Θα μου πείτε: τι έχει η Καλαμάτα που σε τραβάει τόσο συχνά ρε φίλε; Η απάντηση είναι εύκολη και διαθέτει πολλές… συνιστώσες. Πρώτο, διότι είναι μια πόλη – γόησσα που σε κερδίζει με την μαγεία της. Μπροστά η θάλασσα, πίσω στην μια πλευρά ο κάμπος και στην άλλη ο ίσκιος του Ταϋγέτου. Και φυσικά οι ατέλειωτες παραλίες, που μόνο ένα προικισμένο νησί μπορεί να διαθέτει. 

Δεύτερο, επειδή ακόμη και με τα προβλήματά της, η Καλαμάτα εξακολουθεί να διαθέτει ταυτότητα, αρκεί λίγο περπάτημα από το "Πανελλήνιο" ως την άκρη του βραχίονα με τον γερασμένο φάρο και τα κουρασμένα γλαροπούλια να τεμπελιάζουν στα βράχια. Τρίτο και ίσως σπουδαιότερο, η διάθεσή μου φτάνει στο ζενίθ πριν ‘βάλω κλειδί’ στο αυτοκίνητο για το ταξίδι στο Νότο, με την σκέψη ότι πάω να συναντήσω τους φίλους μου, τους ζεστούς ανθρώπους της βιοπάλης, της καλής παρέας, της καλής κουβέντας, του τσίπουρου και της παγωμένης μπίρας…

Θα είμαι λοιπόν σύντομα εκεί, με τον Φώτη, την Μαρία, τον Δημήτρη, την Διονυσία, την Αδαμαντία, τον Γιάννη, τον Πέτρο, τον Ντίνο (δύο είναι του λόγου τους, με τον Πλεμμένο και τον Κουμανάκο), την Ρίτα, την Αθηνά, τον Κώστα, την Πότα, τον Αγγελο, γενικά την παρέα των φίλων μου που από ‘λόχος’ –πριν χρόνια- κοντεύουν να σχηματίσουν στην συνείδησή μου ‘στρατιά’… Ελπίζω τα γνωστά προβλήματα να έχουν μειωθεί, γιατί έτσι πρέπει να γίνει σε μια πόλη που ο δήμαρχός της (και φυσικά οι δημότες της), θέλουν να την δουν Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης, και την παραλιακή (με τα μεγάλα ξενοδοχεία), το Ιστορικό Κέντρο αλλά και τις κοντινές συνοικίες – διαμάντια όπως λόγου χάρη η Μικρή Μαντίνεια με τα πολύχρωμα νερά της θάλασσας, να πλημμυρίζουν από επισκέπτες και τουρίστες. 

Το ποια είναι τα ‘γνωστά προβλήματα’ το αντιλαμβάνεστε εύκολα, βλέποντας τους κάδους σκουπιδιών παραδοσιακά γεμάτους και… μοσχομύριστους!

Ενα πρώτο δείγμα για την φετινή εξόρμηση δόθηκε το τριήμερο του Αγίου Πνεύματος. Οπως έγραψε η ‘Ε’, ‘η πόλη βούλιαξε’. Παράλληλα, κρουαζιερόπλοια και αεροπλάνα αλλά και το πλοίο της γραμμής για Κρήτη και Κύθηρα, θα παίξουν βασικούς ρόλους στο ‘έργο’ που θα αναμένεται να παιχτεί και που θα αφήσει μεγάλα κέρδη… Γιατί όπως είχε πει ένας παλιός Εβραίος, «ο επισκέπτης και την σκόνη του ν’ αφήσει στο μαγαζί σου, κέρδος είναι».

Καλό καλοκαίρι!

ΑΛΛΗΛΟΓΡΑΦΙΑ: Κύριο Σταύρο Καλυβιώτη. Ευχαριστώ για τα θερμά σας σχόλια προς την στήλη αλλά και σας συγχαίρω για την αγάπη σας στο έργο του Μάνου Χατζιδάκι. Το ότι τα εγγόνια μας ψιθύρισαν τρυφερά βάζοντας λόγια και μελωδία στο ‘Χάρτινο φεγγαράκι’, αποτελεί ελπίδα για το μέλλον της μουσικής μας παιδείας κι αυτό είναι το πιο σημαντικό.