Ολοι αντιλαμβάνονται πλέον ότι πριν από οτιδήποτε άλλο το βασικό έργο υποδομής για τον αγροτικό τομέα στην περιοχή είναι η άρδευση. Ο πρόεδρος της Συκικής με τις προχθεσινές δηλώσεις παραδέχτηκε ότι πριν την αναδιάρθρωση της καλλιέργειας θα πρέπει να υπάρξει ένα μεγάλο αρδευτικό δίκτυο, γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει μέλλον. Είναι φανερό πλέον σε όλους ότι τα παραδοσιακά αγροτικά προϊόντα της Μεσσηνίας, δηλαδή ελαιόλαδο, σύκα και σταφίδα, έχουν να αντιμετωπίσουν το ανυπέρβλητο εμπόδιο της κλιματικής αλλαγής.
Το ζήτημα της εξεύρεσης νερού για το πότισμα των καλλιεργειών, που μέχρι πρόσφατα δεν ποτίζονταν, δεν είναι μία απλή υπόθεση -και θεωρούμε ότι δεν μπορεί να γίνει με αποσπασματικό και ευκαιριακό τρόπο. Η άρδευση ελαιώνων, αμπελιών και συκοπερίβολων είναι ένα τεράστιο έργο που προϋποθέτει τον ορθολογικό και παραγωγικό τρόπο διαχείρισης του συνόλου των υδάτινων αποθεμάτων της περιοχής. Το τι δυνατότητες και επιλογές υπάρχουν, θα πρέπει να αποτυπωθεί σε μελέτες και σενάρια, προκειμένου ο καθένας να λάβει τις αποφάσεις του. Το μόνο βέβαιο πλέον είναι ότι αν οι δενδρώδεις καλλιέργειες της Μεσσηνίας δεν ποτιστούν, με βάση τα μοντέλα των ειδικών που παρακολουθούν την κλιματική αλλαγή, την επόμενη 20ετία θα έχουν εγκαταλειφθεί ως οικονομικά ασύμφορες, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για το περιβάλλον και τη μορφολογία της περιοχής.
Οι συνθήκες που δημιουργούνται είναι φανερό ότι θα πρέπει να αλλάξουν τις προτεραιότητες και τα αιτήματα των φορέων και των ασχολούμενων με τον πρωτογενή τομέα στην περιοχή. Τα αρδευτικά φράγματα, μικρά και μεγάλα, είναι οι υποδομές που μπορούν να σώσουν την αγροτική παραγωγή. Ολες οι δυνάμεις θα πρέπει να επικεντρωθούν σε αυτό τον τομέα, για να παραμείνει στη ζωή η παραδοσιακή αγροτική παραγωγή. Το θετικό είναι ότι το πρόβλημα γίνεται πλέον τόσο πιεστικό, που αναγκάζει τους πάντες να ασχοληθούν μαζί του μια και μέχρι πρόσφατα ήταν θεωρητικό και η επίλυσή του μεταφερόταν κάπου στο μακρινό μέλλον. Η ξηρασία είναι εδώ και ζητεί άμεσες λύσεις.
