Παραδείγματος χάρη, πίσω από τη σπουδαία ανακάλυψη της ομάδας BICEP2 (δες εδώ) που επιβεβαίωσε τη θεωρία για τη ραγδαία διαστολή του σύμπαντος στις πρώτες του στιγμές, βρίσκεται ο Jon Kaufman (πιθανώς και άλλοι) ο οποίος πέρασε ατέλειωτες ώρες στο σταθμό Amundsen Scott στο Νότιο Πόλο να επαναφορτίζει με υγρό Ήλιο το τηλεσκόπιο που έκανε τις παρατηρήσεις. Και για όσους αναρωτιέστε, ναι ο σταθμός είναι ακριβώς στο Νότιο Πόλο (δείτε εδώ) και ναι η έρευνα έχει το γοητευτικό της κομμάτι, αλλά έχει και (κυρίως) τη “λάντζα” της.
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι ο Jon ήταν πολύ άτυχος να περάσει τρεις σεζόν στο Νότιο Πόλο και εκτός από τις παρατηρήσεις που έκανε, να σηκώνεται κάθε λίγο και λιγάκι να γεμίζει υγρό Ήλιο για να “κρυώνει” το τηλεσκόπιο. Όμως σαν τον Jon είναι σχεδόν κάθε PhDής. Άλλοι περνούν και αυτοί σεζόν στο Νότιο Πόλο και κάνουν γεωτρήσεις στους πάγους για να ξετυλίξουν τα “μυστήρια” του κλίματος της Γης χιλιάδες χρόνια πριν. Άλλοι περνούν τα βράδια τους σε τηλεσκόπια όχι κατ’ ανάγκη στο Νότιο Πόλο, αλλά και στο Χελμό λίγο είναι;
Ο Κωνσταντίνος και η Ναταλία που ήρθαν τις προάλλες σπίτι και μας εξιστορούσαν τις εμπειρίες τους, περνούσαν τις μέρες τους με ποντίκια στη Νέα Υόρκη (να τα θρέφουν, να τα ζευγαρώνουν και δυστυχώς για τους φιλόζωους να τα σκοτώνουν) για να μπορέσουν να κατανοήσουν το πώς ένας οργανισμός μπορεί να επιτεθεί στο μελάνωμα ή το πώς θα επιταχύνουμε την επούλωση πληγών στον κερατοειδή. Και θυμάμαι σαν τώρα πόση έκπληξη μας είχε προκαλέσει μια PhDίνα που μας περιέγραφε το πώς κυνηγούσε ουρακοτάγκους στην Αφρική για να μαζέψει τα ούρα και τα κόπρανά τους που χρειαζόταν για την έρευνά της. Και όταν λέω εμάς, εννοώ π.χ. τη Μαρία που περνούσε τη μέρα της σε μια απολύτως σκοτεινή και κρύα αίθουσα (απαραίτητα στοιχεία για να δουλέψει το πείραμά της), ή την Ελένη που είχε κάνει το γραφείο σπίτι της (ευτυχώς το πανεπιστήμιο είχε προβλέψει και ντους).
Βεβαίως η “λάντζα” και η αγωνιώδης προσπάθεια δε σταματάει ποτέ για τους λοξούς σαν εμάς. Απλά όταν είσαι μεταπτυχιακός φοιτητής είναι χειρότερα, γιατί αισθάνεσαι ότι πρώτον δε θα αποφοιτήσεις ποτέ και το μαρτύριο θα είναι αέναο σαν του Σίσυφου, και δεύτερον ότι η επιβράβευση της προσπάθειας σου αν ήσουν ήδη διδάκτορας ή καθηγητής θα ήταν ένα Νόμπελ. Φευ όμως. Οι τυχεροί είναι λίγοι…
Νίκος Μπάκας
Αναδημοσίευση από το thefrog.gr
Νίκος Μπάκας : Δηλώνει φυσικός κατ’ επάγγελμα και χόμπυ. Έχει πτυχίο Φυσικής από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και διδακτορικό στα Εφαρμοσμένα Μαθηματικά από το Πανεπιστήμιο του Harvard. Εργάζεται ως μεταδιδακτορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών.
