Η Ελλάδα δεν είναι απλώς ένας γεωγραφικός χώρος. Είναι κυρίως ένα ιστορικό βίωμα. Ένα Ιερό προσκύνημα της Ανθρωπότητας. Είναι η χώρα που γεννήθηκε μέσα από Επαναστάσεις, πολέμησε για την Ελευθερία, πλήρωσε βαρύ φόρο αίματος σε Κατοχές, γνώρισε την προσφυγιά, το ξεριζωμό, τη γενοκτονία και την εθνοκάθαρση. Είναι η χώρα του «Μολών λαβέ» του Σπαρτιάτη Λεωνίδα, του «Ελευθερία ή Θάνατος» που ακούστηκε πρώτη φορά στα λημέρια του οπλαρχηγού Ζαχαριά Μπαρμπιτσιώτη στον Ταΰγετο και του ΟΧΙ στο έπος του 1940 και την Αντίσταση στην Γερμανική κατοχή. Από τη Σμύρνη έως το Δίστομο και τα Καλάβρυτα, από τον Πόντο ως την Οδησσό και από τον Εμφύλιο έως την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, η ελληνική συλλογική μνήμη είναι χαραγμένη από τα τραύματα του πολέμου και την αξία της Αντίστασης, εκείνης της ακηδεμόνευτης λαϊκής αντίστασης, με την εφιαλτική εξαίρεση των δοσιλόγων, που δίνει τον υπέρτατο αγώνα για την Ελευθερία, τη Δημοκρατία, τη Δικαιοσύνη και την Αξιοπρέπεια για κάθε Άνθρωπο.
Αυτή η χώρα και ένας τέτοιος λαός, δεν δικαιούται να σιωπά – πολλώ δε μάλλον να αδιαφορεί – μπροστά στην ανείπωτη τραγωδία που εκτυλίσσεται στη Λωρίδα της Γάζας.
Η Γάζα δεν είναι απλώς ένα θέατρο πολεμικών επιχειρήσεων. Είναι η ανοιχτή πληγή της παγκόσμιας συνείδησης. Είναι το σύγχρονο Γκουέρνικα της Μέσης Ανατολής. Ένας τόπος μαρτυρίου για τους Παλαιστίνιους, όπου, σύμφωνα με τον ΟΗΕ, πάνω από το 80% του πληθυσμού έχει εκτοπιστεί, δεκάδες χιλιάδες άμαχοι, κυρίως γυναίκες και παιδιά, έχουν σκοτωθεί, ενώ το σύστημα υγείας, η υποδομή και κάθε έννοια πολιτισμένης ζωής έχουν καταρρεύσει. Πρόκειται για μια ανθρωπιστική καταστροφή , που συνιστά σαφή παραβίαση του Διεθνούς Ανθρωπιστικού Δικαίου.
Η ευθύνη για όσα ντροπιαστικά και απάνθρωπα, συμβαίνουν στη Γάζα, δεν βαραίνει τον ισραηλινό λαό (εξαιρούνται οι φανατικοί και μισαλλόδοξοι Εβραίοι), που έχει βιωματική σχέση με το Ολοκαύτωμα της ναζιστικής Γερμανίας, αλλά την κυβέρνηση Νετανιάχου, που έχει υπερβεί κάθε όριο. Δεν πρόκειται για «αντίδραση σε τρομοκρατία», όπως επαναλαμβάνεται μονότονα. Πρόκειται για συστηματική, ανελέητη καταστροφή ενός εγκλωβισμένου πληθυσμού, χωρίς ασφαλές καταφύγιο, χωρίς υποδομές, χωρίς φωνή.
Ο Ισραηλινός Στρατός έχει μετατραπεί σε ένα μηχανισμό συλλογικής τιμωρίας. Βομβαρδίζονται σχολεία, νηπιαγωγεία, νοσοκομεία, καταυλισμοί προσφύγων, ακόμα και ανθρωπιστικά κομβόι του ΟΗΕ.
Η UNICEF δηλώνει ότι «η Γάζα έχει γίνει ένας τόπος θανάτου για τα παιδιά» (UNICEF, Απρίλιος 2025).
Ο Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρες, δήλωσε: «Κανένας πόλεμος δεν δικαιολογεί τη μαζική τιμωρία ενός ολόκληρου πληθυσμού. Η καταστροφή που συντελείται στη Γάζα είναι ηθικά απαράδεκτη και νομικά αδικαιολόγητη».
Στη Γάζα δεν εξελίσσεται μια στρατιωτική σύγκρουση, αλλά συντελείται ένα ειδεχθές έγκλημα. Και σε αυτή την περίπτωση, η Ιστορία δεν συγχωρεί τη σιωπή, τη στιγματίζει.
Ελλάδα και Ισραήλ στρατηγικοί εταίροι με ισχυρή διμερή αμυντική συμφωνία
Καθώς η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ ανακοινώνει ότι χιλιάδες Παλαιστίνιοι ανήλικοι έχουν χάσει τη ζωή τους και δεκάδες χιλιάδες παιδιά και βρέφη λιμοκτονούν, 22 κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης υπέγραψαν κοινή έκκληση για την άρση του ισραηλινού αποκλεισμού στη Λωρίδα της Γάζας. Η Ελλάδα δεν ήταν ανάμεσά τους. Παρέμεινε Σιωπηλή. Παρούσα στην Ε.Ε., απούσα από την Ιστορία.
Η επιλογή αυτή δεν είναι «διπλωματική ισορροπία». Είναι πολιτική συνενοχή. Γιατί όταν η πείνα χρησιμοποιείται ως όπλο πολέμου, όταν η διανομή ανθρωπιστικής βοήθειας παρεμποδίζεται σκόπιμα και όταν τα παιδιά γίνονται στόχος λιμοκτονίας, η συνειδητή ουδετερότητα είναι αποτυχία της ηθικής τάξης, είναι ήττα του Χριστιανικού ανθρωπισμού.
Ο Υπουργός Εξωτερικών Γιώργος Γεραπετρίτης παραχώρησε συνέντευξη στο διεθνές πρακτορείο Associated Press
για τις εξελίξεις στην Μέση Ανατολή και τη σύγκρουση Ισραήλ-Χαμάς και απηύθυνε έκκληση για «άμεση κατάπαυση του πυρός και μαζική παροχή ανθρωπιστικής βοήθειας στη Γάζα».
Επίσης ο Υπουργός Εξωτερικών, καταδίκασε ως «απολύτως απάνθρωπη» τη σφαγή 1.200 Ισραηλινών από τη Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 όπως και την κράτηση Ισραηλινών ομήρων από τη Χαμάς, προσθέτοντας όμως ότι «δεν μπορεί να γίνει ανεκτό αυτό που συμβαίνει σήμερα στη Μέση Ανατολή», αναφερόμενος στους πάνω από 53.000 νεκρούς Παλαιστινίους που είναι κυρίως γυναίκες και παιδιά σύμφωνα με επίσημα τα στοιχεία. «Άμεση, πλήρη, απρόσκοπτη και μαζική ροή ανθρωπιστικής βοήθειας» σε όλα τα σημεία της Λωρίδας της Γάζας, ζήτησε κατά την παρέμβασή του στον ΟΗΕ ο Γ. Γεραπετρίτης, χωρίς όμως να καταγγείλει τη εγκληματική πολιτική του Ισραήλ.
Η Σύμβαση της Γενεύης απαγορεύει τη στέρηση τροφής στον άμαχο πληθυσμό . Η Σύμβαση κατά της Γενοκτονίας αναγνωρίζει ως γενοκτονική πράξη την εσκεμμένη επιβολή συνθηκών διαβίωσης που οδηγούν σε εξαθλίωση και φυσική καταστροφή. Το Καταστατικό του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου περιγράφει τέτοιες πράξεις ως εγκλήματα πολέμου, όπως και τους βομβαρδισμούς Σχολείων και Νοσοκομείων.
Η σιωπή μπροστά στη γενοκτονία δεν είναι ουδετερότητα. Είναι θέση. Είναι συνενοχή. Και η Ιστορία θα ζητήσει εξηγήσεις, εξ ονόματος των θυμάτων από εκείνους που μπορούσαν να μιλήσουν και σώπασαν.
Ελλάδα και Ισραήλ, είναι στρατηγικοί εταίροι με ισχυρή συμφωνία στρατιωτικού χαρακτήρα Η διμερής αμυντικο-στρατιωτική συμφωνία Ελλάδας–Ισραήλ είναι ισχυρή, στρατηγικά σημαίνουσα, αν και δεν πρόκειται για επίσημη "αμυντική συνθήκη αμοιβαίας συνδρομής" (όπως π.χ. το άρθρο 5 του ΝΑΤΟ), αλλά για πλαίσιο στρατηγικής συνεργασίας που έχει σταδιακά αποκτήσει στρατηγικό βάθος. Αποτελεί ανάχωμα στον αναθεωρητισμό Τουρκίας, καθώς Ελλάδα και Ισραήλ έχουν συγκλίνουσες ανησυχίες για την τουρκική πολιτική στην Ανατολική Μεσόγειο. Εντάσσεται στον ευρύτερο άξονα Ελλάδα–Κύπρος–Ισραήλ–Αίγυπτος με επίκεντρο την ενεργειακή ασφάλεια, τις ΑΟΖ και τα δίκτυα αγωγών (π.χ. EastMed).
Ωστόσο, η στρατηγική σχέση της Ελλάδας με το Ισραήλ, δεν μπορεί να αποτελεί γεωστρατηγικό άλλοθι, για σιωπηλή συναίνεση σε πράξεις που καταγγέλλονται διεθνώς ως εγκλήματα πολέμου. Δεν είναι αδυναμία, αλλά ένδειξη σοβαρής και κυρίαρχης εξωτερικής πολιτικής, να καταγγέλλεις το Ισραήλ για γενοκτόνες πολιτικές που στοχεύουν στην εξόντωση ολόκληρων ομάδων ανθρώπων, είτε μέσω στρατιωτικής βίας, είτε μέσω της σκόπιμης φτωχοποίησης. Αντιθέτως, η αφωνία ακυρώνει το ηθικό πλεονέκτημα της Ελλάδας, όταν ζητεί την τήρηση του διεθνούς δικαίου για την Κύπρο ή το Αιγαίο.
