Του Γιώργου Παναγόπουλου

Φωτιά έχουν πάρει τις τελευταίες ημέρες τα κομματικά επιτελεία προκειμένου να καταλήξουν στις λίστες με τους υποψηφίους βουλευτές. Οπως είναι γνωστό η πρώτη μεγάλη εκλογική μάχη διεξάγεται πριν από την κάλπη και αφορά τη συγκρότηση των ψηφοδελτίων. Αποτελεί κοινό μυστικό ότι ο τρόπος που συγκροτούνται τα ψηφοδέλτια στα κόμματα -και αυτό αφορά όλα τα κόμματα, μεγάλα και μικρά, αριστερά και δεξιά- ουσιαστικά προδικάζει και το αποτέλεσμα της σταυροδοσίας. Προκαθορίζονται μέσω της συγκρότησης των ψηφοδελτίων τόσο αυτοί που έχουν βάσιμες πιθανότητες εκλογής όσο και η σειρά κατάταξης. Οι ανατροπές είναι βέβαια στο παιχνίδι, ειδικά σε περιόδους υψηλής ρευστότητας όπως αυτή που διανύουμε όπου οι υποψήφιοι και τα κόμματα που μετέχουν στις εκλογές θα είναι περισσότερα από κάθε άλλη φορά.

Ο τρόπος που συγκροτούνται τα ψηφοδέλτια και η ανάγκη να διατηρηθούν οι ισορροπίες μεταξύ των «βαρόνων», έχει δημιουργήσει ένα ιδιότυπο πολιτικό προσωπικό που συμπληρώνει κάθε φορά τα ψηφοδέλτια το οποίο κινείται στα όρια της γραφικότητας. Υποψήφιοι που ακόμα και από τις ελάχιστες εκατοντάδες ψήφους που λαμβάνουν οι περισσότερες οφείλονται σε λάθος των ψηφοφόρων ή σε λόγους «σημαδέματος» από τοπικούς κομματάρχες ισχυρών υποψηφίων. Η κατάσταση αυτή μπορεί να βόλευε συγκυριακά κάποιους αλλά οδήγησε στην απαξίωση των ψηφοδελτίων και των υποψηφίων συνολικά. Η απαξίωση της πολιτικής και των πολιτικών έχει τη βάση της στην αναξιοκρατία και το παιχνίδι συσχετισμών που επικρατεί στο εσωτερικό των κομμάτων. Δεν είναι τυχαίο που τα κόμματα δυσκολεύονται να βρουν αξιοπρεπή πρόσωπα για να συμπληρώσουν τα κενά στα ψηφοδέλτιά τους. Κανένας σοβαρός δεν θέλει να μπει στην ίδια μοίρα με τα πολιτικά νούμερα. Αποτέλεσμα η διαρκής ανακύκλωση γραφικών και μωροφιλόδοξων που κατεβάζουν το επίπεδο της πολιτικής και του διαλόγου.

Η μεγαλύτερη όμως ζημιά είναι ότι κάτω από αυτές τις προϋποθέσεις δεν είναι δυνατή η ανανέωση του πολιτικού προσωπικού. Δεν υπάρχουν δηλαδή συνεπείς παρουσίες με δράση στις τοπικές κοινωνίες και τους επαγγελματικούς χώρους που θα επιβραβεύονταν με τη συμμετοχή τους στα ψηφοδέλτια εγγράφοντας ταυτόχρονα υποθήκες για μελλοντική εκλογή τους. Η ανανέωση έτσι γίνεται με ανορθολογικούς όρους και πολλές φορές επιβάλλεται από τα πάνω. Το υπάρχον σύστημα πριμοδοτεί ταυτόχρονα την άλλη μεγάλη πληγή της πολιτικής ζωής που είναι η οικογενειοκρατία. Οι γόνοι επιδιώκουν και μπαίνουν χωρίς πολλά - πολλά στα ψηφοδέλτια με μοναδικό προσόν… την συγγενική σχέση. Μόνο που αυτό δεν είναι σύγχρονη δημοκρατία αλλά κεκαλυμμένη βασιλεία. Αποτέλεσμα αυτής της πραγματικότητας σε συνδυασμό με την ανεξέλεγκτη λειτουργία των μέσων μαζικής ενημέρωσης και ειδικότερα των ραδιοτηλεοπτικών έχουν καταστήσει την ενασχόληση με την πολιτική από κίνητρο προσφοράς σε ακριβό σπορ για λίγους. Αρκεί να σημειωθεί ότι σε νομούς όπως η Μεσσηνία η συμμετοχή στις βουλευτικές εκλογές κοστίζει χιλιάδες ευρώ για όποιον επιθυμεί μια αξιοπρεπή καταγραφή ενώ για όποιον χτυπά με αξιώσεις εκλογή το κόστος εκτινάσσεται σε δυσθεώρητα ύψη.

Το τι ακριβώς συμβαίνει το γνωρίζουν όλοι και πρώτα απ’ όλους οι ίδιοι οι πολιτικοί. Η περίφημη «διαπλοκή» έχει τη ρίζα της στον τρόπο εκλογής των βουλευτών. Οταν χρειάζονται τεράστια ποσά για την εκλογή είναι προφανές ότι αυτά θα βγουν από κάποιες τσέπες και θα πρέπει με κάποιον τρόπο να επιστραφούν και μάλιστα με τόκο. Ο φαύλος αυτός κύκλος πλήττει την αυτονομία της πολιτικής και οδηγεί στην απομάκρυνση απ’ αυτή κάθε ανθρώπου που δεν θέλει το νταραβέρι και την ομηρία από μικρούς ή μεγάλους «νταβατζήδες». Είναι προφανές ότι η κρίση και η απαξίωση της πολιτικής εδράζεται σ’ αυτές ακριβώς τις στρεβλώσεις στη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος. Η αλήθεια είναι ότι όλοι οι πολιτικοί γνωρίζουν το πρόβλημα αλλά διστάζουν να λάβουν τα αναγκαία μέτρα για να μην θιγούν τα κεκτημένα τους.

Η εσωτερική λειτουργία των κομμάτων, μικρών και μεγάλων, που οδηγεί σε συγκρότηση ψηφοδελτίων με όρους ισορροπιών και διευθετήσεων και ο τρόπος εκλογής των βουλευτών στη συνέχεια από τους πολίτες αποτελούν τη σάπια βάση, πάνω στην οποία έχει οικοδομηθεί το ρουσφετολογικό αναξιοκρατικό πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό σύστημα αξιών που πρόσφατα χρεοκόπησε. Το νέο δεν έχει ακόμα γεννηθεί γι’ αυτό και σε αυτές τις εκλογές θα ζήσουμε τον επιθανάτιο ρόγχο του παλιού. Τα ψηφοδέλτια των κομμάτων για μια ακόμα φορά θα κατακλυστούν από γόνους, ανεπάγγελτους και μωροφιλόδοξους. Οι δημοσκοπήσεις «προβλέπουν» ότι στα έδρανα της νέας Βουλής θα υπάρχει κομματική πολυχρωμία, ας φροντίσουμε επιλέγοντας προσεκτικά τους υποψηφίους να μην την καταστήσουμε και …τσίρκο.

Υ.Γ. Τα όσα συνέβησαν αυτήν την εβδομάδα στο Περιφερειακό Συμβούλιο είναι απολύτως φυσιολογικά. Η λογική τού δεν θέλουμε να γίνει τίποτα που θα αλλάξει τη συντηρητική, μικροσυμφεροντολογική και κοντόφθαλμη μακαριότητά μας είναι γνωστή και κυριαρχεί εδώ και χρόνια. Είναι επίσης γνωστό ότι επιβίωναν πολιτικά μόνο αυτοί που «χάιδευαν» τις αρνήσεις των τοπικών κοινωνιών αποφεύγοντας να συγκρουστούν με νοοτροπίες και να θίξουν κυρίως μικροσυμφέροντα. Είναι έτσι απολύτως λογικό στο τέλος να πληρώσουν το τίμημα του λογαριασμού που τους αναλογεί. Επιπρόσθετα όταν μισή ώρα πριν ξιφουλκείς εκ του ασφαλούς -πουλώντας τζάμπα πολιτική μαγκιά- κατά των «ρυπαρών» στρατοπέδων φύλαξης μεταναστών τα οποία δεν θέλεις να εγκατασταθούν στην επικράτειά σου, τότε έχεις νομιμοποιήσει πολιτικά την απαίτηση του διαμαρτυρόμενου όχλου να σου επιβάλει τη δική του απόφαση. Το ανώτατο όριο του λαϊκισμού είναι ο φασισμός της βίαιης επιβολής της «σωστής» άποψής σου. Το τελευταίο διάστημα δυστυχώς όλο και περισσότερο πληθαίνουν τα φαινόμενα πολιτικής βίας και το χειρότερο είναι η ανοχή όλων μας σε αυτά.



panagopg@gmail.com