Οσο συνηθισμένες κι αν είναι πλέον στις γιορτές οι εικόνες ανθρώπων που ζητιανεύουν σε πεζοδρόμια και φανάρια, κάποια πράγματα δεν σταματούν να σοκάρουν. Οπως για παράδειγμα το να βλέπεις αγροτικά αυτοκίνητα με τσιγγάνους να... ξεφορτώνουν μητέρες και παιδιά για ζητιανιά. 

Η εικόνα των μικρών παιδιών που ετοιμάζονται για την "εργασία" τους, εκτεθειμένα σε κάθε λογής κινδύνους, είναι μια εικόνα που σοκάρει. Και για να μην στοχοποιούμε κοινωνικές ομάδες, όλοι όσοι ασχολούνται... επαγγελματικά με την επαιτεία γνωρίζουν καλά ότι τις γιορτές ο κόσμος γίνεται πιο φιλάνθρωπος. Ειδικά η παρουσία ενός παιδιού ξυπνά ευαισθησίες -κι αυτό είναι που οι γονείς τους επιδιώκουν να εκμεταλλευτούν. 

Δυστυχώς, οι νόμοι του κράτους δεν έχουν αποδειχτεί αποτελεσματικοί, ώστε τα παιδιά -τσιγγανάκια και μη- να προστατεύονται. Επιπρόσθετα η απουσία δομών φιλοξενίας δεν επιτρέπει την απομάκρυνσή τους από το περιβάλλον που τα εκμεταλλεύεται και τα εξωθεί στην ζητιανιά. Σε ό,τι αφορά ειδικότερα στα τσιγγανόπουλα, είναι θλιβερό να περνάει "στα ψιλά" η ανάγκη να μορφώνονται. Να πηγαίνουν σχολείο και να έρχονται σε επαφή με την ευρύτερη κοινωνική κουλτούρα. Γιατί όπως σήμερα οι γονείς τους τα εκμεταλλεύονται για να βγάλουν χρήματα, έτσι κι αυτά αύριο θα σπρώξουν τα δικά τους παιδιά στη ζητιανιά και τις κλεψιές.

Κανείς δεν αμφισβητεί ότι η τσιγγάνικη εγκληματικότητα εξαπλώνεται και απειλεί σοβαρά την μεσσηνιακή κοινωνία. Αλλά πέρα από τους αφορισμούς για τη συγκεκριμένη κοινωνική ομάδα, οι τοπικοί άρχοντες θα έπρεπε να είχαν προσπαθήσει περισσότερο για την ομαλή κοινωνική τους ένταξη. Η γκετοποίηση των τσιγγάνων αποδείχτηκε στην πράξη ότι δεν φέρνει αποτελέσματα. Αντίθετα τους περιθωριοποιεί περισσότερο, με αποτέλεσμα να μαθαίνουν να επιβιώνουν με τους δικούς τους τρόπους και κανόνες.