Του Μάξιμου Χαρακόπουλου

Στην Ελλάδα η λογική των εύκολων λύσεων είχε πάντοτε πολλούς οπαδούς. Από το 1981 μάλιστα είχε γίνει σχεδόν κυρίαρχη. Ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε υποσχεθεί στους «μη προνομιούχους» να τους φέρει σοσιαλισμό στις 18 Οκτωβρίου. Και κατήγαγε μεγάλη νίκη στις εκλογές. Την επομένη, βέβαια, επειδή βρήκε κομμάτι δύσκολο να πραγματοποιήσει όσα όμορφα επαγγελλόταν από τα προεκλογικά μπαλκόνια, βρήκε άλλη μέθοδο για να εξασφαλίζει εκλογική πελατεία. Τον άκρατο και ανεύθυνο δανεισμό. Καθώς είχαμε γίνει και μέλος της ΕΟΚ, αυτής που ο ίδιος προηγουμένως έσερνε τα μύρια όσα και μπήκαμε μόνο και μόνο από την επιμονή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, έρεε άφθονο το χρήμα προς τη χώρα. Γεγονός που είχε σαν αποτέλεσμα αρκετοί να πλουτίζουν άκοπα, να πετυχαίνουν όσοι είχαν διασυνδέσεις, να εμπεδώνεται η αντίληψη ότι δεν χρειάζεται προσπάθεια για να πετύχεις. Αφού «λεφτά υπάρχουν». Ναι, αυτή η άποψη, πριν την εκστομίσει ο Γιώργος Παπανδρέου από τα προεκλογικό μπαλκόνι το 2009, ήταν ήδη κυρίαρχη. Απλώς, με την κρίση ανακαλύψαμε ότι τα λεφτά αυτά τα χρωστάμε, και μάλιστα με τόκο. Και ότι αυτό που γινόταν εδώ και τρεις δεκαετίες έστελνε το λογαριασμό στους νεώτερους.
Δυστυχώς, όμως, η λογική των εύκολων λύσεων βρίσκει και σήμερα ευήκοα ώτα. Δεν είναι λίγοι εκείνοι που αδυνατούν ή δεν θέλουν να αντιληφθούν την νέα πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί. Δεν επιθυμούν να απαλλαγούν από τις ψευδαισθήσεις που είχαμε όλοι μας τραφεί. Και αυτό είναι κατανοητό έως ένα βαθμό, για τον απλό πολίτη.
Αυτό, όμως, που δύσκολα είναι αποδεκτό είναι η προσπάθεια εκμετάλλευσης της αγωνίας της κοινωνίας από πολιτικές δυνάμεις και πρόσωπα. Τόσο στην αριστερά, η οποία έχει λειτουργήσει έτσι σε όλη τη μεταπολίτευση, όσο και από την άκρα και λαϊκίστικη δεξιά, ο ανεύθυνος λόγος βρίσκονται σε πρωτοφανή έξαρση. Στην λογική του «στις 18 σοσιαλισμό» υπόσχονται κάθε απίθανη λύση: πετρέλαιο από τον Τσάβες, επιστροφή στη δραχμή, το μοντέλο της Βόρειας Κορέας. Αλλά ακόμη και προτάσεις, οι οποίες έχουν κάποια βάση, αλλά δεν είναι δυνατόν να αποδώσουν άμεσα, όπως οι γερμανικές αποζημιώσεις ή ο ενεργειακός πλούτος στις θάλασσες μας. Βεβαίως, η απόλυτη έλλειψη ρεαλισμού, ξεπερνιέται από όλες αυτές τις δυνάμεις με την εμμονή σε ένα καταγγελτικό λόγο εναντίον των πάντων, που ικανοποιεί την δικαιολογημένη οργή των πολιτών.
Επειδή, λοιπόν, σήμερα όλοι μας συμφωνούμε ότι κλείνει ο κύκλος της μεταπολίτευσης και πρέπει να οικοδομήσουμε κάτι νέο, πιο σταθερό, πιο υγιές, ας αναρωτηθούμε: Μπροστά στις κάλπες, σε λίγες εβδομάδες, με τη ψήφο μας θα βάλουμε τέλος σε όσα μας έφεραν ως εδώ ή θα ενισχύσουμε όσους συνεχίζουν στη πεπατημένη των μεγάλων λόγων, της ανέξοδης καταγγελίας και των μαγικών λύσεων;
Και ας μην έχουμε αυταπάτες. Δεν υπάρχει κανένα περιθώριο για πειράματα. Αν η τακτική του '80 μας έφερε εδώ μετά από 30 έτη, σήμερα ο πολιτικός τυχοδιωκτισμός θα μας οδηγήσει στο γκρεμό σε λίγους μήνες. Οι συνθήκες άλλαξαν, τα περιθώρια στένεψαν. Το μόνο που θα μας σώσει είναι σχέδιο και δουλειά για να σταθούμε πάλι στα πόδια μας. Έτσι θα κερδίσουμε και την αυτοπεποίθησή μας και το σεβασμό των άλλων. Φτάνει πια με την πολιτική ανευθυνότητα!

* Ο Μάξιμος Χαρακόπουλος είναι Γραμματέας Πολιτικού Σχεδιασμού της Νέας Δημοκρατίας και βουλευτής Λαρίσης.