Η υπόθεση με τις απαλλοτριώσεις εκτάσεων για τη δημιουργία εργοστασίου επεξεργασίας απορριμμάτων στην Πελοπόννησο είναι χαρακτηριστική της αποφασιστικότητας να μην μείνουν οι αυτοδιοικητικές αρχές απροστάτευτες απέναντι στον τακτικισμό των μειοψηφιών.
Το θέμα των απαλλοτριώσεων πήγε στο Περιφερειακό Συμβούλιο, ψηφίστηκε μόνο από τους συμβούλους της πλειοψηφίας και έγινε σαφές ότι οι υπόλοιποι ήθελαν να κάνουν «παιχνίδι» για να κρατήσουν άλλη μία τετραετία την Πελοπόννησο όμηρο των σκουπιδιών. Αναδείχτηκε ταυτόχρονα το ότι κάποιοι νόμισαν πως είχαν βρει θέμα για να διαπραγματευτούν και να ασκήσουν πίεση, προκειμένου να κλείσουν παλιούς λογαριασμούς. Δεν είχαν όμως υπολογίσει ότι αφενός ο Παναγιώτης Νίκας είναι παλιά καραβάνα για να εγκλωβιστεί σε τέτοιους τακτικισμούς και αφετέρου ότι διαθέτει ανοιχτή γραμμή με την κυβέρνηση και μπορεί να... κόψει ό,τι δεν λύνεται! Η μεταβίβαση της αρμοδιότητας λήψης απόφασης στην Οικονομική Επιτροπή από το Περιφερειακό Συμβούλιο στέλνει μήνυμα σε όλες τις κατευθύνσεις ότι τα καλαμπούρια και οι εξυπνάδες θα πρέπει να τελειώσουν.
Είχαμε έγκαιρα επισημάνει ότι το διπλό εκλογικό σύστημα θα κατέληγε στην απόλυτη απαξίωση των Περιφερειακών και Δημοτικών Συμβουλίων. Οι Περιφέρειες και οι δήμοι θα έπρεπε να διοικηθούν, και αναγκαστικά η λήψη των αποφάσεων θα περνούσε σε περιφερειάρχες και δημάρχους, με τα συμβούλια να μετατρέπονται σε διακοσμητικά όργανα που θα ασχολούνται με την έκδοση ψηφισμάτων για τον πόλεμο στο Ιράκ ή στη Συρία και την παγκόσμια ειρήνη! Είμαστε ακριβώς σε αυτό το σημείο. Τα Δημοτικά Συμβούλια, όπως αυτό της Καλαμάτας για παράδειγμα, χάνονται σε χαοτικές πολύωρες συνεδριάσεις στις οποίες ο καθένας... λέει τον πόνο του ή κάνει το κομμάτι του. Η ουσία χάνεται, τα θέματα μεταβιβάζονται από συνεδρίαση σε συνεδρίαση, και οι κρίσιμες αποφάσεις σταδιακά θα περάσουν στα όργανα που υπάρχουν σαφείς πλειοψηφίες και μειοψηφίες.
Η δημοκρατία δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς σαφείς πλειοψηφίες και μειοψηφίες. Αν δεν είναι οριοθετημένοι και ξεκάθαροι οι ρόλοι του καθενός, το σύστημα καταρρέει στον βυζαντινισμό του παρασκηνίου. Η διοίκηση για να λειτουργήσει χρειάζεται κάποιος να μπορεί να λάβει μία απόφαση. Τα χαοτικά σχήματα της δήθεν δημοκρατικής νομιμοποίησης οδηγούν σε παραλυσία και στη νομιμοποίηση της συναλλαγής.
Το θετικό στην παρούσα φάση είναι ότι γρήγορα ξεκαθαρίστηκε το ποιος έχει την ευθύνη και ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις στην Περιφέρεια και στους δήμους. Οι περιφερειάρχες και οι δήμαρχοι έχουν πλέον την ευθύνη για ό,τι συμβαίνει, και αυτό είναι θετικό για τη δημοκρατία, μιας και οι πολίτες μπορούν ξεκάθαρα να καταλογίσουν ευθύνες για πράξεις και παραλείψεις. Η Πελοπόννησος, ειδικότερα, έχει πλέον περιφερειάρχη και όχι... μικρό πρωθυπουργό ανεξάρτητου κράτους με διαρκώς λυμένο το ζωνάρι για καβγά. Εχει δηλαδή έναν αυτοδιοικητικό με εξουσίες και αρμοδιότητες που γνωρίζει ότι πρέπει να συνεργάζεται με την κυβέρνηση και τους δημάρχους προκειμένου να επιτυγχάνει λύσεις για τα προβλήματα της περιοχής του. Αυτό ίσως να είναι και το σημαντικότερο νέο στοιχείο στα αυτοδιοικητικά πράγματα της Πελοποννήσου. Οι αυτοκρατορικές αντιλήψεις αποτελούν παρελθόν, και αυτό δημιουργεί αισιοδοξία για το μέλλον. Τα προβλήματα επιζητούν συνεργασίες και κοινές δράσεις, αλλά και τη δυνατότητα να αναλαμβάνεται στο τέλος της ημέρας η ευθύνη για τη λήψη μιας απόφασης.
Σε ό,τι αφορά τα ειδικότερα ζητήματα της Περιφέρειας Πελοποννήσου φαίνεται ότι έχουμε επιτέλους ορατή λύση στο πρόβλημα των σκουπιδιών αλλά και ρεαλιστικές κινήσεις στον τομέα των υποδομών. Εχουμε μια περιφερειακή αρχή η οποία δεν αναλώνεται σε ανούσιους καβγάδες σέρνοντας τα ζητήματα, αυτοθαυμαζόμενη διαρκώς για το πόσο καλά τα καταφέρνει χωρίς να κάνει τίποτα. Η διαχείριση των σκουπιδιών μπαίνει πλέον στη φάση της υλοποίησης. Μμπορεί να μην είναι –και δεν είναι– η καλύτερη δυνατή λύση, αλλά είναι καλύτερη από το σημερινό χάλι. Στον τομέα των οδικών έργων η νέα περιφερειακή αρχή δείχνει μια ιδιαίτερη κινητικότητα, τόσο για την ένταξη σημαντικών νέων τμημάτων όσο και για τη συντήρηση των υπαρχόντων. Μένει να δούμε αν θα τα καταφέρει και στην υλοποίηση. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που μετράει και αυτό είναι το κρίσιμο σε κάθε θεσμό.
Τα πάντα κρίνονται από το τελικό αποτέλεσμα. Από το αν καταφέρνει ο κάθε θεσμός να υπηρετήσει το συμφέρον των πολιτών. Ωραία τα ιδεολογικά σχήματα και οι θεωρίες, αλλά αυτό που μετράει είναι το αν παράγεται ουσιαστικό αποτέλεσμα για τους πολίτες. Τα σχήματα που δεν είναι προσανατολισμένα σε αυτό είναι καταδικασμένα να καταρρεύσουν. Η παραγωγή χρήσιμου για τους πολίτες έργου προϋποθέτει γνώση, τόλμη και λήψη δύσκολων αποφάσεων, σε ένα πλαίσιο διαφάνειας και ουσιαστικού ελέγχου νομιμότητας. Οι πολίτες κρίνουν από το αποτέλεσμα και αυτό είναι το μεγαλείο της δημοκρατίας. Οσοι θεωρούν ότι οι πολίτες, ειδικά στις αυτοδιοικητικές εκλογές, δεν καταλαβαίνουν ή εξαπατήθηκαν, προσπαθούν να κρύψουν την ανεπάρκειά τους και τη μηδενική τους παραγωγή ομιλούντος έργου.
