Το εν λόγω περιστατικό μάλιστα απασχόλησε και μέσα ενημέρωσης πανελλαδικής εμβέλειας. Δυστυχώς όμως η περιοχή μας πλέον έχει θέσει υποψηφιότητα για να απασχολήσει και πάλι την επικαιρότητα σε κορυφαίο επίπεδο με ανάλογα περιστατικά. Και αυτό γιατί από ό,τι φαίνεται οι βόλτες αρμοδίων στην Αθήνα για το θέμα της παραβατικότητας δεν αρκούν για να δώσουν λύση. Λύση στα προβλήματα που σε καθημερινή σχεδόν βάση αντιμετωπίζουν χιλιάδες Μεσσήνιοι, οι οποίοι ουσιαστικά νιώθουν απροστάτευτοι μέσα στα ίδια τους τα σπίτια. 

Τα πράγματα φαινομενικά πάντως έχουν ηρεμήσει τις τελευταίες μέρες και έχουν περιοριστεί σε εκατέρωθεν, διά του Τύπου, προειδοποιήσεις, αλλά όλοι γνωρίζουμε ότι η τοπική κοινωνία είναι καζάνι που βράζει. Ανά πάσα στιγμή τα πράγματα μπορεί να εκτραχυνθούν και να φθάσουν σε κατάσταση, η οποία δύσκολα θα μπορέσει να ελεγχθεί και από τις μη επαρκείς -σε αριθμητικό επίπεδο- αστυνομικές δυνάμεις του νομού.

Ποιος πιστεύει δηλαδή ότι είναι μακριά από την πραγματικότητα περιστατικά που θα στοιχίσουν ακόμα και ανθρώπινες ζωές; Οι φόβοι αποτελούν κοινό μυστικό και φυσικά ένα τέτοιο περιστατικό μόνο μεμονωμένο δεν θα είναι, καθώς το... αίμα πληρώνεται με αίμα.

Το μόνο σίγουρο είναι ότι όποιος αυτή τη στιγμή αναζητάει ευθύνες και υπευθύνους για το πώς φθάσαμε ως εδώ είναι εκτός τόπου και χρόνου. Αυτό που προέχει είναι η εξεύρεση λύσεων και η... αποσυμπίεση της κατάστασης. Είναι φυσικά ευνόητο ότι η καθυστέρηση ανάληψης πρωτοβουλιών, αφήνει περιθώριο δράσης στους... μη έχοντες εργασία “γνωστούς άγνωστους”, που μέσα στο χάος για κάποιους αποτελούν όαση.

Παγίδα φυσικά αποτελεί η δημιουργία... στρατοπέδων. Αν χωριστούμε σαν κοινωνία αναφορικά με τέτοια θέματα στο “εμείς” και οι “άλλοι” μόνο πόλωση και... εκρήξεις θα δημιουργηθούν. 

Και επειδή οι τελευταίες μέρες μυρίζουν... ηρεμία πριν την καταιγίδα, ας επαγρυπνούμε πριν να είναι πολύ αργά.