Ο Αγιος Γεώργιος γεννήθηκε στην Καππαδοκία από ευσεβείς γονείς και έμεινε ορφανός από πατέρα σε ηλικία δέκα ετών.

Η μητέρα του τον έφερε μαζί της στην Παλαιστίνη, όπου ήτο η πατρίδα της. Η εποχή υπήρξε σκληρών διωγμών κατά της χριστιανοσύνης. Ο Γεώργιος είχε μεγάλο αξίωμα, ήτο κόμης και διακρινόταν σ' όλες της στρατιωτικές επιχειρήσεις για τη γενναιότητά του και την ανδρεία του.

Της Αναστάσεως του Κυρίου προηγήθηκε ο Σταυρός και το Πάθος. Αλλά και της δόξης και της αίγλης του Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου προηγήθηκε το μαρτύριο και το αίμα.

"Χριστός έπαθε υπέρ υμών, υμίν υπολιμπάνων υπογραμμού, ίνα  επακολουθήσητε τοις ίχνεσιν αυτού". Από την εποχή του αυτοκράτορος Δεκίου μέχρι την εποχή που ανέλαβε τον θρόνον ο Διοκλητιανός το 284 μ.Χ. η Χριστιανική Εκκλησία επειδή είχε ειρήνη  αυξήθηκε πάρα πολύ.

Δυστυχώς ο Διοκλητιανός στράφηκε εναντίον της Χριστιανικής πίστεως για να ανορθώσει την ειδωλολατρία.

Τότε ο γενναίος Γεώργιος στάθηκε και είπε: «Γιατί βασιλευ και άρχοντες θέλετε να χύσετε αίμα δικαίου και αγίου και να εξαναγκάσετε τους Χριστιανούς να προσκυνούν και να λατρεύουν  τα είδωλα;». Και διακήρυξε την αλήθεια της χριστιανικής θρησκείας και την θεότητα του Χριστού. 

Ο Διοκλητιανός διέταξε να τον κλείσουν στη φυλακή και να του περισφύξουν τα πόδια του στο ξύλο και πάνω στο στήθος του να βάλουν βαρειά πέτρα. Και από τότε αρχίζουν τα φρικτά βασανιστήρια του Αγίου Γεωργίου. 

Ο Αγιος Γεώργιος έκανε πολλά θαύματα. Θ’ αναφέρουμε ένα θαύμα που έχει μεγάλη σημασία. Το θαύμα του δράκοντος.

Στην ανατολική επαρχία της Ατταλείας και στην πόλη Αλαγία βασίλευε κάποιος Σέρβιος που ήταν πολύ Χριστιανομάχος. Είχε βασανίσει πολλούς χριστιανούς για να αρνηθούν την πίστη τους και έπειτα τους εφόνευσε. Κοντά στην πόλη υπήρχε ένας δράκοντας φοβερός που καθημερινά άρπαζε ανθρώπους ή ζώα και τα κατέτρωγε. Οι κάτοικοι  είχαν πανικοβληθεί. Κάποτε ο βασιλιάς συγκέντρωσε τον στρατό του  και πήγαν να σκοτώσουν το άγριο θηρίο. Ομως τίποτε δεν επέτυχαν  και επέστρεψαν άπρακτοι.

Τότε ο βασιλιάς, ύστερα από συμβουλή που του έδωσαν οι ιερείς των ειδώλων, είπε προς το πλήθος: «Γνωρίζετε, ότι επιχειρήσαμε αρκετές φορές να φονεύσουμε το θηρίο και δεν το κατορθώσαμε, γιατί έτσι ήταν το θέλημα των θεών. Τώρα λοιπόν κατά την εντολή τους θα πρέπει ο καθένας μας να στέλνει το παιδί του, για να το τρώει ο δράκοντας.

Ακόμη και εγώ θα στείλω τη μοναδική μου κόρη, όταν θα έλθει η σειρά της».

Μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά ο βασιλιάς, συνόδευσε την κόρη του μέχρι την πύλη της πόλεως. Αφού την αγκάλιασε την παρέδωσε κλαίοντας στους ανθρώπους για να την οδηγήσουν κοντά στη λίμνη. Ο λαός έβλεπε μέσα από τα τείχη την κόρη που καθόταν κοντά στη λίμνη  και περίμενε να έλθει το θηρίο για να την κατασπαράξει.

Ο Μέγας Γεώργιος επέστρεψε εκείνο τον καιρό από την Καππαδοκία από ένα πόλεμο που έκανε με τον Διοκλητιανό. Κατ' οικονομία Θεού πέρασε από την λίμνη με το άλογό του. Οταν είδε την κόρη να κλαίει, τη ρώτησε γιατί έκλαιγε. Η κόρη του είπε ότι αδυνατούσε να του διηγηθεί τα όσα συνέβησαν.

Μετά από προσευχή που έκανε στο Θεό ο Αγιος Γεώργιος έτρεξε να συναντήσει το θηρίο. Ο φοβερός δράκοντας με τα μεγάλα δόντια έπεσε στα πόδια του ίππου του Αγίου και ενώ κυλιόταν, εβρυχάτο. Το  θηρίο κατασπαράχθηκε με το ακόντιο. Τότε ο Αγιος είπε στη βασιλοπούλα. Με τη ζώνη σου σύρε τον δράκοντα μέχρι την πόλη.

Ο Αγιος Γεώργιος τους φώναξε: «Μη φοβείσθε, σταθείτε και θα δείτε τη δόξα του Θεού και τη σωτηρία σας».

Ο Αγιος Γεώργιος κάλεσε από την Αντιόχεια τον Επίσκοπο Αλέξανδρο και βάπτισε το βασιλιά και τους άρχοντες και ολόκληρο το λαό και κτίσθηκε ναός επ’ ονόματι  του προστάτου Θεού.

Μόλις μπήκε ο Αγιος στο Αγιο Βήμα και προσευχήθηκε, βγήκε πηγή αγιάσματος. Η πηγή αυτή σώζεται μέχρι σήμερα.

Η μνήμη του Αγίου Γεωργίου τιμάται στις 23 Απριλίου.

Πάνος Δασκαρόλης

Πλοίαρχος Ε.Ν.