Το προηγούμενο Σαββατοκύριακο ήταν ίσως από τα πιο χαρακτηριστικά για τα όσα βιώνει ειδικά το προσωπικό, ενώ οι ασθενείς δείχνοντας κατανόηση στην πλειοψηφία τους, έκαναν υπομονή, χάρη στο χαμόγελο και την διάθεση του προσωπικού να τους απαλύνει τον πόνο -χωρίς φυσικά να λείπουν οι μεμονωμένες εντάσεις και τα παράπονα.

Η πλέον χαρακτηριστική ίσως εικόνα ήταν εκείνη των θαλάμων βραχείας νοσηλείας και του Τμήματος Επειγόντων μέσα στη νύχτα. Κάθε κρεβάτι και φορείο που ήταν διαθέσιμο στο ισόγειο του νοσοκομείου είχε... επιστρατευτεί. Στη βραχεία τα φορεία με ασθενείς είχαν γεμίσει ακόμα και τον προθάλαμο, με αποτέλεσμα αντί για 8 ασθενείς να νοσηλεύονται στο τμήμα ίσως και πάνω από... 15. Η μοναδική στη βάρδια νοσηλεύτρια όχι μόνο δεν δυσανασχετούσε, αλλά προσπαθούσε να εξυπηρετήσει με κατανόηση τόσο τους ασθενείς και τους συνοδούς όσο και το ιατρικό προσωπικό. Οι γιατροί κατάκοποι από την εφημερία, μπορεί να σχολίαζαν πως δεν έχουν σταθεί επί πολλές ώρες, αλλά αυτό δε τους εμπόδισε να εξετάσουν όλους όσοι ζήτησαν τη βοήθειά τους.

Γιατροί που δουλεύουν 24ωρα, νοσηλευτικό προσωπικό που κάνει... δύο βάρδιες στο 24ωρο, ασθενείς που θέλουν γρήγορα τις εξετάσεις τους για να φύγουν και άλλοι με... μαγικά να φύγει ο πόνος τους. Ενας συνδυασμός που συχνά θα μπορούσε να είναι... εκρηκτικός, με συνεχείς καβγάδες και υπερβολές. Ισως είναι θαύμα που τα περιστατικά μεγάλης έντασης είναι μεμονωμένα, αν και έντονα καμιά φορά.

Οπως όμως και αν εξελιχθεί η κατάσταση μελλοντικά, η κατανόηση μάλλον είναι το μοναδικό όπλο για να κυλήσουν τα πράγματα όσο γίνεται πιο ομαλά.