Κέλλυ
Δημητρούλια

"Δεν ήμασταν μια 6μελής οικογένεια. Ημασταν 6 άτομα που ζούσαν συμπτωματικά μέσα στο ίδιο σπίτι. Οταν ξαναγίναμε οικογένεια καταφέραμε να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματά μας".
Με τις λίγες αυτές λέξεις περιέγραψε ο πατέρας ενός απεξαρτημένου παιδιού την αιτία του προβλήματος αλλά και το αποτέλεσμα του πραγματικά μεγάλου συναισθηματικού αγώνα ολόκληρης της οικογένειας, στο πλαίσιο της προσπάθειας να απεξαρτηθεί ο ένας. Ακουσα αυτόν τον πατέρα να μιλά πρόσφατα σε μια εκπομπή της ΕΡΤ για το ΚΕΘΕΑ, μαζί με άλλους πολλούς, συναισθηματικά φορτισμένους, λόγω ίσως και της οικονομικής αβεβαιότητας για τη συνέχιση του προγράμματος.
Στην Καλαμάτα το ΚΕΘΕΑ "Κύτταρο" είναι από τις πιο πρόσφατες δομές και τα αποτελέσματά του ήδη είναι ορατά. Ηδη έχει αποφοιτήσει ο πρώτος νέος κι ετοιμάζονται αρκετοί ακόμα -ίσως 8 ή 10- να πάρουν αυτό το "πτυχίο", το σημαντικότερο ίσως που απέκτησαν στη μέχρι τώρα ζωή τους.
Ορισμένοι μάλιστα θέλουν αυτή η τελετή αποφοίτησης να γίνει στην Καλαμάτα, και τότε ίσως οι ντόπιοι δουν από κοντά αυτούς τους αποφοίτους και ίσως αναγνωρίσουν παιδιά που κυκλοφορούν ανάμεσά μας, δουλεύουν, προσπαθούν να στρώσουν τη ζωή τους από την αρχή. Και πραγματικά, είναι διαφορετικό να βλέπεις τον άλλο να έχει βγει νικητής μετά από μια τόσο δυνατή μάχη. Τον θυμάσαι στο παγκάκι διπλωμένο χρόνια πριν με μια σύριγγα στο χέρι και τώρα τον βλέπεις μπροστά σου να σου χαμογελάει, να δουλεύει, να χαίρεται τη ζωή.
Σε εκείνη λοιπόν την εκπομπή "παρόντες ήταν όσοι είχαν το κεφάλι ψηλά, και όχι τη μύτη" όπως ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Ας είμαστε κι εμείς παρόντες στον αγώνα που κάνει το πρόγραμμα, μαζί με αυτά τα παιδιά που θέλησαν να ζήσουν και πάλι τα ωραία της ζωής!