Βέβαια, τότε, μαζί με την ταπεινότητά μου, φοβάμαι πως είχαν θυμώσει δικαίως αρκετοί Ελληνες, αφού οι δύο πρωταθλητές, έχοντας εξαφανιστεί από το Ολυμπιακό Χωριό, είχαν γράψει στα παλιά τους υποδήματα τις διαδικασίες. Το ότι τιμωρήθηκαν αποκλείστηκαν, ρεζιλεύτηκαν, δικάστηκαν και αθωώθηκαν, δεν είναι πλέον παρά Ιστορία, που ελάχιστα ενδιαφέρει. Αυτό που έμεινε, δεν ήταν τα χρυσά μετάλλια που είχαν κερδίσει πριν στο εξωτερικό, αλλά η διαπόμπευση και οι ειρωνείες των (αλλοδαπών κυρίως) Μέσων.

Δώδεκα χρόνια μετά την Ολυμπιάδα της Αθήνας, η σχέση μου με τον κλασικό αθλητισμό είναι εντελώς… τηλεοπτική. Χαζεύω τις κούρσες ταχύτητας, τις ρίψεις, τα άλματα, μπορώ να πω ότι κάποιες επιδόσεις βρίσκω να είναι συναρπαστικές, αλλά μέχρι εκεί. Πάντα καραδοκεί στην σκέψη μου η υποψία του ‘βοηθήματος’, που αποτελεί μέγα κίνητρο για κέρδη του  πρωταγωνιστή ή της πρωταγωνίστριας και βέβαια, η τεράστια προβολή των χορηγών.

Κάπως ‘ελαστικός’ (βρίσκω να) είμαι με τους αθλητές από την υποσαχάρια Αφρική, πιστεύοντας ότι αυτοί διαθέτουν πλούσιες φυσικές δυνάμεις, αδάμαστη επιμονή να διακριθούν (στοιχείο που θα τους βοηθήσει να καλυτερεύσουν την ζωή τους) και φυσικά το θάρρος τους να ανταγωνιστούν τα ‘θηρία’ της Ευρώπης και των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, παρατηρώντας έναν μικρόσωμο Κενυάτη ή Αιθίοπα αθλητή μεγάλων αποστάσεων να αφήνει πίσω του προικισμένους από την φύση σωματικά ‘γίγαντες’, αισθάνομαι ευτυχής. Ξέρετε γιατί; Διότι ο Αφρικανός προσπαθεί να φτάσει στην κορυφή έχοντας βιώσει φτώχεια και έλλειψη καλού φαγητού κατά την εφηβεία του. Την στιγμή που ο Αμερικανός, ο Γερμανός και ο Ολλανδός αντίπαλοί του, μεγάλωσαν τρώγοντας πρωινό με μπέικον και φρέσκο βούτυρο άριστης ποιότητας…

Το πανευρωπαϊκό πρωτάθλημα του Αμστερνταμ που έληξε χθες, άφησε μια γεύση ‘από τα ίδια’ στα ενδιαφέροντά μου που αφορούν τον κλασικό αθλητισμό, με μικρή αναλαμπή την καταπληκτική εμφάνιση της αθλήτριάς μας Κατερίνας Στεφανίδη στο άλμα επί κοντώ και το χρυσό μετάλλιο, που άλλωστε αναμενόταν. Το ανησυχητικό της ιστορίας είναι ότι πλήθος αθλητών από την Αφρική, διαγωνίζονται πλέον με τα χρώματα χωρών της… Ευρωπαϊκής Ενωσης, μετά από απόφαση της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας να επιτρέψει τις μεταγραφές. Ενα κόλπο που αποτελούσε παλαιότερα προνόμιο του Βελγίου, της Βρετανίας, της Ολλανδίας και της Γαλλίας (κυρίως λόγω αποικιών…) και που πλέον έχει παρασύρει και άλλες δυνάμεις (Τουρκία κ.λπ.).

Αν αυτό δεν είναι ζωτικό πρόβλημα για τα σπορ ενός έθνους, τότε τι;