Η εβδομάδα ήταν πλούσια σε εξελίξεις σε σχέση με το μέλλον της κορυφαίας συνεταιριστικής οργάνωσης του νομού, της Ενωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Μεσσηνίας. Η επεισοδιακή συνέλευση μετατροπής της σε συνεταιρισμό νέου τύπου στην οποία όλοι κατηγορούσαν όλους από τη μια μεριά και τα εμφανή προβλήματα ρευστότητας που οδηγούν σε «σκάσιμο» επιταγών αλλά και σε καθυστέρηση πληρωμών του προσωπικού από την άλλη, δείχνουν ότι ο κρότος από την κατάρρευση που έρχεται θα είναι εκκωφαντικός. Η συγκεκριμένη κατάρρευση θα έχει σίγουρα συνέπειες στην τοπική οικονομία γιατί δεν υπάρχουν διάδοχα σχήματα έτοιμα να πάρουν μέρος των δραστηριοτήτων αλλά και να «κρατήσουν» ή αντικαταστήσουν τις θέσεις εργασίας που θα χαθούν.
Το επόμενο διάστημα οι αγρότες της περιοχής ενδέχεται να βρεθούν μπροστά σε προβλήματα που θα αφορούν τόσο την ομαλή καταβολή των επιδοτήσεων όσο και την εμπορία διαφόρων προϊόντων στα οποία η Ενωση έπαιζε ρόλο. Το κενό που δημιουργείται είναι βέβαιο ότι θα καλυφθεί αλλά χρειάζεται προετοιμασία έτσι ώστε το ενδιάμεσο διάστημα να διαλυθεί με τους λιγότερους κραδασμούς. Την επόμενη περίοδο πρέπει να δημιουργηθούν οι προϋποθέσεις ώστε το νέο που θα προκύψει να είναι καλύτερο και αποδοτικότερο για την τοπική οικονομία. Η υπεράσπιση των παλαιών δομών μέσα από τη λογική «να φύγουν οι ανέντιμοι να έρθουν οι έντιμοι» και «το κράτος να ενισχύσει -μέσω θαλασσοδανείων- την ύπαρξη των συνεταιρισμών» είναι καταδικασμένη και χρεοκοπημένη συνταγή. Αυτό που χρειάζεται ο αγροτικός τομέας δεν είναι η διατήρηση του σημερινού μοντέλου οργάνωσης που στην καλύτερη των περιπτώσεων απλώς θα παρατείνει χρονικά το αδιέξοδο. Χρειάζεται οργάνωση των αγροτών σε επιχειρηματική βάση.
Ο σύγχρονος αγρότης είναι παραγωγός - επιχειρηματίας και χρειάζεται κοινοπρακτικά εμπορικά σχήματα παρέμβασης στην προμήθεια εργαλείων και εφοδίων αλλά και συγκέντρωσης και αποθήκευσης προϊόντων. Οι σύγχρονοι αγρότες έχουν ανάγκη από κοινοπρακτικές εταιρείες και ενώσεις οι οποίες θα λειτουργούν με σκοπό το κέρδος των εταίρων-μελών τους. Οι νέες αγροτικές εταιρείες οι οποίες θα συγκροτούνται από φυσικά πρόσωπα ή αγροτικές επιχειρήσεις θα έχουν ως επιδίωξη τη μείωση του κόστους αγροτικής παραγωγής (συνολική προμήθεια εφοδίων, εργαλείων κ.λπ.) και καλύτερη παρέμβαση στην τιμή πώλησης μέσα από τη συγκέντρωση και αποθήκευση κρίσιμων ποσοτήτων προϊόντος.
Αυτό που ουσιαστικά πρέπει να μεταβληθεί είναι η αντίληψη του τι είναι ο αγρότης. Να γίνει δηλαδή συνείδηση αλλά και να εδραιωθεί ως πρακτική ότι ο αγρότης δεν είναι ένας κακομοίρης χειρώνακτας αλλά ένας παραγωγός-επιχειρηματίας που παράγει για την αγορά και τους καταναλωτές. Ο σύγχρονος αγρότης δεν έχει ανάγκη το κράτος πατερούλη και τα μακριά του χέρια -που ήταν μέχρι τώρα οι συνεταιριστικές οργανώσεις- για να τον προστατεύσουν και να τον κρατήσουν τελικά υποταγμένο και εξαρτημένο. Οσο πιο γρήγορα σπάσουν οι δεσμοί εξάρτησης και προστασίας τόσο γρηγορότερα θα απελευθερωθούν δυνάμεις και θα δημιουργηθούν συνθήκες βιώσιμης ανάπτυξης στον πρωτογενή τομέα. Μόνο μέσα από μια νέα προσέγγιση του συγκεκριμένου χώρου θα επιτευχθεί και η επιδιωκόμενη «παλιννόστηση» στην ύπαιθρο νέων επαγγελματιών αγροτών από τη μεγάλη δεξαμενή των ανέργων που έχει δημιουργηθεί στα μεγάλα αστικά κέντρα.
Οι τελευταίες εξελίξεις στον αγροτοσυνδικαλιστικό τομέα αλλά και συνολικότερα στην οικονομία επιβεβαίωσαν όσα εδώ και καιρό υποστηρίζουμε, ότι δηλαδή η διάλυση των υπαρχόντων συνεταιριστικών οργανώσεων και η δόμησή τους με σύγχρονα συμμετοχικά κριτήρια εκπροσώπησης καθώς και η λειτουργία τους με αυστηρά επιχειρηματικά πρότυπα αποτελούν το κλειδί για αναστροφή της πορείας στον αγροτικό τομέα. Ο σύγχρονος αγρότης πρέπει να μάθει να παράγει με επιχειρηματικά κριτήρια για το ράφι των καταστημάτων και να φροντίζει πρωτίστως για την ικανοποίηση των αναγκών του καταναλωτή. Είναι προφανές ότι ο αγρότης για να ανταποκριθεί στις ανάγκες της εποχής χρειάζεται οργανώσεις που θα του εξασφαλίζουν την προώθηση του προϊόντος στο ράφι και όχι κομματικούς διαχειριστές των επιδοτήσεων.
Οι ψευτοκαβγάδες κομμάτων και παραγόντων για το ποιος γράφει ή δεν γράφει μέλη -άραγε αυτοί που ζητούν από τους άλλους να κινητοποιηθούν για εγγραφές αφού είναι εύκολο γιατί δεν το κάνουν οι ίδιοι;- η εκτόξευση κατηγοριών και η επίδειξη του έντιμου κομματικού DNA έναντι του ανέντιμου είναι μια παλιά ιστορία. Το συγκεκριμένο έργο με εναλλαγή προσώπων και κομμάτων στους ίδιους ρόλους κράτησε αρκετά, έχουμε ζήσει ξανά και ξανά όλα τα επεισόδια και η επανάληψή τους με νέους πρωταγωνιστές δεν πρόκειται να προσφέρει τίποτα απολύτως. Είναι καιρός να συνειδητοποιήσουμε ότι το συγκεκριμένο μοντέλο δεν μπορεί να λειτουργήσει με όρους ελεύθερης αγοράς και παγκοσμιοποιημένης οικονομίας. Και βέβαια οφείλουμε να θυμόμαστε πού οδήγησε ο προστατευμένος «παράδεισος» των «κλειστών - εθνικών» οικονομιών τόσο στο παρελθόν όσο και στο παρόν. Το νέο φοβίζει αλλά ταυτόχρονα κινητοποιεί. Αποτελεί όμως τη μόνη διέξοδο. Γι' αυτό όσο γρηγορότερα επιβληθεί τόσο συντομότερα θα εξέλθει από την κρίση δυνατότερος και ανταγωνιστικότερος ο αγροτικός τομέας.
Υ.Γ. Η μάχη του Χατζηπετρή για το κλείσιμο των σκουπιδότοπων βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο λογαριασμός θα καταλήξει έμμεσα ή άμεσα στα κεφάλια μας ενώ οι ανεύθυνοι άρχοντες θα συνεχίζουν να κουνούν ο ένας στον άλλο το δάχτυλο παριστάνοντας τους αθώους. Ενδεικτικό της επιλεκτικής προσέγγισης είναι ότι ο Νίκας θυμήθηκε το Βαλτί και το Παλιοροβούνι και τα λεφτά που σπαταλήθηκαν, αλλά ξέχασε τη ΜΟΛΑΚ που με δική του ευθύνη και απόφαση εγκαταλείφθηκε! Η υποκρισία στο θέμα των σκουπιδιών περισσεύει και δυστυχώς όλοι δείχνουν ότι δεν θέλουν να λύσουν το πρόβλημα αλλά να χειριστούν επικοινωνιακά τις συνέπειες που προκαλούνται από αυτό. Επαναλαμβάνουμε για μια ακόμα φορά ότι για τα πρόστιμα και τα αδιέξοδα φταίνε όλοι!
panagopg@gmail.com
