Όποιος θέλει να θυμώσει ή να απογοητευτεί, πρέπει να παρακολουθήσει μία από τις εκδηλώσεις που γίνονται για την ελιά και το ελαιόλαδο. Μόνο τυχαίο δεν είναι ότι αυτές συγκεντρώνουν πλέον όλο και μικρότερο ενδιαφέρον των πραγματικών ελαιοπαραγωγών. Η συντριπτική πλειονότητα των ομιλητών στις συγκεκριμένες εκδηλώσεις δεν προσφέρει τίποτα, ούτε καν στον προβληματισμό, ενώ δεν λείπουν οι εντελώς εκτός θέματος προσεγγίσεις. Έχεις την αίσθηση ότι πρόκειται για μία παράσταση που δίνεται μόνο και μόνο για να δηλωθεί η ύπαρξη και να δικαιολογηθεί η απορρόφηση πόρων από διάφορα προγράμματα που τρέχουν και έχουν ως στόχο τη στήριξη του ελαιολάδου και των ελαιοπαραγωγών.
Σε συνέδρια, γιορτές και φεστιβάλ, ελάχιστες είναι οι ομιλίες και οι προσεγγίσεις που δείχνουν έναν δρόμο διεξόδου και κινούνται στο πλαίσιο της λογικής. Το να πάρει κάποιος τον λόγο και να διαπιστώσει ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά ή να πουλήσει τοπικό πατριωτισμό και αντίσταση εκ του ασφαλούς, δεν προσφέρει κυριολεκτικά τίποτα. Γιατί ωραία είναι να προτείνει, για παράδειγμα, αντίσταση στη μη πώληση ελαιολάδου κάτω από μια τιμή, αλλά ο ελαιοπαραγωγός πρέπει να ζήσει και αν δεν πουλήσει, πώς θα ζήσει; Για να ξέρουμε δηλαδή τι λέμε και τι προτείνουν ορισμένοι, γιατί στο τέλος θα χάσουμε το μυαλό μας.
Το ελαιόλαδο αποτελεί βασικό πλουτοπαραγωγικό πόρο για τη Μεσσηνία. Η κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι εξαιρετικά αρνητική. Εξακολουθούμε να πουλάμε ένα προϊόν ανώνυμο, χωρίς ταυτότητα, σε βυτία ως πρώτη ύλη. Όσο αυτό δεν αντιμετωπίζεται δραστικά μέσα από μία λύση που απαιτεί την κινητοποίηση όλων των τοπικών δυνάμεων, δεν πρόκειται να αλλάξει η μοίρα του τόπου. Στην Τοσκάνη οι παραγωγοί πουλάνε 9 ευρώ το κιλό, γιατί έχουν ένα προϊόν με ταυτότητα. Εμείς εδώ θα πουλάμε όσο και οι Τυνήσιοι και οι Τούρκοι, γιατί έχουμε ένα ανώνυμο προϊόν. Και κάτι τελευταίο για τις ελιές Καλαμάτας: Είναι τουλάχιστον προκλητικό να εμφανίζονται και να μιλούν σε εκδηλώσεις για το ελαιόλαδο και την ελιά όσοι με τη στάση τους συνηγόρησαν στο να χαθεί η ΠΟΠ Ελιά Καλαμάτας και να μπει και αυτή στον μεγάλο «κουβά» του ανώνυμου προϊόντος.
Η αλήθεια είναι ότι κανένας δεν ντρέπεται και κανένας δεν χαλάει την καρδιά του με τον άλλον. Το θέατρο των φιλοφρονήσεων και της κολακείας συνεχίζεται μέχρι να μην μείνει κανένας σε αυτόν τον τόπο. Όσο για το μέλλον της ελαιοπαραγωγής, θα υπάρξει μόνο αν η κλιματική κρίση ξεράνει όλες τις ελιές των άλλων και αφήσει μόνο τις δικές μας!
panagopg@gmail.com
