνιμο εκτοπισμό της πλειοψηφίας των Παλαιστινίων Αράβων από τη γη που κατοικούσαν για αιώνες.
Οι Εβραίοι στη συνέχεια, ένοιωσαν να απειλούνται ξανά το 1967 και το 1973 λόγω της εξοντωτικής ρητορικής από τους Άραβες εχθρούς τους.
Η Λωρίδα της Γάζας είναι μια παράλια, χερσαία λωρίδα στο νοτιοανατολικό άκρο της Μεσογείου, μεταξύ της Αιγύπτου και του Ισραήλ που κατοικείται από ενάμισυ εκατομμύριο Παλαιστινίους. Το 1948, ήταν η ζώνη εκεχειρίας του πρώτου Αραβοϊσραηλινού πολέμου. Ο όρος «Νάκμπα» χρησιμοποιείται από τους Παλαιστίνιους για να περιγράψει τόσο τα γεγονότα του 1948 όσο και τη συνεχιζόμενη κατοχή του Ισραήλ στα παλαιστινιακά εδάφη (στην κατεχόμενη Δυτική Όχθη και τη Λωρίδα της Γάζας), καθώς και τον εκτοπισμό τους από τα παλαιστινιακά εδάφη σε προσφυγικούς καταυλισμούς σε όλη την περιοχή.
Τη Διοίκηση της Λωρίδας αυτής μέχρι το 1967 ασκούσε η Αίγυπτος. Μετά όμως τον πόλεμο των έξι ημερών πέρασε στη κατοχή και τον έλεγχο του Ισραήλ.
Το 2005, αποσύρθηκαν από την περιοχή ο ισραηλινός στρατός και εκατοντάδες Εβραίοι έποικοι που είχαν μετοικήσει εκεί. Ο έλεγχος όμως των συνόρων της Λωρίδας, εκτός του νότιου τμήματος που παραχωρήθηκε στην Αίγυπτο, ανήκει στο Ισραήλ. Παρά τις διεθνείς συνομιλίες η Λωρίδα δεν αναγνωρίστηκε ποτέ ως ανεξάρτητο κράτος.
Τον Ιανουάριο του 2006, στα Παλαιστινιακά εδάφη έγιναν εκλογές. Επικράτησαν οι Ισλαμιστές της Χαμάς. Ενάμισι χρόνο αργότερα, τον Ιούνιο του 2007, μετά από συγκρούσεις με τη Φατάχ, απέκτησαν τον πλήρη έλεγχο της Λωρίδας και της Δυτικής όχθης αναζητώντας σταθερά την αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Παλαιστινιακού κράτους. Προσκολλημένη στη Τζιχάντ, η Χαμάς αναφέρεται ως τρομοκρατική οργάνωση από το Ισραήλ, τις Η.Π.Α., τον Καναδά, την Ευρωπαϊκή Ένωση, την Ιαπωνία και την Ιορδανία, που εφαρμόζουν και περιοριστικά μέτρα εναντίον της. Η Αυστραλία και το Ηνωμένο Βασίλειο δεν αναγνωρίζουν μόνο το στρατιωτικό σκέλος της.
Το 2007 μετά την επικράτηση της Χαμάς, το Ισραήλ επέβαλλε σκληρό αποκλεισμό στη Γάζα που έφερε την αντίδραση της Χαμάς αφού η ζωή στη Γάζα έγινε δραματική. Τον Ιούνιο του 2008 τέθηκε σε ισχύ μια συμφωνία για εκεχειρία ανάμεσα στο Ισραήλ και στη Χαμάς. Η Χαμάς όμως την παραβίασε εκτοξεύοντας πυραύλους κατά Ισραηλινών πόλεων. Ακολούθησε βομβαρδισμός της Λωρίδας της Γάζας, είσοδος στρατευμάτων και αρμάτων μάχης στη Λωρίδα και παράλληλα επιβλήθηκε ναυτικός αποκλεισμός. Η ζωή των Παλαιστινίων με τόσους περιορισμούς έγινε αφόρητη.
Στις 7 Οκτωβρίου 2023, η Χαμάς ξεκίνησε αιφνιδιαστικά εκτοξεύσεις ρουκετών και επιθέσεις στα σύνορα και συλλήψεις 240 ομήρων. Αυτές οι σφαγές και οι ομηρίες στο Ισραήλ, αναζωπύρωσαν τον φόβο των Εβραίων για ένα ακόμη Ολοκαύτωμα. Ακολούθησε σκληρή αντίδραση του Ισραήλ που σχεδόν ισοπέδωσε τη Γάζα. Ο αφανισμός της Γάζας από το Ισραήλ, με την ανοχή των δυτικών, έκανε εκατομμύρια ανθρώπους να είναι μάρτυρες μιας απάνθρωπης δολοφονικής συμπεριφοράς. Μετά από διεθνείς πιέσεις, με μια εύθραυστη εκεχειρία, πρόσφατα άρχισε η ανταλλαγή των ομήρων. Και πάλι σήμερα, λόγω υπαναχωρήσεων στις συνθήκες των ανταλλαγών των ομήρων, η εκεχειρία απειλείται σοβαρά.
Τα σημάδια της καταστροφής θα παραμείνουν στη Γάζα για δεκαετίες. Οι τραυματίες, τα ορφανά παιδιά, τα ερείπια των πόλεών της, οι άστεγοι λαοί και το διάχυτο μαζικό πένθος. Με όλες αυτές τις εξελίξεις και τις ωμότητες που μεταδίδονται στη στιγμή σε όλο των κόσμο, η υγιής ανθρώπινη κοινωνία νιώθει ξανά τον ίδιο αποτροπιασμό, όπως και για τα θύματα του γκέτο της Βαρσοβίας και του Ολοκαυτώματος.
